Psychologia kliniczna 2 WF-PS-N-PK2

1. Student definiuje podstawowe metody diagnozy klinicznej.
2. Student potrafi nazwać i scharakteryzować podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta.
3. Student potrafi dokonać wyboru podstawowych narzędzi klinicznych w ocenie schizofrenii, depresji, manii, otępienia, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, lęku, zaburzeń odżywiania się, neurotyczności.
4. Student potrafi wymienić parametry opisu w diagnozie psychodynamicznej, behawioralno-poznawczej, rodzinnej. Definiuje pojęcie genogramu i opisuje zasady jego sporządzania.
5. Student definiuje, opisuje cele i metody pracy w terapii indywidualnej, grupowej, grupach wsparcia, społeczności terapeutycznej i terapii rodzinnej.
6. Student potrafi scharakteryzować i podać przykłady profilaktyki zaburzeń psychicznych. Opisuje cele i metody psychoonkologii, psychologii katastrof i pracy z imigrantami.

1) efekt kształcenia nr 1 pn. Student definiuje i opisuje podstawowe metody diagnozy klinicznej.
- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi nazwać podstawowych metod diagnozy klinicznej pacjenta (np. wywiad strukturalny),
- na ocenę 3 (dost.): student potrafi nazwać podstawowe metody diagnozy klinicznej, błędnie definiuje niektóre z nich.
- na ocenę 4 (db.): student nazywa i definiuje podstawowe metody diagnozy klinicznej, popełnia drobne błędy w ich
charakterystyce.
- na ocenę 5 (bdb.): Student nazywa i definiuje podstawowe metody diagnozy klinicznej, podaje właściwą ich
charakterystykę i przykłady zastosowań.
2) efekt kształcenia nr 2 pn. Student potrafi nazwać i scharakteryzować podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta.
- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi nazwać podstawowych narzędzi klinicznej oceny pacjenta (np. STAI, YBOCS itp.)
- na ocenę 3 (dost.): Student potrafi nazwać podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta, nie zna ich charakterystyki i
zastosowania,
- na ocenę 4 (db.): student potrafi nazwać i scharakteryzować podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta, w opisie
robi drobne błędy,
- na ocenę 5 (bdb.): student potrafi nazwać i opisać podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta,
3) efekt kształcenia nr 3 pn. Student potrafi dokonać wyboru podstawowych narzędzi klinicznych w ocenie schizofrenii,
depresji, manii, otępienia, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, lęku, zaburzeń odżywiania się, neurotyczności.
- na ocenę 2 (nast.): student błędnie dobiera narzędzia klinicznej oceny zaburzeń,
- na ocenę 3 (dost.): student popełnia błędy w doborze narzędzi klinicznej oceny zaburzeń,
- na ocenę 4 (db.): student właściwe dobiera narzędzia klinicznej oceny zaburzeń, nie uwzględnia niektórych narzędzi
diagnostycznych,
- na ocenę 5 (bdb.): student właściwie dobiera narzędzia klinicznej oceny zaburzeń, uwzględnia szeroki zakres metod
objętych programem nauczania.
4) efekt kształcenia nr 4 pn. Student potrafi wymienić parametry opisu w diagnozie psychodynamicznej, behawioralnopoznawczej,
rodzinnej. Definiuje pojęcie genogramu i opisuje zasady jego sporządzania.
- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi wymienić parametrów opisu w wymienionych wyżej typach diagnoz,
- na ocenę 3 (dost.): student potrafi wymienić parametry opisu dwóch z czterech metod wymienionych wyżej typach diagnoz,
- na ocenę 4 (db.): student wymienia parametry opisu we wszystkich 4 typach diagnoz, popełnia drobne błędy,
- na ocenę 5 (bdb.): student wymienia parametry opisu we wszystkich 4 typach diagnoz,
5) efekt kształcenia nr 5 pn. Student definiuje, opisuje cele i metody pracy w terapii indywidualnej, grupowej, grupach
wsparcia, społeczności terapeutycznej i terapii rodzinnej.
- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi zdefiniować lub/i opisać celów i metod pięciu wymienionych form oddziaływań
psychoterapeutycznych,
- na ocenę 3 (dost.): student potrafi zdefiniować lub/i opisać cele i metody 3 z pięciu wymienionych form oddziaływań
psychoterapeutycznych,
- na ocenę 4 (db.): student potrafi zdefiniować i opisać cele pięciu wymienionych oddziaływań terapeutycznych, robi drobne
błędy w opisie,
- na ocenę 5 (bdb.): student potrafi zdefiniować i opisać cele pięciu wymienionych oddziaływań psychoterapeutycznych,
6) efekt kształcenia nr 6 pn. student potrafi scharakteryzować i podać przykłady profilaktyki zaburzeń psychicznych. Opisuje
cele i metody psychoonkologii, psychologii katastrof i pracy z imigrantami.
- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi opisać i dyskutować metod profilaktyki zaburzeń psychicznych, psychoonkologii,
psychologii katastrof i pracy z imigrantami,
- na ocenę 3 (dost.): student poprawnie opisuje 2 z 4 wymienionych obszarów pracy psychologa klinicznego,
- na ocenę 4 (db.): student poprawnie opisuje 4 wymienione obszary pracy psychologa klinicznego, popełnia drobne błędy
- na ocenę 5 (bdb.): student poprawnie opisuje 4 wymienione obszary pracy psychologa klinicznego.

Kryteria zaliczenia przedmiotu:

- obecność na wykładach i ćwiczeniach (dopuszczalne 2 nieobecności)

- przygotowanie i prezentacja wybranych zagadnień z psychologii klinicznej

- zaliczenie pisemne obejmujące materiał z wykładów i ćwiczeń

Lektury obowiązkowe (wykład):
1. S. Pużyński, J. Rybakowski, J. Wciórka - Psychiatria t.1-3, Elsevier, Urban & Partner, Wrocław 2011, (wybrane rozdziały)
2. H. Sęk - Psychologia kliniczna, t 1-2, PWN, Warszawa 2016.
3. J, Allen, P. Fonagy, A. Bateman - Mentalizowanie w praktyce klinicznej, WUJ, Kraków,2014.
4. D. J. Siegel - Rozwój umysłu, WUJ, Kraków 2009.

Aleksandrowicz J.: Zaburzenia nerwicowe. WL PZWL, Warszawa 1998.
Jakubik A.: Zaburzenia osobowości. Wyd. 3. uaktualnione, WN PZWL, Warszawa 2003.
Sęk H.: Wprowadzenie do psychologii klinicznej. WN Scholar, Warszawa 2001.
Sęk H. (red.): Psychologia kliniczna. T. 1-2, WN PWN, Warszawa 2005.
Bizoń Z.: Społeczność lecznicza. W: H. Wardaszko-Łyskowska (red.): Terapia grupowa w psychiatrii. Wyd. 2, PZWL, Warszawa 1980, s. 358-404.
Rybakowski J., Pużyński S., Wciórka J. - Psychiatria vol.1-3, Wroclaw 2012.

Bibliografia

Cierpiałkowska L. (red.): Psychologia zaburzeń osobowości. Wybrane zagadnienia. UAM, Poznań 2004.
Grzesiuk L. (red.): Psychoterapia. T. 1-3, ENETEIA, Warszawa 2005.
Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. UWM Vesalius – IPiN, Kraków-Warszawa 1997.
Millon T., Davis R.: Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie. IPZ, Warszawa 2005.
Paluchowski W. J.:Diagnoza psychologiczna. Podejście ilościowe i jakościowe.WN "Scholar", Warszawa 2001.
Stepulak M.:Podejście systemowe we współczesnej psychologii polskiej. RW KUL, Lublin 1995.
Simon F. B., Stierlin H.: Słownik terapii rodzin. GWP, Gdańsk 1998.

Literatura ćwiczenia
Bilikiewicz A., Psychiatria, PZWL, Warszawa 2007

Carson, R.C ,Butcher, J.Nl ,Mineka, S., Dietrich, W, Psychologia zaburzeń, GWP, Gdańsk 2003

Meyer R. G, Psychopatologia, GWP, Gdańsk 2003

Seligmann E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L., Psychopatologia, Zysk i S-ka, Poznań 2003

Sęk H., Psychologia kliniczna T.1 i 2, PWN, Warszawa 2005

Sęk, H., Wprowadzenie do psychologii klinicznej, Scholar, Warszawa 2001

Stemplewska- Żakowicz, Wywiad psychologiczny, EMU, Warszawa

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu WF-PS-N-PK2 w USOSweb