Conducted in term: 2023/24_Z

Erasmus code: 08.2

ISCED code: 0221

ECTS credits: 3

Language: Polish

Organized by: Faculty of Theology

The educational function in ecclesial theory and practice WT-DTE-WMFW

Church education demands the integral and harmonious development of the human being as a person. In this process, learning - the acquisition of knowledge, the formation of dignity (personalisation), the formation of social attitudes (socialisation), the training of skills and the practical implementation of realised tasks - are equally important. The educational function of the Church is also revealed in these aspects of pedagogy. In the theological-pastoral study of ecclesial education, the different meanings of education in general, religious education, Christian education and Catholic education need to be defined. The historical context of ecclesial pedagogical practice demands the identification of their socio-cultural and religious-moral conditions. Further research can identify opportunities for introducing the principles of education into everyday ecclesial practice. These elements can be treated separately, but will always remain interdependent. This is how they are approached in this work, as mutually interpenetrating, homogeneous elements. Indeed, education is an activity made up of many elements that are interdependent but retain their autonomy.
Given the difficulties of modern man in forming a religious consciousness, fulfilling devotional duties and preserving the principles of Christian life, it is necessary to examine what the reasons for this are. One of them is that the Church, as an institution, pays too little attention to the preparation of its members for their pedagogical functions, so that those who undertake them often have great problems in carrying out their educational tasks. Putting the vision of Christian education in the perspective of the subjects of the Church's activity is essential for the fulfilment of the Church's pastoral mission, which focuses on the proclamation and implementation of the teachings of Jesus, the Gospel Teacher of faith and life.
In the educational function of the Church, theory and practice are intertwined. John XXIII argues that an education which does not link the duty to educate with the task of educating, and which does not link action, undertaken for the sake of experience, with the transmission of learning, is insufficient. This practicalisation of theory in the educational function is the task of pastoral theology. However, it requires the inclusion of Christian anthropology in the theological-pastoral reflection, as well as a diagnosis of current reality in order to discern the relationship between the conditions of human life and the principles of integral development. Christian anthropology and the interpretation of the "signs of the times" will ensure that in ecclesial pedagogy, theory and practice are on an equal footing and can serve a single purpose: to help man in his human development and in the realisation of his vocation to holiness.
Involvement in the educational function of the lay faithful is primarily associated with family and school education, while ecclesial activity is underestimated. However, this is not only the result of the Church's negligence in supporting the apostolate of the laity, but also a consequence of the lack of educational cooperation between pastors and parents. For in the implementation of ecclesial education, neither the priest's contacts with active members of the parish in the ordinary pastoral ministry nor formation in Catholic schools or religious associations are sufficient. A well-organised educational function of the Church requires the cooperation of pastors with parents. In this work, both pastors and parents can find answers to many questions relating to the educational activities of the Church to which they belong, which they themselves form and in whose mission they participate.
The main purpose of the lecture is to point out the basic theological-pastoral problems that arise from the theory and practice of the Church's educational function. Various methodological schemes can be used in the scientific reflection on ecclesial education. In order to put into practice the principles of social doctrine, which by virtue of the subject matter dealt with is similar to the Church's educational function, one first examines what the actual state of affairs is, then makes a careful assessment of this state of affairs in the light of the principles, and finally determines what can and should be done to put the principles given into practice according to the circumstances of place and time. These three stages of action are sometimes referred to by the words: "investigate, evaluate, act".
In this scheme, proposed by John XXIII, it is assumed that principles are ready-made material that can be used. However, in order to identify principles, a thorough theological and pastoral research is needed. To carry them out, it is necessary to refer to the revealed sources and the Magisterium of the Church. Important material for this research is also the results of reflection carried out within the various theological specialities, which help to prepare theological theories. Finally, a very useful factor in establishing principles is the experience flowing from ecclesiastical practice.
This content richness of the principles of ecclesial activity points first to the possibility of using them as a building block in interpreting the changes taking place in the Church and in the world, and then in staging their practical use (practical syllogism). The principles, however, can be treated as a certain whole in which both the potential possibilities of Christian development and the current conditions of the educational function carried out by the Church are accommodated. This is also how it is framed in this work.
Practical syllogism, which is used by pastoral theology, is useful above all in research concerning the salvific mission of the Church. The fundamental ingredient of principle in the fulfilment of this mission is Revelation and the Magisterium, from which the immutable truths that condition the supernatural character of the Church's salvific mission emerge. John XXII puts this criterion of "truth" as follows: "If, however, it happens that in a particular matter the Church hierarchy recommends or decides something, Catholics must of course strictly adhere to it. For the Church has the right and the duty not only to safeguard the integrity of the principles of religion and morals, but also to take an authoritative stand when it comes to putting these principles into practice".
The salvific mission of the Church is fulfilled in pastoral ministry, which is supported by evangelistic, apostolic and educational activities, as well as socio-cultural and educational activities in the broadest sense. In the study of the various aspects of ecclesiastical education in a broad sense, a fundamental role is played by revealed Truth, which makes it possible to explain and interpret the human conditions of the pedagogical process (signs of the times). The Church, which wants to serve contemporary man, "has the duty to study the signs of the times and explain them in the light of the Gospel, so that she can answer people's perennial questions about the meaning of present and future life and their relationship to each other in a way that is adapted to the mentality of each generation. It is therefore necessary to know and understand the world in which we live and its sometimes dramatic expectations, aspirations and characteristics".
In the perspective of ecclesial education, both man and the world and the changes taking place in it are signs of the times that need to be known and interpreted in the light of the Gospel. This does not mean that the supernatural character of Gospel Truth loses its meaning and value. For in this case, it is not a question of prioritising Truth, but of emphasising the human character of ecclesial education, which as a "sign of the times" is the work of man cooperating with God's grace.
In examining the Church's educational function as a 'sign of the times', the teaching of John XXIII, who believed that Catholics should adopt an attitude full of objective benevolence towards other people's views, not try to turn everything to their own advantage, and show a readiness to cooperate loyally in the pursuit, by common efforts, of what is either good by its very nature or leads to good. The process of church education is such a form of activity which is good by its very nature. Any other education can also be accepted by the Church if it leads to good. In such educational cooperation, however, Catholics must be "as careful as possible to act always in accordance with their own conscience and not to resort to such compromises, because of which either religion or the integrity of morals could raise harm".
If the assumption is made that in the study of the educational function of the Church, principles are not an exclusive part but are treated as theory in practice, then the theological-pastoral reflection becomes at the same time a pastoral pedagogy, i.e. a theory for the practice of ecclesial education. For the point is that the principles that are prepared for practice already become practice in the phase of their creation, since the best ecclesial practice is a good pastoral ecclesiology. This is the nature of the theological-pastoral principles of education, since ecclesial pedagogy seeks to educate human beings by making demands on them, justifying them and pointing out the paths that lead to the realisation of these demands. This is in harmony with the nature of the evangelical principles, which in themselves reflect the Truth, but at the same time have a pedagogical character in that they make concrete demands on man, helping him to follow Christ.
The purpose of the lecture on the educational function is to formulate concrete educational theories and to indicate the possibilities of their practical implementation in the current conditions of church and world life. It should be emphasised, however, that the effectiveness of the actions taken in the educational function depends on the degree and manner in which the principles of pastoral educational theory are implemented. Since they are conditioned by the processes that take place both in the Church and in the world, it is therefore necessary to continually carry out theological-pastoral research aimed at adapting the educational function to ecclesial theory and practice. The theological-pastoral research concerning the educational function poses ever greater and more serious tasks with regard to the organisation of education, as well as the aims, methods and means of education.
The study of the Church's educative function brings together two types of pastoral concerns, which are distinct and have their own autonomy, but at the same time together form a whole. On the one hand, it is the salvific mission (pastoral care supported by evangelisation and apostolate) which is the foundation of the educational function. On the other hand, consideration must be given to the theory and practice of ecclesial education, in which pastoral and pedagogical elements are combined. Pedagogical theories, focusing on the foundations of education, create models. The ecclesial pedagogical experience, on the other hand, is of a practical nature and is directed towards the possibilities of improving pastoral action, the permanent development of the ecclesial community and the renewal of the pedagogical means used in the practice of ecclesial education.
The interdisciplinary nature of the study of the ecclesial function of education calls for ecclesiology, anthropology and pastoral praxeology on the one hand. On the other hand, knowledge from the secular sciences, which is complementary and supportive, helps to carry out a correct interpretation of the phenomenon of ecclesial education. In pastoral research, the educational practice itself is also very important, which, in relation to ecclesial pedagogy and the customs and traditions associated with it, provides the necessary scientific information. For methodological reasons, the description and evaluation of the activities undertaken within the educational function of the Church demand a distinction between two concepts: education as a phenomenon and educational practice. The phenomenon of upbringing is a broader concept. For it encompasses the theoretical foundations of education, but in close connection with practice. Educational activities, on the other hand, have a purely practical dimension and, in ecclesiastical activity, can be carried out on the basis of already existing structures with the use of intuitive knowledge and general apostolic or pastoral skills by educators.
In the development of theories for the educational function of the Church, the use of pedagogical knowledge is necessary. Dialogue between theologians and pedagogues can be hampered because, according to some theorists, scientific (academic) pedagogy is experiencing a crisis of blurring the boundaries between science, philosophy and ideology, resulting in a lack of clarity about the object, tasks, methods and boundaries of a scientific theory of education as opposed to a 'non-scientific pedagogy' of the practical and philosophical type. There is much evidence of this, such as: 1) exuberant meta-pedagogical reflection at the expense of pedagogical cognition; 2) assimilation by pedagogy of too many elements from distant fields of knowledge, leading to the loss of its own object of interest; 3) atrophy of professional pedagogical language. Scientific (academic) pedagogy "no longer teaches pedagogical looking and thinking, it uses a language that, when used in the presence of lay people, parents and non-professional educators, takes away its speech". The chaos of the technical language of pedagogy is not only a manifestation of the confusion in educational theory, but also one of its causes, argues Wolfgang Brezinka.
Pastoral theology does not enter into the terrain of these disputes between theorists and practitioners of education. In the study of the ecclesiastical function of education, however, the achievements of the secular sciences, especially pedagogy, should be taken into account as supporting material, but only insofar as they serve the research objectives of the theological-pastoral reflection. Taking into account, therefore, the differences in terminology used by theorists and practitioners of education, their achievements can be used in pastoral theology to develop the theory and practice of ecclesial education. The pedagogical sciences and pastoral theology should therefore maintain their autonomy, while at the same time creating optimal conditions for exchange and dialogue between scholars (theologians and pedagogues) and the practitioners of education.
Pastoral theology is an interdisciplinary science, so in their research pastoralists make use of the methodology and language of the human sciences (psychology, sociology, pedagogy, medicine), of philosophy, as well as of the practical sciences. This is one source of enriching the cognitive value of theological-pastoral research. For pastoral theology is concerned with creating holistic, integral concepts of the phenomena under study. With regard to the educational function of the Church, pastoral theology has the task of developing both a critical theory of education and preparing a reflective pedagogical practice. In examining the educational function of the Church, the pastoralist must therefore take an unbiased view of the achievements of the pedagogical sciences in order to critically evaluate their scientific conceptions of education. At the same time, the objectivity of the study of ecclesial education also requires the pastoralist to take a critical approach to the Church's pedagogical theory and practice.
In theological and pastoral research, the methodological assumption must be that the Church's pedagogical theory and practice focuses on man, who will always remain a mystery not only to science but also to himself. At the same time, pastoral theology, following the teachings of the Second Vatican Council, discovers the mystery of man in Christ, who has entered into his "heart". Vatican II thus rightly teaches that the mystery of man is only truly explained in the mystery of the Incarnate Word. Christ, the new Adam, already in the very revelation of the mystery of the Father and of his Love, reveals man fully to man himself and shows him his highest vocation. Christ, who is "the image of the invisible God", is the perfect man who restored to the sons of Adam the likeness of God, deformed since the first sin. Since in Him the assumed nature was not destroyed, by the same token it was also elevated in every human being to a high dignity. The Son of God, through His incarnation, united Himself to every human being. With human hands He worked, with human mind He thought, with human will He acted, with human heart He loved, born of the Virgin Mary, He became truly one of us, in all things like us except sin.
The teaching of the Second Vatican Council, as well as of the Popes, especially John Paul II, shows that today the priority of pastoral mission is man, whom the Church serves in his integral development and helps to fulfil his vocation. Man, then, is the Church's path which leads, as it were, at the base of all those paths which the Church should follow, since every man without exception has been redeemed by Christ and with every man without exception Christ is united in some way, even if he were not aware of it.
The recognition of the Church's fundamental journey in man, however, does not change the essence of her salvific mission, for it is Jesus Christ who is the permanent beginning and perpetual centre of the mission which God has directed to man. In this mission all Christians, members of the Body of Christ, must participate. And if this mission seems to encounter more resistance in the modern age than ever, this circumstance also testifies to the fact that it is more needed and more expected in this age than ever.
The lecture on the educational function of the Church is a response to this new challenge relating to her activity. The contemporary Church is not free from internal difficulties and tensions, but at the same time she is more inwardly secure against the excesses of self-criticism and "more critical of various unwise criticisms", more resistant to various "novelties", more mature in the spirit of "discernment", more capable of bringing out of the eternal Treasury "things new and old", more focused on her own Mystery and, through all this, more ready to serve the salvation of all. For God "desires all men to be saved and to come to the knowledge of the truth". This new situation of the Church also poses new tasks for pastoral theology. One of the priority tasks seems to be to reflect on ecclesial education, which will enable the Church to focus on the human person, who must be educated and formed in the spirit of Christ's Gospel. Church education is a human activity to which the words of Christ can be applied: "the sons of this world are more prudent ... than the sons of light". However, education should be integrated into the great mission of the Church: to show Christ to the world, to help each person to find himself in him, to help contemporary humanity to know the "unfathomable riches of Christ", since he is a good for each person.
It is in the educative function that the Church encounters man in the whole truth of his life, his conscience, in his ever-affirming sinfulness, and at the same time in his ever-revealing striving for truth, goodness, beauty, justice and love. The Second Vatican Council, in presenting the situation of man in the modern world, emphasised the immanent truth of humanity: "For in man himself many elements combat one another. For, being a creature, he experiences, on the one hand, manifold limitations; on the other hand, he feels unlimited in his desires and called to a higher life. Attracted by many enticements, he must constantly choose between them and renounce some. Moreover, being weak and sinful, he often does what he does not want to do rather than what he would like to do. Hence he suffers a rift within himself, from which in turn so many and such great rifts are born in society".

Term 2023/24_Z:

A lecture on the educative function of the Church will reveal the most important aspects of Church pedagogy. The Church is an educating community, but its role is limited by the rights of parents to educate their children. Above all, the Church's educative function reveals a fundamental truth about education: it is a process of human growth guided by God using human beings. Upbringing does not deprive man of his individuality and identity. Man remains himself and at the same time, thanks to education in faith, he finds himself in the ecclesial community, which is his family in faith.
The most important tasks of upbringing lie with the parents, whom God has called by bestowing upon them the parental vocation. The quality of upbringing is not decisively influenced by human conditions. For all upbringing is overseen by God and guides human development through his love. Parental upbringing is limited by human conditions. However, every human being, in the nurturing love of his parents, receives the greatest gift - himself. The Church, by becoming involved in the process of parental upbringing, assists in the personal and spiritual development of the Christian, but its main purpose remains the salvific mission. The ecclesial community cannot save by educating, but it is its inalienable right to surround its members with a saving love that supports every personal effort of the Christian to educate in the faith.
In the Church, the Christian finds God, to whom he places himself under the protection of God and entrusts himself and his life with confidence. The Church, therefore, cannot function without education, which is why its salvific mission is closely linked to ecclesial education. It is the work of the whole Church, in which priests are only collaborators with all educators, especially parents, but also catechists, teachers, animators. The communal dimension of ecclesial education is the best safeguard against educational errors. No priest, nor any other member of the ecclesial community, is obliged to be responsible for the whole process of ecclesial education. God calls various members of the Church to fulfil the role of educators, but the most important thing is always the educator, who is guided by the love of God to achieve an individually defined goal. God educates by loving, and by educating he loves. Such God's work of education, which takes place in the Church, has human dimensions and can be subjected to theological and pastoral studies, but at the same time it remains a mystery of God's action in the person and in the life of man, and therefore demands an attitude of trusting faith.
Ecclesial education combines theory with ecclesial practice and makes it possible to show the daily life and mission of the Church in its supernatural and human aspects. Through participation in the work of education, the members of the Church discover the dignity of their person, but also learn the importance of being open to the supernatural reality of grace, on which the ultimate fruits of ecclesial education depend. The whole pedagogical activity of the Church depends above all on divine grace, which builds on nature, i.e. presupposes the participation of human effort and work on oneself. Pastoral theology makes it possible to bring the Church's educational activity up to date, and provides the practical knowledge needed for the ecclesial educational function.
Ecclesial education is based on a foundation of principles derived from faith. Faith, in its individual dimension, empowers a member of the Church to act in accordance with its principles. Ecclesial education in faith has an individual dimension, but is connected to the community. This is also the nature of the Christian vocation, which is rooted in man's religious nature but can be realised in the ecclesial community that sanctifies the Christian person and his life. Church education, which is a pedagogy of faith, love and hope, helps to sanctify the person. On this foundation is born the spiritual culture of the members of the Church, manifested through an education based on truth and generosity expressed through goodness.
Through ecclesial education, the Christian fully experiences the communion of the Church, which becomes for him a real, hospitable "home" where he encounters the kindness of other people and especially the caring concern of pastors. Priestly ministry should have a caring character, expressed in giving spiritual assistance to the faithful, in the service of reconciliation, in giving religious witness and in educating in the faith.
Experiencing the communion of the Church is possible above all in the parish, where Christians are educated through listening to the Word, participating in liturgical prayer and, above all, experiencing the evangelical love of others. Charity is also the way of sanctification for the members of the Church. Its source is the Holy Spirit, who bestows graces on Christians. Growth in holiness takes place in the ecclesial community, whose greatest wealth is the Eucharist. For the members of the Church, it is the source and summit of the entire Christian life.
From the Eucharist also flows the causal power of the apostolate, which supports the salvific ministry of the Church, but at the same time is one form of ecclesial education. The apostolic dimension of ecclesial education focuses on the family, in which the Christian experiences parental love. Through it, the family becomes a community of education and solidarity.
Every new life in the family is a gift from God, but it is also an expression of the mutual, personal gift of the parents, in which the richness of the mother's maternal vocation and the father's parental vocation is shown. Parental education reveals the greatness of the human being to whom God entrusts another human being. Parents who make the effort to bring up their children become a visible sign of the miraculous power of love that God bestows on every human being. For how else can one describe the miracle of family upbringing? For here parents, without any special training or education, receive as a gift a human being whom they must nourish, care for, bring up, educate and prepare for life in society. Without the supernatural help of God's grace, parents would not be able to bring up their offspring. This miraculous action of grace includes precisely the educational function of the Church, which through Christ has been established as a community of saving love. The Church does not replace parents in the fulfilment of their educational tasks. Every family, however, is incorporated into the mystical organism of Christ. The natural life and the life of grace unite the salvific activity with the educative mission of the Church. And even when the Church does not have direct communication with a particular family, the gift of life and the gift of salvation create a new reality, that of ecclesial education. For the family and the Church are universal, universal, sacred realities.

(in Polish) Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się

theology

(in Polish) Grupa przedmiotów ogólnouczenianych

(in Polish) nie dotyczy

(in Polish) Opis nakładu pracy studenta w ECTS

ECTS - 3 points, student workload - 90 hours. The basis for the recognition of the student workload is firstly the participation in class and active involvement in the discussion of the topics discussed in the lecture. The student's personal interest in the issues presented in the lecture, presented during the class in the form chosen by the student (prepared written material, presentation, speaking in a discussion) is also taken into account. The student also has the right to ask for personal consultations with the lecturer and propose alternative ways to demonstrate knowledge of the lecture topic. The assessment will also take into account the student's own work and time spent preparing for class, reading literature, especially achievements in carrying out practicals, projects and original ideas related to the lecture topic. Self-study and the results of the student's personal research queries on the lecture topic will also count towards the final assessment. It will be a compulsory task for the student to prepare an essay on a topic selected from a list proposed by the lecturer, but with the option of preparing an essay on an original topic proposed by the student that falls within the lecture topic. Participation in teaching classes, development of lecture content and preparation for examination: 30 - 1 Own work with subject reading: 30 - 1 Preparation of an essay as a written assignment for credit: 30 - 1 Student workload in hours: 90 Number of ECTS credits: 3

Subject level

elementary

Learning outcome code/codes

TMA_W01, TMA_W03, TMA_W10, TMA_W13, TMA_W23, TMA_U01, TMA_U05, TMA_U12, TMA_U28 TMA_K01, TMA_K18

Type of subject

obligatory

Preliminary Requirements

The theological-pastoral study of the educational function requires that cooperation be undertaken with the pedagogical sciences, whose achievements should be used in the theory and practice of ecclesial education. Directly linked to Christian identity, as its complement and condition, is the pedagogy of faith. It is dealt with not only in theology, but also in the pedagogy of religion, which belongs to the human sciences. It is supported by the achievements of other sciences such as biology, psychology and sociology. The science of education and the art of teaching are constantly under discussion with the aim of making them more and more relevant and effective; however, the results of these efforts vary and are often disputed, especially on the religious-moral level. In the theological-pastoral study of the educational function, following the pedagogy of religion, it is also necessary to draw on philosophy, the psychology of religion, the sociology of religion, pastoral medicine, as well as communication theory, social cybernetics, media theory and practice, since each of these branches of knowledge helps to understand man and to adapt to his needs the methods and means of the Church's pastoral activity. However, these are only auxiliary sciences, so the entire burden of research to develop ecclesial theory and practice for the Church's educational function falls on pastoral theology. It will therefore be necessary to explain what pastoral theology deals with and the importance of ecclesiology and pastoral praxeology in the study of the educational function.

Course coordinators

Jan Przybyłowski

Learning outcomes

The aim of the lecture is to provide knowledge of the theory and practice of the educational function of the Church. The basis of this knowledge is the in-depth facts, theories and methods of pastoral theology and the auxiliary sciences, as well as the interdependence between them. Theological knowledge of the educational function requires the student to know the determinants and axiological context of scientific and professional activities related to theology. The theory and practice of the educational function is interdisciplinary in nature, so the student should demonstrate an in-depth knowledge of the subject and methodological specificities of practical theology and auxiliary sciences. The student should know and use the specialised terminology of practical theology and be able to relate theological content to other fields of study. Knowledge of the educational function of the Church should go hand in hand with knowledge of and respect for universal ethical principles and be able to justify their validity in the changing conditions of socio-cultural and religious-moral change. Knowledge of the educational function is the basis for the formation of the ability to solve complex educational problems with the help of in-depth theological-pastoral knowledge.The student is thus able to independently plan his/her own integral development and inspire others to do so. The student can also share his/her knowledge and skills using a variety of arguments in interpersonal dialogue. The interdisciplinarity of the subject matter related to the educational function of the Church requires an appropriate choice of source and method for one's own scholarly activity in this field. This involves the student's ability to propose innovative ways of solving tasks arising from the educational mission of the Church. Through practice-oriented theological knowledge, the student is equipped with the ability to apply various solutions to the problems dealt with by the pedagogical sciences. The field of upbringing is one of the very sensitive areas of social life, therefore the student should be prepared to follow the teachings of the Church in personal, professional and social life on the basis of Christian values. The topic of upbringing requires the student to critically approach the collected theological sources within the framework of the author's scientific studies on the topic. The student should also demonstrate the competence to think and act in an innovative way, but in accordance with the Christian value system.

Assessment criteria

The student's achievements in terms of acquired knowledge, skills and competences will be assessed according to the grading scale adopted in the regulations. Since the topics of the theory and practice of the educational function are, by definition, interdisciplinary and applied in nature, the final assessment will take into account participation and activity in class, as well as skills and competences in proposing original, creative ways of using theory in the educational practice of the Church.

Practical placement

Not applicable

Bibliography

Dokumenty Soboru Watykańskiego II

Sobór Watykański II, Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium (4 XII 1963).
Sobór Watykański II, Dekret o środkach społecznego przekazywania myśli Inter mirifica (4 XII 1963).
Sobór Watykański II, Konstytucja Lumen gentium (21 XI 1964).
Sobór Watykański II, Dekret o pasterskich zadaniach biskupów w Kościele Christus Dominus (28 X 1965).
Sobór Watykański II, Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim Gravissimum educationis (28 X 1965).
Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Dei Verbum (18 XI 1965).
Sobór Watykański II, Dekret o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem (18 XI 1965).
Sobór Watykański II, Dekret o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes (7 XII 1965).
Sobór Watykański II, Dekret o posłudze i życiu kapłanów Presbyterorum ordinis (7 XII 1965).
Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes (7 XII 1966).

Inne dokumenty Kościoła powszechnego

Kodeks Prawa Kanonicznego. Codex Iuris Canonici auctoritate Joannis Pauli PP. II promulgatus, Poznań 1984.
VIII Zwyczajne Zgromadzenie Generalne Synodu Biskupów, „Formacja kapłanów we współczesnym świecie” - Instrumentum laboris (1990).
Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994.
Drugie Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów poświęcone Europie, Relatio ante disceptationem, „L’Osservatore Romano” 3 X 1999.

Dokumenty Stolicy Apostolskiej

Kongregacja ds. Wychowania Katolickiego, Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis 6 I 1970.
Papieska Komisja ds. Środków Społecznego Przekazu Instrukcja duszpasterska Communio et progressio 23 V 1971.
Kongregacja ds. Wychowania Katolickiego, List do biskupów o nauczaniu filozofii w seminariach 20 I 1972.
Synod Biskupów, Orędzie do Ludu Bożego Współczesna katecheza, zwłaszcza dzieci i młodzieży 28 X 1977, Citta del Vaticano 1977.
Drugie Nadzwyczajne Zgromadzenie Generalne Synodu Biskupów 25 XI-08 XII 1985, Relacja końcowa Kościół kierowany przez Słowo Boże sprawuje Tajemnice Chrystusa dla zbawienia świata, OsRomPol 1985 (dodatek do numeru 10-12).
Kongregacja Nauki Wiary Instrukcja o szacunku dla rodzącego się życia ludzkiego i o godności jego przekazywania Donum vitae 22 II 1987.
Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja o powołaniu teologa w Kościele Donum veritatis 24 V 1990.
Kongregacja Nauki Wiary, List do Biskupów Kościoła katolickiego o niektórych aspektach Kościoła pojętego jako komunia 28 V 1992, OsRomPol 10(1992), s. 39
Instrukcja Papieskiej Rady ds. Rodziny, Przygotowanie do sakramentu Małżeństwa 13 V 1996.
Instrukcja o niektórych kwestiach dotyczących współpracy wiernych świeckich w ministerialnej posłudze kapłanów 15 VIII 1997, OsRomPol 19(1998)12, s. 30-40.
Kongregacja ds. Duchowieństwa Dyrektorium ogólne o katechizacji, Watykan 1997.
Papieska Rada ds. Duszpasterstwa Zdrowia, Kościół, narkotyki i narkomania. Podręcznik duszpasterski (1 XI 2001), Poznań 2006.
Kongregacja ds. Duchowieństwa, Instrukcja Kapłan – pasterz i przewodnik wspólnoty parafialnej (4 VIII 2002), Wrocław 2002.

Dokumenty Kościoła w Polsce

Pierwsza Instrukcja Episkopatu Polski dla duchowieństwa o przygotowaniu wiernych do sakramentu małżeństwa i o duszpasterstwie rodzin 12 II 1969, „Sprawy Rodziny” 1(1985), s. 9-20.
Komisja Episkopatu Polski do spraw Apostolstwa Świeckich. Dyrektorium Apostolstwa Świeckich (2 VI 1969), w: E. Weron. Laikat i apostolstwo, Paris 1973, s. 187-214.
Druga Instrukcja Episkopatu Polski dotycząca przygotowania do małżeństwa i życia rodzinnego oraz wprowadzenia nowego obrzędu sakramentu małżeństwa 12 III 1974, „Sprawy Rodziny” 1(1985), s. 21-31.
Instrukcja Episkopatu Polski o przygotowaniu do zawarcia małżeństwa w kościele katolickim 5 IX 1986.
Instrukcja Episkopatu Polski w sprawie duszpasterstwa małżeństw o różnej przynależności kościelnej 11 III 1987.
II Polski Synod Plenarny (1991-1999), Poznań 2001.
Konferencja Episkopatu Polski, Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin (1 V 2003), Warszawa 2003.

Nauczanie papieskie

A. Dokumenty Jana Pawła II

a) encykliki, adhortacje, konstytucje

Jan Paweł II, Konstytucja Sapientia christiana 15 IV 1979.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in Africa 14 IX 1985.
Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris Mater 25 III 1987.
Jan Paweł II, Encyklika Sollicitudo rei socialis 30 XII 1987.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Christifideles laici 30 XII 1988.
Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris missio, 7 XII 1990.
Jan Paweł II, Encyklika Centesimus annus 1 V 1991.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in Africa 14 IX 1995.
Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor 6 VIII 1993.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Vita consecrata, 25 III 1996.
Jan Paweł II, Encyklika Fides et ratio 14 IX 1998.
Jan Paweł II, Encyklika Ecclesia de Eucharystia, 17 IV 2003.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Catechesi tradendae

b) listy

Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek Kapłaństwo służebne 8 IV 1979.
Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek Tajemnica i kult Eucharystii 24 II 1980.
Jan Paweł II, List apostolski Dominicae Cenae 24 II 1980.
Jan Paweł II, List Juvenum patris 31 I 1988 (w setną rocznicę śmierci św. Jana Bosco).
Jan Paweł II, List do młodych Parati semper (z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży) 31 III 1985.
Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek 25 III 1988.
Jan Paweł II, List apostolski Mulieris dignitatem 15 VIII 1988.
Jan Paweł II, List apostolski Maestro en la fe 14 XII 1990 (z okazji 400-lecia śmierci św. Jana od Krzyża).
Jan Paweł II, List do rodzin Gratissimam sane 2 II 1994 (z okazji Roku Rodziny 1994).
Jan Paweł II, list apostolski Tertio millennio adveniente 10 XI 1994.
Jan Paweł II, List do „Équipes Notre-Dame” 27 XI 1997.
Jan Paweł II, List apostolski Novo millennio ineunte 6 I 2001.
Jan Paweł II, List poświęcony problemom starzenia się ludności Ludzie starsi w życiu społeczeństwa 3 IV 2002.
Jan Paweł II, List apostolski Misericordia Dei 7 IV 2002.
Jan Paweł II, List apostolski Mane nobiscum Domine 7 XI 2004.

c) orędzia

Jan Paweł II, Orędzie z Okazji XVIII Światowego Dnia Modlitw o Powołania 15 III 1981.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Misji Powinność głoszenia Dobrej Nowiny 7 VI 1981.
Jan Paweł II, Orędzie na Wielki Post Oczyśćmy się z resztek egoizmu (1982).
Jan Paweł II, Orędzie z okazji Światowego Dnia Środków Społecznego Przekazu Środki społecznego przekazu w służbie chrześcijańskiej promocji młodzieży 15 IV 1985.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Misyjny Misyjna posługa laikatu 7 VI 1987, w: Orędzia Ojca Świętego Jana Pawła II, t. 1, Kraków 1998, s. 306-311.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju. Poszanowanie sumienia każdego człowieka warunkiem pokoju 8 XII 1990.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju Rodzina źródłem pokoju dla ludzkości 8 XII 1993.
Jan Paweł II, Orędzie z okazji Światowego Dnia Modlitw o Powołania Rodzina rozwija i ochrania Boży dar powołania 26 XII 1993.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Modlitw o Powołania 18 X 1994.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Modlitw o Powołania 7 V 1995.
Jan Paweł II, Orędzie z okazji Światowego Dnia Pokoju Zapewnijmy dzieciom przyszłość w pokoju! 8 XII 1995.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu Głosić Jezusa - Drogę, Prawdę i Życie 24 I 1997.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Misyjny Dzieło ewangelizacji łaską i obowiązkiem całego Kościoła 18 V 1997.

d) homilie

Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. na Placu Zwycięstwa, Warszawa 2 VI 1979.
Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. Gniezno 3 VI 1979.
Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. w Nowym Targu 8 VI 1979.
Jan Paweł II, Homilia na otwarcie VI Synodu Biskupów 26 IX 1980 Rodzina przedmiotem i podmiotem misji (26 IX 1980), OsRomPol 1(1980)8, s. 1. 24.
Jan Paweł, Homilia Czym jest nasze synostwo w Chrystusie 26 II 1981, OsRomPol 2(1981)4, s. 22-23.
Jan Paweł II, Homilia na zakończenie VI Synodu Biskupów 25 X 1981.
Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św., Wrocław 21 VI 1983.
Jan Paweł II, Homilia Misja rodziny 14 V 1985, OsRomPol 6(1985), s. 16.
Jan Paweł II, Homilia Otwarci na głos Ducha Świętego rozpoczynamy Synod 24 XI 1985, OsRomPol 6(1985)10-12, s. 1. 5.
Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. odprawianej dla świata pracy, Gdańsk 12 VI 1987, w: Jan Paweł II, Pielgrzymki do Ojczyzny. 1979-1983-1987-1991-1995-1997. Przemówienia, homilie, Kraków 1997, s. 490-498.
Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św., Kielce 3 VI 1991.
Jan Paweł II, Homilia podczas Mszy św., Łowicz 14 VI 1999.
Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św., Kalisz 4 VI 1997.

e) katechezy

Jan Paweł II, Katecheza Świadomość sensu ciała i pierwotna niewinność 30 I 1980.
Jan Paweł II, Katecheza Pytania co do małżeństwa w integralnej wizji człowieka 2 IV 1980.
Jan Paweł II, Katecheza Sens pojęć „czystość” i „nieczystość” 10 XII 1980.
Jan Paweł II, Katecheza Teologia a pedagogia 8 IV 1981.
Jan Paweł II, Katecheza Katecheza u początków Kościoła 12 XII 1984.
Jan Paweł II, Katecheza Katecheza systematyczna rodzi się z wiary i służy wierze 19 XII 1984.
Jan Paweł II, Katecheza Plan objawienia wypełniony w Jezusie Chrystusie 3 IV 1985.
Jan Paweł II, Katecheza w Chrystusie Odkupicielu Opatrzność Boża przezwycięża zło 11 VI 1986.
Jan Paweł II, Katecheza Rzeczywistość grzechu a boży plan odkupienia 27 VIII 1986.
Jan Paweł II, Katecheza Skutki grzechu pierworodnego 1 X 1986.
Jan Paweł II, Katecheza Grzech jako „alienacja” człowieka 12 XI 1986.
Jan Paweł II, Katecheza Wyzwolenie człowieka do nowego życia. Chrystus wyzwala człowieka z niewoli grzechu 27 VII 1988.
Jan Paweł II, Katecheza Duch Święty źródłem darów i charyzmatów w Kościele 27 II 1991, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków – Ząbki 1999, s. 265.
Jan Paweł II, Katecheza Duch Święty źródłem nowej miłości 22 V 1991
Jan Paweł II, Katecheza Bierzmowanie w Kościele – wspólnocie kapłańskiej i sakramentalnej 1 IV 1992, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków – Ząbki 1999 s. 100-104.
Jan Paweł II, Katecheza Eucharystia w Kościele – wspólnocie kapłańskiej i sakramentalnej 8 IV 1992, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków – Ząbki 1999, s. 105-108.
Jan Paweł II, Katecheza Małżeństwo w Kościele - wspólnocie kapłańskiej i sakramentalnej 6 V 1992.
Jan Paweł II, Katecheza Biskupstwo - sakrament święceń 30 IX 1992.
Jan Paweł II, Katecheza Prezbiter pasterzem wspólnoty 19 V 1993.
Jan Paweł II, Katecheza Prezbiter a dobra doczesne 21 VII 1993.
Jan Paweł II, Katecheza Więzi prezbiterów z innymi wiernymi (22 IX 1993), w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków-Ząbki 1999, s. 282-286.
Jan Paweł II Katecheza Udział świeckich w urzędzie królewskim Chrystusa 9 II 1994, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków – Ząbki 1999, s. 325-328.
Jan Paweł II, Katecheza Charyzmaty świeckich 9 III 1994, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków – Ząbki 1999, s. 332-335.
Jan Paweł II, Katecheza Bierzmowanie w Kościele - wspólnocie kapłańskiej i sakramentalnej 1 IV 1992.
Jan Paweł II, Katecheza Prezbiter pasterzem wspólnoty 19 V 1993.
Jan Paweł II, Katecheza Apostolstwo małżonków i rodziców 3 VIII 1994.
Jan Paweł II, Katecheza Dzieci w sercu Kościoła 17 VIII 1994.
Jan Paweł II, Katecheza Kościół młodych 31 VIII 1994.
Jan Paweł II, Katecheza Misja i misje 3 V 1995.
Jan Paweł II, Katecheza Chrystus drogą zbawienia dla wszystkich 31 V 1995.
Jan Paweł II, Katecheza Misja Kościołów lokalnych w obrębie Kościoła powszechnego, w: Katechezy Ojca świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków-Ząbki 1999, s. 491-494.
Jan Paweł II, Katecheza Ku wspólnemu budowaniu Kościoła 22 IV 1994 OsRomPol 15(1994)8, s. 21-23.
Jan Paweł II, Modlitwa Anioł Pański 4 III 1990.
Jan Paweł II, Modlitwa Anioł Pański 1 VII 1990.

f) przemówienia, przesłania

Jan Paweł I, Przemówienie do biskupów amerykańskich podczas wizyty „ad limina Apostolorum” 21 IX 1978, AAS 70(1978), s. 767.
Jan Paweł II, Przemówienie do uczniów i studentów Rola Kościoła w wychowaniu chrześcijańskim (30 I 1979), w: Jan Paweł II, Nauczanie Papieskie, t. 2, cz. 1, Poznań 1990, s. 106-109.
Jan Paweł II, Przemówienie do młodzieży akademickiej zgromadzonej przed kościołem świętej Anny 3 VI 1979, w: Jan Paweł II, Pielgrzymki do Ojczyzny 1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1997. Przemówienia, homilie, Kraków 1997, s. 27.
Jan Paweł II, Przemówienie „Communio” i wielość powołań 17 II 1980, OsRomPol 1(1980)1-2, s. 7.
Jan Paweł II, Przemówienie do Rady Generalnego Sekretariatu Synodu Biskupów 23 II 1980, Insegnamenti di Giovanni Paolo II, III, 1(1980), s. 472-476.
Jan Paweł II, Przemówienie w UNESCO, 2 VI 1980.
Jan Paweł II, Przemówienie na otwarcie VI Synodu Biskupów 26 IX 1980, AAS 72(1980), s. 1008.
Jan Paweł II, Przemówienie do Polonii w Wielkiej Brytanii 30 V 1982.
Jan Paweł II, Przemówienie do Rady Konferencji Episkopatów Ameryki Łacińskiej (CELAM), OsRomPol 4(1983)4, s. 28-30.
Jan Paweł II, Przemówienie Audiencja generalna 19 X 1983, OsRomPol 10(1983), s. 23-24.
Jan Paweł II, Przemówienie do młodzieży muzułmańskiej, Casablanca 19 VIII 1985, AAS 87(1986), s. 101-102.
Jan Paweł II, Przemówienie wygłoszone z okazji sześćsetlecia Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 8 VI 1987.
Jan Paweł II, Słowo Ojca Świętego do przedstawicieli nauczycieli i katechetów, w: Bogu dziękujcie, ducha nie gaście. Czwarta pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny 1-9 czerwca 1991r., Warszawa 1991, s. 232-233.
Jan Paweł II, Przemówienie do katechetów, nauczycieli i uczniów, Włocławek 6 VI 1991.
Jan Paweł II, Przemówienie do biskupów polskich przybyłych z wizytą ad limina Apostolorum 12 I 1993.
Jan Paweł II, Przemówienie Znaczenie naturalnych metod planowania rodziny 18 XI 1994, OsRomPol 16(1995)3, s. 44.
Jan Paweł II, Przemówienie do biskupów polskich, Kraków 8 VI 1997.
Jan Paweł II, Przemówienie do biskupów polskich przybyłych z wizytą „ad limina Apostolorum” W trosce o wielki i ofiarny czyn nowej ewangelizacji 2 II 1998.
Jan Paweł II, Przemówienie do biskupów polskich przybyłych z wizytą „ad limina Apostolorum” Odnowa człowieka i społeczeństwa dokonuje się za sprawą odnowy sumień 14 II 1998.
Jan Paweł II, Przesłanie do uczestników seminarium na temat nowych ruchów i wspólnot kościelnych Trzeba się dzielić bogactwem charyzmatów 18 VI 1999 OsRomPol 20(1999)9–10, s. 27.
Jan Paweł II, Przemówienie Medycyna a prawa człowieka 7 VII 2000, OsRomPol 21(2000)9, s. 36.
Jan Paweł II, Przesłanie do uczestników Światowego Kongresu Katolików Świeckich Jesteście świadkami Chrystusa w nowym tysiącleciu 21 XI 2000.
Jan Paweł II, Przemówienie wygłoszone podczas ceremonii powitania w Pałacu Prezydenckim w Atenach 4 V 2001.
Jan Paweł II, Przemówienie do uczestników pielgrzymki młodzieży salezjańskiej Nasze życie niech będzie wielbieniem Chrystusa, który jest naszym zbawieniem, w: Jan Paweł II, Nauczanie Papieskie, t. 1. cz. l, Poznań 1990, s. 453.

B. Nauczanie innych papieży

Leon XIII, Encyklika Satis cognitum – 1898, Acta Leonis XIII, XVI(1896), s. 157-208.
Pius XI, Encyklika Casti Connubii 31 XII 1930, AAS 22(1930), s. 548.
Pius XII, Encyklika Sertum laetitiae 1 XI 1939, AAS 31(1939), s. 635-644.
Pius XII, encyklika Mystici Corporis Piusa XII 1943, AAS XXXV(1943), s. 193-248.
Pius XII, Orędzie radiowe wygłoszone w wigilię Bożego Narodzenia 1942 r., AAS 35(1943), s. 9-24.
Pius XII, Encyklika Mediator Dei 20 XI 1947, AAS 39(1947), s. 552.
Pius XII, Encyklika Humani generis (12 VIII 1950), AAS 42(1950), s. 566-574.
Pius XII, Adhortacja apostolska Menti Nostrae, AAS 42(1950), s. 686.
Pius XII, Przemówienie do uczestników Światowego Kongresu Związku Katolickiej Młodzieży Żeńskiej 18 IV 1952, AAS 44(1952), s. 414-419.
Pius XII, Przemówienie do laureatów Włoskiej Akcji Katolickiej 24 V 1953.
Pius XII, Przemówienie do Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Robotników Włoskich (A. C. L. I.) 1 V 1955, AAS 47(1955), s. 403-404.
Pius XII, Konstytucja apostolska Sedes Sapientiae 31 V 1956, AAS 48(1956), s. 357.
Pius XII, Allocutio Iis qui interfuerunt Conventui universali de fecunditate et sterilitate, Neapoli indicato, AAS 48(1956), s. 470.
Jan XXIII, Encyklika Mater et Magistra 15 V 1961.
Jan XXIII, Encyklika Paenitentiam agere 1 VII 1962
Jan XXIII, Przemówienie na otwarcie Soboru 11 X 1962, AAS 54(1962), s. 792).
Jan XXIII, Encyklika Pacem in terris 11 IV 1963.
Paweł VI, List apostolski Summi Dei Verbum, 4 XI 1963, AAS 55 (1963) s. 984-991.
Paweł VI, Homilia w Bazylice Zwiastowania, Nazaret 5 I 1964.
Paweł VI, Encyklika Ecclesiam suam 6 VIII 1964.
Paweł VI, Przemówienie na rozpoczęcie III sesji Soboru Watykańskiego II, 14 IX 1964, AAS 56(1964), s. 810.
Paweł VI, Przemówienie 5 V 1965, L’Osservatore Romano (6 V 1965), s. 1.
Paweł VI, Encyklika Populorum progressio 26 III 1967.
Paweł VI, Encyklika Caelibatus sacerdotalis 24 VI 1967.
Paweł VI, Encyklika Humanae vitae 25 VII 1968.
Paweł VI, Przemówienie do uczestników XXI Włoskiego Tygodnia Biblijnego (25 IX 1970), AAS 62(1970), s. 618.
Paweł VI, Przemówienie do członków „Consilium de Laicis” (2 X 1974), AAS 66(1974), s. 568.
Paweł VI, Przemówienie na zakończeniu Synodu 29 X 1977, AAS 69(1977), s. 643.
Benedykt XVI, Encyklika Deus Caritas est 25 XII 2005.

LITERATURA PRZEDMIOTOWA

Adamczyk S., Przygotowanie do małżeństwa w warunkach Kościoła w Polsce, Sandomierz 2001.
Adamowicz L., Problem przygotowania do sakramentu małżeństwa, w: Sens i wartość sakramentu małżeństwa, red. A. Czaja, M. Wyżlic, Lublin 2008.
Adamski F., Poza kryzysem tożsamości – w kierunku pedagogiki personalistycznej, w: Ewolucja tożsamości pedagogiki, red. H. Kwiatkowska, Warszawa 1994.
Adamski F., Rodzina między sacrum a profanum, Poznań 1987.
Adamski F., Małżeństwo i rodzina. Analizy socjologiczne, Lublin 1980.
Adamski F., Pedagogika personalistyczna wobec współczesnych nurtów myślenia o wychowaniu, w: Myśl pedagogiczna przełomu wieków, red. T. Aleksander, Kraków 2001.
Ambaum J., Funkcja kapłana w Ofierze eucharystycznej: in persona Christi i in persona Ecclesiae, w: Kapłaństwo, red. P. Góralczyk i inni, Poznań-Warszawa 1988, s. 257-276 (Kolekcja „Communio”, t. 3).
Amiel H.F., Dziennik intymny, Warszawa 1997.
Ancel A., Nowy typ kapłana, w: Nowy obraz Kościoła po Soborze Watykańskim II, Warszawa 1968.
Ardusso F, Magisterium Kościoła, Kraków 2001.
Bagrowicz J., Edukacja religijna współczesnej młodzieży. Źródła i cele, Toruń 2000.
Ballestrero A., Vieni e seguimi, Casale Monferrato 1991.
Balter L., Powszechne powołanie do świętości, ComP 23(2003)1, s. 3-15.
Balter L., Od wiary do teologii, w: Podstawy wiary. Teologia, Poznań 1991, s. 5-21 (Kolekcja „Communio”, t. 6).
Bareła S., Duch Święty a kierownictwo duchowe, AK 80(1973) s. 123-130.
Bartnik C.S., Personalizm, Lublin 2008.
Bauernfeind O., Areté, w: Theological Dictionary of the New Testament, t. 1, red. G. Kittel, G. Bromley, Grand Rapids 1978.
Bazylak J., Postawy religijne młodzieży i ich związki z wybranymi elementami osobowości, Warszawa 1984.
Bednarski F.W., Wychowanie młodzieży dorastającej, Warszawa 2000.
Bielecki J., Wychowanie szansą rozwoju w kierunku dojrzałej osobowości, „Episteme” 31(2003), s. 33-42 (Pedagogika – wczoraj, dziś i jutro).
Bieleń R., Duszpasterstwo rodzin we współczesnej Polsce, Lublin 2001.
Bissoli C., Jan Paweł II o systemie wychowawczym księdza Bosco, Warszawa 2001.
Bitter G., Wiara chrześcijańska na progu trzeciego tysiąclecia. Zarys odnowionej praktyki wiary chrześcijańskiej, w: W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, red. Z. Marek, Kraków 1991, s. 33-45.
Blewiński A., Młodzi, jacy jesteście. Światopogląd studentów Łodzi na podstawie wypowiedzi ankietowych, Łódź 2001.
Boff L., Ecclesiogenesi. Le comunita di base reinventano la Chiesa, Roma 1978.
Bosco G., List z Rzymu (1884), w: Giovanni Bosco, Scritti pedagogici e spirituali, Roma 1987.
Brat Roger z Taizé, Zadziwienie radością, w: List z Taizé 2000.
Braun-Gałkowska M., Psychologia domowa, Olsztyn 1987.
Braun-Gałkowska M., Ulik-Jaworska I., Zabawa w zabijanie, Lublin 2002.
Bro B., Tylko Bóg jest ludzki, Warszawa 1976.
Brzezinka W., Wychowanie i pedagogika w dobie przemian kulturowych, Kraków 2005
Brzezińska A., Psychologia wychowania, w: Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 3, red. J. Strelau, Gdańsk 2002.
Cantalamessa R., Wsłuchani w Ducha Świętego, Kraków 1994.
Cantelmi T., Laselva P., Paluzzi S., Dialog psychologii z teologią, Poznań 2006.
Cavanaugh Tor B., Sto opowiadań o radości życia, Warszawa 2006
Celmer Z., Małżeństwo, Warszawa 1989.
Cencini A., Życie konsekrowane, Warszawa 1996.
Charytański J., Z Dobrą Nowiną w szkole, Warszawa 1991.
Chlewiński Z., Religijność dojrzała, w: Wybrane zagadnienia z psychologii pastoralnej, red. Z. Clewiński, Lublin 1989, s. 9-39.
Chlewiński Z., Wprowadzenie do psychologii religii, w: Psychologia religii, Lublin 1982, s. 11-61.
Chrobak S., Koncepcja wychowania personalistycznego w nauczaniu Karola Wojtyły – Jana Pawła II, Warszawa 1999.
Chrobak S., Wspólnota wychowawczo-duszpasterska w systemie pedagogicznym Księdza Bosco, w: Ksiądz Bosco i jego system wychowawczy, red. J. Niewęgłowski, Warszawa 2000, s. 169-175.
Chrzanowski J., Człowiek pierwszą drogą Kościoła. Studium teologicznopastoralne w świetle nauczania Jana Pawła II, Warszawa, 2008.
Cichoń W., Wartości, człowiek, wychowanie, 1996.
Cichosz W., Wychowanie chrześcijańskie wobec postmodernistycznej prowokacji, Gdańsk 2001.
Ciupak E., Religia w świetle teorii socjologicznej, AK 141(2003), s. 6-19.
Congar Y., Jalons pour une théologie du laïcat, Paris 1964.
Congar Y., Kościół jako sakrament zbawienia, Warszawa 1980.
Człowiek przełomu tysiącleci. Problemy psychologiczne, red. J. Makselon, B.J. Soiński, Kraków 2000.
Denis H., Ewangelia i dogmaty, Warszawa 1979.
Drożdż B., Wychowawcza funkcja Kościoła w społeczeństwie pluralistycznym. Studium pastoralne, Legnica 2007.
Dudziak J., Kanoniczne przygotowanie narzeczonych do małżeństwa, „Tarnowskie Studia Teologiczne” (1992), s. 145-168.
Dupont J., Les béatitudes, t. 3, Les Evangélistes, Paris 1973.
Działa E., Godzina modlitwy, w: Chrześcijańska odpowiedź na pytanie człowieka, Warszawa 1974.
Dziekoński S., Rozwój wychowawczej myśli Kościoła na przestrzeni ostatnich wieków, Warszawa 2004.
Dziekoński S., Wychowanie w nauczaniu Kościoła. Od XIX w. do Soboru Watykańskiego II, Warszawa 2000.
Dziekoński S., Formacja chrześcijańska dziecka w rodzinie w nauczaniu Kościoła. Od Leona XIII do Jana Pawła II, Warszawa 2006.
Dziewiecki M., Komunikacja wychowawcza, Kraków 2005.
Dziś i jutro ruchów kościelnych, W. Nowacki, J. Czaplicki, Pelplin 2005.
Ewangelizować czy katechizmować?, red. S. Dziekoński, Warszawa 2002.
Fiałkowski M., Rodzina Kościołem domowym, w: Teologia pastoralna, t. 1, red. R. Kamiński, Lublin 2000, s. 171-176.
Filozofia wychowania Sergiusza Hessena, red. H. Rotkiewicz, Warszawa 1997.
Filser H., Das Dekret über das Laienapostolat. Apostolicam actuositatem, w: Vierzig Jahre II. Vatikanum. Zur Wirkungsgeschichte der Konzilstexte, hrsg. F.X. Bischof, S. Leimgruber, Würzburg 2004, s. 252-261.
Flores J.P., Duchowieństwo i laicy pracujący razem w ewangelizacji, w: Rybacy ludzi – kapłani i świeccy w Nowej Ewangelizacji, red. T. Forest, Gdańsk-Toruń 1997, s. 107-118.
Galot J., Postać kapłana w świetle Soboru Watykańskiego II, w: Kapłaństwo, Poznań-Warszawa 1988, s. 277-289 (Kolekcja „Communio”, t. 3).
Gałkowski S., Rozwój i odpowiedzialność. Antropologiczne podstawy koncepcji wychowania moralnego, Lublin 2003.
Gasidło W., Duszpasterska troska Kardynała Karola Wojtyły o rodzinę, Kraków 1996.
Giussani L., Powołanie i posłannictwo świeckich w Kościele dzisiaj, ComP 19(1999)6, s. 66-77.
Giussani L., Zmysł religijny, Poznań 2000.
Gmurowski A., Doskonałość chrześcijańska w myśl zasad św. Tomasza z Akwinu, Gniezno 1934.
Goddijn W., Rola kapłana w Kościele i w społeczeństwie, w: Ludzie – wiara – Kościół. Analizy socjologiczne, red. B. Cywiński, Warszawa 1966, s. 205-222.
Godlewski K., Uczynni parafianie żyją dłużej, „Polska. Dziennik Łódzki” 5-6 lipca 2008, s. 9 (Fakty 24).
Gogacz M., Pedagogika i filozofia, w: M. Gogacz, Osoba zadaniem pedagogiki. Wykłady bydgoskie, Warszawa 1997.
Goodman N., Wstęp do socjologii, Poznań 1997.
Góralczyk P., Człowiek drogą Kościoła w nauczaniu Jana Pawła II, WSP 5(2007), s. 8-21.
Góralczyk P., Wyzwolenie człowieka z grzechu, ComP 10 (1990)1, s. 3-15.
Góralczyk P., Wspólnoty religijne nosicielem wartości moralnych, w: Nowa Ewangelizacja, Poznań 1993, s. 332 (Kolekcja „Communio”, t. 8).
Graczyk M., Miłość miłosierna zasadą życia chrześcijańskiego, „Studia Theologica Varsaviensia” 31(1993)1, s. 189-196.
Greshake G., Być kapłanem, Wrocław 1983.
Gręźlikowski J., Czy w Kościele są rozwody?, Włocławek 2001.
Gryz K., Kształtowanie człowieczeństwa przez miłość. Idea wychowania w nauczaniu Jana Pawła II, w: Człowiek drogą Kościoła. Moralne aspekty nauczania Jana Pawła II, Kraków 2004, s. 205-248.
Guardini R., Bóg daleki, Bóg bliski, Poznań 1991.
Hansemann G., Wychowanie religijne, Warszawa 1988.
Häring B., Powrót do życia, Warszawa 1983.
Häring B., Nauka Chrystusa, t. 5, Poznań 1965.
Hermans J., Wychowanie liturgiczne a mistagogia w rodzinie, ComP 12(1992)3, s. 52-53.
Hervieu-Léger D., Od „praktykującego parafianina” do „pielgrzyma”. Katolicyzm wobec wyzwań religijności „pielgrzyma” - elementy refleksji socjologicznej, „Przegląd Powszechny” 12(2001), s. 363-364.
Heschel A., Uświęcać czas, w: Życie duchowe. Modlitwa w codzienności 39(2004).
Hildebrand D. von, Serce, Poznań 1985.
Hryniewicz W., Eklezjologiczne i ekumeniczne znaczenie ruchów międzywyznaniowych, „Biuletyn Ekumeniczny” 5(1976)1, s. 16-27.
Integralne kształcenie kaznodziei, red. W. Broński, Lublin 2006.
Jan Paweł II, Dar i Tajemnica. W pięćdziesiątą rocznicę moich święceń kapłańskich, Kraków 1996.
Jan Paweł II do młodzieży (1978-2005). Listy, orędzia, przemówienia, homilie, red. M. Dąbrowska, Poznań 2005.
Jan Paweł II, Przekroczyć próg nadziei, Lublin 1994.
Jan Paweł II, Kochana młodzieży, Warszawa 1997.
Jankowski A., „Duch Jezusa Chrystusa”, w: Napełnieni Duchem Świętym, red. B. Przybylski (i inni), Poznań 1982, s. 25-51.
Jankowski A., Działanie Ducha Świętego na Kościół i wiernych według św. Pawła, w: Kościół w świetle Biblii, Lublin 1984.
Jimenez-Urresti T., Posłannictwo Boże w historii, a misja kanoniczna, „Concilium” 1-10(1968).
Jóźwiak F., Nawrócenie - powrót do Boga w pierwotnym Kościele, AK 104(1985)455-456, s. 122-132.
Kaczmarek L., Człowiek współczesny i asceza, w: Powołanie człowieka, t. 1, Poznań-Warszawa 1972.
Kaczyńska W., Przedzałożeniowość myślenia i postępowania pedagogicznego, 1992.
Kahn H., Wiener A.J., The Lear 2000. A Framework for Speculation on the Next Thirty-Three Years, New York 1967.
Kalinowski M., Duszpasterstwo młodzieży, w: Duszpasterstwo specjalne, red. R. Kamiński, B. Drożdż, Lublin 1998, s. 21-38.
Kalinowski M., Podmiot duszpasterstwa. Realizacja apostolatu hierarchicznego, w: Teologia pastoralna, t 1, red. R. Kamiński, Lublin 2000, s. 345-366.
Kamiński R., Małe grupy religijne a odnowa Kościoła, HD 64(1995)4, s. 37-48.
Kamiński R., Parafia wspólnotą wspólnot, w: Kościół w służbie człowieka, red. W. Turek. J. Mariański, Olsztyn 1990.
Kamiński R., Teoria i praktyka we współczesnej teologii pastoralnej, AK 100(1983)444, s. 261-268.
Kamiński R., Wprowadzenie do teologii pastoralnej, Lublin 1992.
Kamiński R., Wprowadzenie do teologii pastoralnej, w: Teologia pastoralna, t. 1, red. R. Kamiński, Lublin 2000, s. 15-58.
Kamlah E., Die Form der katalogischen Paränese im Neuen Testament (Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen Testament, 7), Tübingen 1964.
Kasper W., Nowe akcenty w rozumieniu służby kapłańskiej, Concilium 1-5(1969), s. 161-170.
Katecheza ewangelizacyjna w rodzinie, parafii, szkole, red. S. Dziekoński, Warszawa 2002.
Kazimierz Kloskowski. Zasady – edukacja – testament, „Episteme” 11(2001).
Kaźmierczak P., Personalistyczna koncepcja wychowania w nauczaniu Jana Pawła II, Kraków 2003.
Kijas Z., Magisterium – teolog. Historia dialogu, Kraków 1996.
Klemens Aleksandryjski, Czy człowiek bogaty może być zbawiony?, Warszawa 1953.
Knobloch S., Was ist Praktische Theologie, Freiburg-Schweiz 1995.
Korczak J., Pisma wybrane, t. 1, Warszawa 1978.
Korherr E.J., Nauczanie religii w szkole służbą człowiekowi, w: W służbie człowiekowi, w: W służbie człowiekowi, red. Z. Marek, Kraków 1991, s. 58-78.
Korycki J., Współdziałanie kapłana z rodziną w zakresie wychowania chrześcijańskiego, ComP 1(1981)5, s. 97-108.
Kotarbiński T., Pojęcia i zagadnienia metodologii, „Studia Filozoficzne” 1(1972).
Kozielecki J., Koncepcje psychologiczne człowieka, Warszawa 2000.
Krajczyński J., Wychowanie dzieci i młodzieży w świetle posoborowych dokumentów Stolicy Apostolskiej i Konferencji Episkopatu Polski. Studium kanoniczno-pastoralne, Płock 2002.
Krąpiec M.A., Ja człowiek. Zarys antropologii filozoficznej, Lublin 1974.
Krukowski J., Recepcja Soboru Watykańskiego II a struktury kościelne w Polsce, w: W dwudziestolecie Soboru Watykańskiego II. Recepcja – doświadczenia – perspektywy, red. J. Homerski, F. Szulc, Lublin 1987.
Kuczkowski S., Przyjacielskie spotkania wychowawcze, Kraków 1991.
Kuczkowski S., Psychologia religii, Kraków 1991.
Kulpaczyński S., Katechetyczna dydaktyka modlitwy, Lublin 1989.
Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1996.
Laloux J., Manuel d’initiation à la sociologie religieuse, Paris 1967.
Laskowski J., Małżeństwo i rodzina w świetle nauki Soboru Watykańskiego II, Warszawa 1982.
Lądzkie Sympozja Liturgiczne. Rys historyczny i materiały z Sympozjów Liturgicznych Organizowanych w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Lądzie n. Wartą w latach 1995-1999, red. A. Durak, Kraków 2000.
Lechniak M., O roli filozofii w pedagogice, Warszawa 1995.
Lepa A., Pedagogika mass mediów, Łódź 2003.
Lewek A., Nowa ewangelizacja w duchu Soboru Watykańskiego II, Katowice 1995.
Lewowicki T., Dylematy metodologiczne pedagogiki, w: Ewolucja tożsamości pedagogiki, red. H. Kwiatkowska, Warszawa 1994.
Lipowska-Teutsch A., Rodzina a przemoc, Warszawa 1995.
Lonergan B.J.F., Metoda w teologii, Warszawa 1976.
Lubac H. de, Medytacje o Kościele, Kraków 1997.
Luft S., Medycyna pastoralna, Warszawa 2002.
Łabendowicz s., Formacja katechetów w Dokumentach Kościoła i literaturze katechetyczno-dydaktycznej po Soborze Watykańskim II, Sandomierz 1997.
Łabendowicz s., Katecheza dorosłych Kościoła posoborowego w świetle dokumentów i literatury katechetycznej, Radom 2007.
Łuczak H., Posługa duszpasterska wśród młodzieży, Wrocław 1994.
Łobocki, Wychowanie moralne w zarysie, Kraków 2002.
Marchioni G., Ewangelizacja w parafii. Metoda „komórek”, Kraków 1997.
Majewski J., Kościół, czyli wspólnota charyzmatyków, „Więź” 48(1988)8, s. 68-77.
Majewski M., Przekaz wiary nowemu pokoleniu, w: W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, red. Z. Marek, Kraków 1991, s. 46-57.
Majewski M., Katecheza permanentna, Kraków 1989.
Mały słownik języka polskiego, red. S. Skorupka, Warszawa 1969.
Małżeństwo chrześcijańskie, Warszawa 1983.
Małżeństwo i rodzina świetle nauki Kościoła i współczesnej teologii, Lublin 1985.
Marczewska E., Małżeństwo w świetle wspólnotowego rozumienia Kościoła, ZN KUL 19(1976)4.
Marczewscy E. M., „Kościół domowy”. Ocena pojęcia, w: Małżeństwo i rodzina w świetle nauki Kościoła i współczesnej teologii, red. A.L. Szafrański, Lublin 1985, s. 239-254.
Marek Z., Wychowanie religijne i rozwój człowieczeństwa, w: W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, red. Z. Marek, Kraków 1991, s. 79-88.
Mariański J., Kontrowersje wokół roli świeckich w parafii, w: Kościół-świat-świeccy, Warszawa 1988, s. 61-86 (Biblioteka Augustinum).
Mariański, Kondycja religijna i moralna młodych Polaków, Kraków 1991.
Mariański J., Wprowadzenie, AK 141(2003), s. 4-5.
Mariański J., Młodzież między tradycja i ponowoczesnością, Lublin 1995.
Mariański J., Kościół w społeczeństwie przemysłowym, Warszawa 1983.
Mariański J., Indywidualizacja religijna w warunkach sekularyzacji, AK 141(2003), s. 63-79.
Mariański J., Religijność w procesie przemian, Warszawa 1991.
Mascall E.L., Chrześcijańska koncepcja człowieka, Warszawa 1962.
Mastalski J., Elementy teorii wychowania dla katechety, w: Pedagogika w katechezie, red. M. Śnieżyński, Kraków 1998, s. 73-94.
Marion J.-L., Godność człowieka świeckiego, ComP 1(1981)6, s. 78-103.
Martini C.M., Kościół – jak lepiej go rozumieć – myśli, Warszawa 1997.
Martini C.M., Zrozumieć Kościół. Rozważania dotyczące Soboru Watykańskiego II, Kraków 2001.
Media i dziennikarstwo w nauczaniu Jana Pawła II, red. A. Lewek, Warszawa 2008 (Instytut Papieża Jana Pawła II w Warszawie).
Michalak M., Problem nawrócenia w Kościele pierwotnym w świetle Dziejów Apostolskich, SW 4(2001), s. 218.
Michalik J., Świat podstawowym polem działalności świeckich, AK 121(1993), s. 48-58.
Mierzwiński B., Współpraca Kościoła i rodziny w przygotowaniu dzieci i młodzieży do życia w małżeństwie i rodzinie, „Studia nad Rodziną” 1(1998), s. 79-91.
Mikołejko A., Postawy akceptujące i negatywne wobec autorytetu moralnego a niektóre aspekty sytuacji społecznej, „Człowiek i Światopogląd” 6(1981).
Milerski B., Pedagogika religii, w: Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Warszawa 2006, s. 261-277.
Miłość, małżeństwo, rodzina, red. F. Adamski, Kraków 1981.
Misiaszek A., Zagrożenia moralne młodzieży wyzwaniem dla duszpasterstwa, Pelplin 1996
Misiaszek K., Formacja katechetów, AK 118(1992)498, s. 265-274.
Montini G.B., Lettera pastorale sul senso morale, Roma 1961.
Mounier E., Co to jest personalizm?, Kraków 1960.
Mroczkowski I., Sakramentalny wymiar pojednania wobec współczesnych zadań Kościoła w Polsce, w: Wezwanie do pojednania w perspektywie Jubileuszu 2000, red. J. Nagórny, K. Jeżyna, Lublin 2000, s. 38-49.
Nadolski B., Współczesne problemy odnowy liturgicznej, AK 108(1987)467, s. 56-54.
Nagórny J., Teologiczna interpretacja moralności Nowego Przymierza, Lublin 1989.
Nagy S., Chrystus w Kościele, Wrocław 1982.
Niparko R., Jaka pedagogika na wydziałach teologicznych?, TP 3(2002), s. 286-296.
Nossol A., Teologia na usługach wiary, Opole 1978.
Nowak A.J., Homo religiosus. Studium porównawczo-krytyczne, Lublin 2003.
Nowak A.J., Homo religiosus et homo novus, w: Homo novus, red. A.J. Nowak, T. Paszkowska, Lublin 2002 s. 17-26.
Nowak M., Podstawy pedagogiki otwartej. Ujęcie dynamiczne w inspiracji chrześcijańskiej, Lublin 1999.
Nowak S., Metodologia badań społecznych, Warszawa 1985.
Nowak S., Teologiczna struktura życia wewnętrznego – cnoty teologalne i moralne oraz dary Ducha Świętego, w: Kultura życia wewnętrznego, red. J. Krucina, Wrocław 1983, s. 107-121.
Nowak W., Sekty w Polsce a młodzież, Olsztyn 1995.
Okoń W., Słownik pedagogiczny, Warszawa 1992.
Okuniewska D., Rola Janusza Korczaka w walce o „literaturę nie dla dziecka, które kiedyś będzie człowiekiem, ale dla człowieka, który jest jeszcze dzieckiem”, w: O pedagogikę jako naukę o człowieku, red. J. Bińczycka, K. Gorzelok, Katowice 1979, s.180-186.
Ossowska M., Normy moralne, Warszawa 1985.
Ossowski S., Z zagadnień psychologii społecznej, w: Dzieła, t. 3, Warszawa 1967, s. 88-97.
Ozdowski J., Współpraca w apostolstwie, AK 60(1968), s. 317-327.
Pagé J.G., Człowiek Boży (Homo Dei), w: Kapłaństwo, Poznań Warszawa 1988, s. 224-240 (Kolekcja „Communio”, t. 3).
Pasierbek W., Człowiek obrazem miłości Trójjedynego Boga, w: W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, red. Z. Marek, Kraków 1991, s. 107-126.
Pawlina K., Kandydaci do kapłaństwa trzeciego tysiąclecia, Warszawa 2002.
Pedagogika a środki informatyczne i media, red. M. Tanaś, Warszawa-Kraków 2005.
Pedagogika w katechezie, red. M. Śnieżyński, Kraków 1998.
Penrice J., Młodość i chrześcijaństwo, czyli zrozumieć swoją wiarę, Kraków 1998.
Phan P.C., Możliwość duchowości świeckich, ComP 7(1987)3, s. 64-80.
Piaget J., Rozwój ocen moralnych dziecka, Warszawa 1967.
Piotrowski W., Prowadzić ‘nowe duszpasterstwo’. Potrzeba i zadania nowej ewangelizacji na przełomie II i III tysiąclecia chrześcijaństwa, w: W trzecie tysiąclecie. Komentarz pastoralny do dokumentów II Polskiego Synodu Plenarnego, red. W. Lechowicz, Tarnów 2002, s. 13-25.
Piwowarski W., Teoretyczne i metodologiczne założenia badań nad religijnością, w: Z badań nad religijnością polską. Studia i materiały, red. W. Piwowarski, W. Zdaniewicz, Poznań-Warszawa 1986, s. 57-72.
Piwowarski W., Wartości religijno-moralne młodzieży polskiej, w: Wartości religijne i moralne młodych Polaków, red. J. Mariański, W. Zdaniewicz, Warszawa 1991 (Studia Socjologiczno-Religijne, 13).
Piwowarski W., Kapłani i biskupi – kierownictwo i kościelna komunikacja, w: Kościół i religijność Polaków 1945-1999, red. W. Zdaniewicz, T. Zembrzuski, Warszawa 2000.
Piwowarski W., Socjologia religii, Lublin 1996.
Pluta W., Powszechne powołanie do świętości w Kościele, AK 68(1965)339, s. 315-325.
Płużek Z., Psychologia pastoralna, Kraków 2002.
Podgórecki A., Charakterystyka nauk praktycznych, Warszawa 1962.
Poradnictwo psychologiczno-religijne. Teoria i praktyka, red. J. Makselon, Kraków 2001.
Potocki A., Wychowanie religijne w polskich przemianach. Studium socjologiczno-pastoralne, Warszawa 2007.
Półtawska W., Przygotowanie do małżeństwa, Kraków 2002.
Prado Flores J.H., Jak ewangelizować ochrzczonych, Łódź
Przeciszewski M., Nowe ruchy apostolskie, Biuletyn KAI (wydanie specjalne - 1998 rok).
Przesłanie dokumentów katechetycznych Kościoła w Polsce, red. S. Dziekoński, Warszawa 2003.
Przybylski J, Teologia życia wewnętrznego wyrażona w języku współczesnym, AK 85(1975), s. 159-167.
Przybyła-Piwko E., System wartości studentów, a poziom ich przystosowania do roli studenta, „Prace Nauk Ekonomiczno-Społecznych Politechniki Warszawskiej” 27(1981).
Przybyłowski J., Dialog pastoralny, AK 153(2009)602, s. 46-59.
Przybyłowski J., Wybrane aspekty formacji chrześcijańskiej. Artykuł dyskusyjny, w: Recepcja Soboru. Niektóre wyzwania wobec życia i działania Kościoła 40 lat po Soborze Watykańskim II, red. K. Półtorak, Szczecin 2007, s. 191-207 (Studia i rozprawy, t. 14).
Przybyłowski J., Znaczenie nowej ewangelizacji dla duszpasterstwa młodzieży. Studium pastoralne, Lublin 2001.
Przybyłowski J, Pedagogika pastoralna a wychowawcza funkcja Kościoła. Artykuł dyskusyjny, AK 144(2005)577, s. 437-453.
Przybyłowski J., Św. Józef – milczący świadek nowej ewangelizacji, KST 7(2008), s. 19-31.
Przybyłowski J., Społeczne wychowanie młodego pokolenia chrześcijan, w: Ekumenizm, teologia, kultura. Księga pamiątkowa dedykowana Księdzu profesorowi Wojciechowi Hancowi z okazji 65. rocznicy urodzin, red. K. Konecki, Z. Pawlak, k. Rulka, Włocławek 2006, s. 447-460.
Przybyłowski J., Budowanie parafii jako wspólnoty. Formacja wiernych świeckich do tworzenia wspólnoty parafialnej, Studia Loviciensia. Łowickie Studia Teologiczne 9(2007), s. 225-234.
Przybyłowski J., Laikat w Kościele polskim - obowiązki czy przywileje?, AK 114(1990)487, s. 428-439.
Przybyłowski J., Wychowanie w rodzinie a dzieło ewangelizacji, WSP 9(2009), s. 30-40.
Przybyłowski J., Wychowanie chrześcijańskie w rodzinie. Poszukiwanie pastoralnych symptomatów, WSP 3(2006), s. 90-113.
Przybyłowski J., Koncepcja antropologiczna teologii pastoralnej, AK 144(2005)576, s. 234-251
Przybyłowski J., Mądrość, wolność i łaska w formacji wiernych świeckich, SW 8(2005), s. 139-155.
Przybyłowski J., Organizacja duszpasterstwa młodzieżowego w perspektywie nowej ewangelizacji, SW 2(1999), s. 213-228.
Przybyłowski J., Kilka refleksji na temat planowania duszpasterskiego. Artykuł dyskusyjny, TP 9(2008), s. 87-91.
Queiruga A.T., Bóg jako Anty-zło, w: Zło w świecie, Poznań 1992, s. 159-170 (Kolekcja „Communio”, t. 7).
Rady ewangeliczne w formacji kapłańskiej, red. J. Buxakowski, Pelplin 1992.
Rahner K., Schriften zur Theologie, Einsiedeln 1956.
Rahner K., Mój problem. Karl Rahner odpowiada na pytania młodzieży, Warszawa 1985.
Rak R., Duszpasterstwo w Kościele po II Soborze Watykańskim, AK 107(1986)464, s. 97-112.
Ratzinger J., Eklezjologia konstytucji „Lumen gentium”, w: J. Ratzinger, Pielgrzymująca wspólnota wiary. Kościół jako komunia, Kraków 2003, s. 111-137.
Ratzinger J., Kościół – Ekumenizm – Polityka, Poznań-Warszawa 1990, s. 12-21 (Kolekcja „Communio”, t. 5).
Romaniuk K., Jankowski A., Kapłaństwo w Piśmie Świętym Nowego Testamentu, Kraków 1994.
Rosik S., Wezwania i wybory moralne, Lublin 1992.
Rozmowa z ks. Cz. Cekierą. Jesteśmy współodpowiedzialni, „Przegląd Katolicki” (1986)3, s. 3.
Ruch J., Wspólnota prezbiterium diecezjalnego w nauce Soboru Watykańskiego II, STV 14(1976)1, s. 117-131.
Rudniański J., Wychowanie i diabeł entropii, Warszawa 1996.
Rumiński A., System wartości rodziców i dzieci, w: Moralność i etyka w ponowoczesności, Warszawa 1996, s. 121-132.
Rusiecki M., Dojrzali bądźcie, Kielce 1992.
Salezjanie i świeccy: zjednoczenie i współuczestnictwo w duchu i posłannictwie Księdza Bosco. Dokumenty Kapituły Generalnej 24, Kraków 1997.
Rybicki R., Wprowadzenie do pedagogiki chrześcijańskiej, Częstochowa 1997.
Ryłko T., Powołanie do wspólnoty, Warszawa-Poznań 1985.
Rynio A., Integralne wychowanie w myśli Jana Pawła II, Lublin 2004.
Ryś M., Rola rodziny w przygotowaniu dzieci i młodzieży do życia w małżeństwie i rodzinie, „Studia nad Rodziną” 1(1998), s. 33-45.
Salamon P., Co Chrystus daje dzisiaj młodym? Nauczanie Jana Pawła II do młodzieży, Kraków 1998.
Sauer R., Wychowanie religijne w rodzinie, „Znak” 32(1980)8-9, s. 937-950.
Schlier H., Der Brief an die Galater (Meyers Kommentar), Göttingen 1971.
Schreuder O., Zawodowy charakter kapłaństwa, w: Ludzie – wiara – Kościół. Analizy socjologiczne, red. B. Cywiński, Warszawa 1966, s. 223-241.
Sepioło A., Nowa ewangelizacja. Śladami Jana Pawła II, Kraków 2001.
Sforza Pallavicino P., Istoria dei Concilio di Trento, t. 4, ed. di A. M. Zaccaria, Roma 1833.
Siciński A., Prognozy a nauka, Warszawa 1969.
Skorowski H., Być chrześcijaninem i obywatelem dziś, Warszawa 1994.
Skorowski H., Rodzina miejscem przekazu wartości moralnych, „Saeculum Christianum” 1(1996), s.186-193.
Skowronek A., Zaproszenie do wiary, w: Dzieci Soboru zadają pytania. Rozmowy o Soborze Watykańskim II, red, Z. Nosowski, Warszawa 1996, s. 331-336.
Słomka W., Teologiczna koncepcja życia mistycznego w chrześcijaństwie, w: Mistyka w życiu człowieka, Lublin 1980.
Słomka W., Religijne doświadczenie alfą i omegą naszej drogi ku Bogu, w: Bóg i człowiek w doświadczeniu religijnym, Lublin 1986, s. 132.
Słownik psychologiczny, Warszawa 1985.
Stala J., Udział Kościoła w zadaniach realizowanych przez rodzinę, AK 94(2002)557, s. 86-95.
Stinissen W., W drodze do transfiguracji, w: Życie duchowe. Modlitwa w codzienności 39(2004).
Strzelecka K., Doświadczenie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina i w Kościele, AK 85(1975)400, s. 221-229.
Studia z psychologii rozwoju, red. J. Makselon, Kraków 2002.
Suchodolski B., Kultura humanistyczna, „Rzeczpospolita” 69(1982), s. 3.
Suenens L. J., Nowe zesłanie Ducha Świętego, Poznań 1988.
Sujak E., Małżeństwo pielęgnowane, Katowice 1991.
Szafrański A. L., Kairologia. Zarys nauki o Kościele w świecie współczesnym, Lublin 1990.
Szafrański A.L., Zapłata F., Ewangelizacja, EK t. 4, kol. 1436.
Szczepański J., Elementarne pojęcia socjologii, Warszawa 1967.
Szentmártoni M., Psychologia pastoralna, Kraków 1995.
Szewczyk E., Niektóre metodologiczne determinanty nauczycielskich badań empirycznych w szkole, w: Pedagogika w katechezie, red. M. Śnieżyński, Kraków 1998, s. 239-276.
Szewczyk R., Tożsamość katechety w świetle dokumentów Kościoła w latach 1965-1991, Warszawa 1996. Szkoła katolicka w nauczaniu Kościoła. Wybór dokumentów, Szczecin-Warszawa 2002 (Rada Szkół Katolickich w Polsce).
Sztompka P., Metoda funkcjonalna w socjologii i antropologii społecznej (Studium analityczne), Warszawa 1971.
Sytuacja w świecie młodzieży, ŻM 28(1978)2, s. 50.
Szymik J., Kościół świętych czy grzeszników, w: Problemy współczesnego Kościoła, red. M. Rusecki, Lublin 1997, s. 127-132.
Śledzianowski J., Wychowanie wobec przemocy, Kielce 2004.
Śledzianowski J., Wpływ Jana Pawła II na życie Polaków, Kielce 2005.
Ślipko T., Zarys etyki ogólnej, Kraków 1974.
Świerzawski S., Św. Tomasz na nowo odczytany, Poznań 1992.
Tabulski M., Edukacja i formacja, Jasna Góra-Kraków 2004.
Tarnowski J, Jak wychowywać. W ogniu pytań, Ząbki 2003.
Tarnowski J., Problem chrześcijańskiej pedagogiki egzystencjalnej, Warszawa 1982.
Tatarkiewicz W., Historia filozofii, t. 1, Warszawa 1970.
Tchorzewski A.M., Doświadczenie wartości samego siebie jako źródło dochodzenia do własnej tożsamości, Warszawa 1997.
Teoretyczne założenia katechezy młodzieżowej, red. R. Murawski, Warszawa 1989.
Tomasik M., Dydaktyka, pedagogika. Wiadomości wybrane, Sandomirze 1987.
Tomasik P., Religia w dialogu z edukacją, Warszawa 2004.
Tomka M., Główne tendencje przemian religijnych w Europie, a szczególnie w Europie Środkowowschodniej, w: Metodologiczne problemy badań nad religijnością, red. J. Mariański, S.H. Zaręba, Ząbki 2002.
Töfler A., Trzecia fala, Warszawa 1985.
Trojan K., Potrzeby psychiczne i wartości oraz ich implikacje religijne, Kraków 1999.
Uczeń i nauczyciel w wyścigu do wiedzy – wybrane aspekty nauczania i uczenia się, red. K. Franczak, S. Chrobak, Warszawa 2006.
Urban J., Świętość, RTK 6(1959)4, s. 69-78.
Urbański S., Słaby „silny” człowiek, „Miejsca Święte” 15(1998), s. 2-4.
Vaughan R., Poradnictwo pastoralne a zaburzenia osobowości, Kraków 1999.
Verhack I., Wychowywać, czyli wzbudzać poznanie własnego istnienia, ComP 12(1992)69, s. 12-24.
Vloet J. van der, Obraz człowieka jako fundament pedagogii, ComP 12(1992)69, s. 3-11.
Warzeszka, Etyka odpowiedzialności za życie. Studium analityczno-krytyczne bioetycznej myśli Hansa Jonasa, Warszawa 2008.
Weron E., Dojrzałość chrześcijanina. Dary i owoce Ducha Świętego, Ząbki 2003.
Wilczek R., Idea nowej ewangelizacji w nauczaniu Jana Pawła II, Opole 2004.
Wilk J.. Duszpasterstwo rodzin: zasady praktycznego działania. Analiza adhortacji Jana Pawła II Familiaris consortio, RTK 33(1986)6, s. 97-108.
Woronowski F., Wprowadzenie do teologii pastoralnej, Lublin 1972.
Wojaczek K., Kształtowanie katolickiej koncepcji małżeństwa w diecezjalnym studium rodziny. Studium pastoralne, Opole 1997.
Wojtyła K., Zagadnienie podmiotu moralności, t. 2, Lublin 1991.
Wojtyła K., Uwagi na temat duszpasterstwa rodzin (20 VIII 1970), w: Duszpasterska troska Kardynała Karola Wojtyły o rodzinę, red. W. Gasidło, Kraków 1996, s. 151-159.
Wojtyła K., Teologiczne podstawy duszpasterskiej misji kapłana, w: Osobowość kapłańska, red. J. Majka, Wrocław 1976.
Wojtyła K., U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II, Kraków 1972.
Wright J.H., Kościół i kapłaństwo, w: Kapłaństwo, Poznań-Warszawa 1988, s. 303-314 (Kolekcja „Communio”, t. 3).
Wroceński J., Rola i zadania prezbiterium w życiu Kościoła partykularnego. Studium prawno-historyczne, Warszawa 1998.
Wy jesteście moją nadzieją. Wybór wypowiedzi Ojca Świętego Jana Pawła II do młodzieży, red. A Wieczorek, Warszawa 1991.
Wychowywać charakter, red. A. Piątkowska, K. Stępień, Lublin 2005.
Wychowanie człowieka otwartego. Rola „Zmysłu religijnego” Luigi Giussaniego w kształtowaniu osoby, red. A. Rynio, Kielce 2001.
Wychowanie do miłości, red. K. Majdański, Warszawa 1987.
Wychowanie w rodzinie, red. F. Adamski, Kraków 1991.
Wybrane zagadnienia poradnictwa małżeńskiego i rodzinnego, red. M. Kozakiewicz, Warszawa 1985.
Wybrane zagadnienia z psychologii pastoralnej, red. Z. Chlewiński, Lublin 1989.
Z młodzieżą do Chrystusa, red. H. Tomasik, Siedlce 2007.
Zagrożenia rodziny w aspekcie pastoralno-społecznym, red. I. Celary, G. Polok, Katowice 2008.
Zaręba S.H., Dynamika świadomości religijno-moralnej młodzieży w warunkach przemian ustrojowych w Polsce (1988-1998), Warszawa 2003.
Znaniecki F., Socjologia wychowania, Warszawa 1973.
Zuberbier A., Materiały do teologii praktycznej, Warszawa 1974.
Zulehner P.M., Sytuacja religii i Kościoła w krajach Europy Środkowowschodniej po przełomie, TP 2(2001), s. 13-24.
Żurowski M., Współuczestnictwo kościelne „Ius ad Communionem”, Kraków 1984.
Żurowski M., Wspólnota kościelna „communio” podstawą prawa kościelnego, „Prawo Kanoniczne” 21(1978)1-2, s. 67-85.

Term 2023/24_Z:

Baron A., Świętość a ideały człowieka, Kraków 2013.
Bełch K., Nowa ewangelizacja w kulturze postmodernistycznej, „Studia Pastoral-ne”, 7(2011), s. 336–350.
Bielecki J., Wychowanie szansą rozwoju w kierunku dojrzałej osobowości, „Epi-steme”, 31(2003), s. 33–42.
Bosko T., Ksiądz Bosko wychowawca, Warszawa 1990.
Boyd D., Bee H., Psychologia rozwoju człowieka, Poznań 2008.
Braun K., Wolontariat – młodzież – wychowanie, Lublin 2012.
Brzezińska A., Psychologia wychowania, w: Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 3, red. J. Strelau, Gdańsk 2002, s. 227–257.
Brzezińska A.I., Stec R., Szanse rozwoju w okresie późnej dorosłości, Poznań 2007.
Cialdini R.B., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk 2007.
Cudak S., Świadomość wychowawcza rodziców, w: Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. 6, red. E. Różycka, Warszawa 2007, s. 454.
Czajkowski W., Pojęcie rozwoju, w: Podstawy psychologii. Podręcznik dla studen-tów kierunków nauczycielskich, Kraków 2004, s. 13–36.
Czajkowski W., Procesy motywacyjne w koncepcji A.H. Maslowa a pojęcie bez-pieczeństwa, „Security, Economy & Law”, 2015, nr 8, s. 5–8.
Dudzikowa M., Praca młodzieży nad sobą. Z teorii i praktyki, Warszawa 1993.
Dyczewski L., Rodzina, w: Katolicka nauka społeczna. Podstawowe zagadnienia z życia społecznego i politycznego, red. S. Fel, J. Kupny, Katowice 2007, s. 88–107.
Fatyga B., Dzicy z naszej ulicy. Antropologia kultury młodzieżowej, Warszawa 2005.
Filipczuk M., Wychowawcza funkcja Kościoła w dobie ponowoczesności, CT, 87(2017), z. 2, s. 65–94.
Frydrychowicz S., Sposoby i wymiary komunikowania interpersonalnego a rozwój człowieka, „Psychologia Rozwojowa”,10(2005), nr 3, s. 93–100.
Górniewicz J., Teoria wychowania, Olsztyn 2007.
Gruca-Miąsik U., Rozumowanie moralne młodzieży. Wybrane obszary i konteksty, Rzeszów 2015.
Gurycka A., O sztuce wychowania dla wychowawców i nauczycieli, Warszawa 1997.
Gurycka A., Podmiotowość – postulat dla wychowania, w: Podmiotowość w wy-chowaniu. Między ideą a realnością, red. E. Kubiak-Szymborska, Bydgoszcz 1999, s. 105–123.
Homplewicz J., Przesłanie ks. Jana Bosko w refleksji pedagogicznej, w: Ksiądz Bosko i jego system wychowawczy, red. J. Niewęgłowski, Warszawa 2000, s. 71–82.
Jaworski R., Wpływ czynników osobowościowych na życie rodzinne, w: Rodzina jako Kościół domowy, red. A. Tomkiewicz, W. Wieczorek, Lublin 2010, s. 467–482.
Kałdon B.M., Rodzina jako instytucja społeczna w ujęciu interdyscyplinarnym, „Forum pedagogiczne”, 1(2011), nr 1, s. 229–241.
Kamilewicz-Rucińska D., Rozważania młodzieży na temat miłości, w: Dziecko w historii. Sytuacja dziecka w odrodzonym państwie polskim, red. E.J. Kryń-ska, A. Suplicka, Ł. Kalisz, Białystok 2020, s. 241–255.
Kamiński R., Duszpasterstwo nadzwyczajne, w: Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006, s. 209–212.
Kamiński R., Duszpasterstwo zwyczajne, w: Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006, s. 212–218.
Kamiński R., Przygoda W., Duszpasterstwo, w: Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006, s. 201–209.
Karcz B., Wychowanie patriotyczne w formacji społecznej reaktywowanego Kato-lickiego Stowarzyszenia Młodzieży w Polsce, Kraków 2006.
Kasper W., Papież Franciszek. Rewolucja czułości i miłości, Warszawa 2015.
Kawula S., Brągiel J., Janke A.W., Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki, Toruń 2012.
Kempys M.J., Rola cnót moralnych w dążeniu ku pełni człowieczeństwa w świetle pism o. Jacka Woronieckiego, Kraków 2005.
Koperek A., Socjalizacja jako proces wychowania do uczestnictwa w życiu spo-łecznym, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, 11(2010), nr 4, s. 139–154.
Koprowiak E., Lubczyńska A., Nowak B., Styl życia osób podejmujących wspi-naczkę wysokogórską. Wybrane aspekty, EPU, 2011, nr 78, s. 167–177
Korzekwa M., Młodość i priorytety, „Zeszyty Formacji Katechetów”, 4(2009), s. 18–20.
Kostyło P., Czy potrzebujemy autorytetu pedagogicznego?, w: Autorytety w życiu społecznym, red. S. Kowalik, Bydgoszcz 2008, s. 97–117.
Kowalski M., Falcman D., Świadomość aksjologiczna i podmiotowość etyczna. Analizy i impresje, Kraków 2010.
Krasuski J., Historia wychowania, Warszawa 1985.
Kreutz M., Rozwój psychiczny młodzieży, Wrocław 2005.
Kubiak-Szymborska E., Wychowanie jako pomoc w procesie odkrywania sensu życia – czy zawsze?, w: Sens życia – sens wychowania, red. A.M. de Tcho-rzewski, P. Zwierzchowski, Bydgoszcz 2001, s. 142–152.
Kukołowicz T., Nowe koncepcje wychowania, w: Wprowadzenie do pedagogiki ogólnej. Wybór tekstów, red. J. Kostkiewicz, Stalowa Wola 1996, s. 165–171.
Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 2004.
Kuta B., Kolory młodości. Tematyczne rekolekcje młodzieżowe, propozycje nabożeństwa i spotkań dyskusyjnych z zastosowaniem metod aktywizujących, Kraków 2003.
Lubowicki A., Młodość w służbie Ewangelii. Misja formacyjna Katolickiego Sto-warzyszenia Młodzieży w Polsce, Warszawa 2014.
Łobocki M., Możliwości i granice podmiotowego traktowania uczniów w wycho-waniu, w: Podmiotowość w wychowaniu. Między ideą a realnością, red. E. Kubiak-Szymborska, Bydgoszcz 1999, s. 164–175.
Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie, Kraków 2010.
Łuczyński A., Rola pedagogiki chrześcijańskiej w kształtowaniu pozytywnego rozumienia małżeństwa i rodziny, w: Pedagogika chrześcijańska. Tradycja. Współczesność. Nowe wyzwania, red. J. Michalski, A. Zakrzewska, To¬ruń 2010, s. 483–494.
Maciuszek J., Człowiek i problemy wychowania w koncepcji Abrahama Maslowa, „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie”, 1992, z. 141, s. 9–24 (Prace Pedagogiczne 13).
Marek Z., Wychowanie integralne podstawą rozwoju osoby, „Edukacja Elemen-tarna w Teorii i Praktyce”, 12(2017), nr 1(43), s. 31–47.
Marek Z., Wychowanie religijne i rozwój człowieczeństwa, w: W służbie człowie-kowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, Kraków 1991, s. 79–88.
Mariański J., Religia i Kościół między tradycją i ponowoczesnością. Studium socjologiczne, Kraków 1997.
Mariański J., Religia w społeczeństwie ponowoczesnym, Warszawa 2010.
Maslow A.H., Motywacja i osobowość, Warszawa 2006.
Maslow A.H., W stronę psychologii istnienia, Poznań 2004.
Melosik Z., Mass media, tożsamość i rekonstrukcje kultury współczesnej, w: Me-dia, edukacja, kultura: w stronę edukacji medialnej, red. W. Skrzydlewski, S. Dylak, Rzeszów 2012, s. 32–49.
Michałek J., Kim jestem? Kim mogę być? Psychologiczne uwarunkowania rozwoju tożsamości osobowej w obliczu współczesnych przemian, w: Psychologia na Uniwersytecie i w praktyce, red. E. Wesołowska, Olsztyn 2013, s. 187–203.
Miller R., Współdziałanie i współzawodnictwo w wychowaniu w świetle poglą-dów F. Znanieckiego, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 38(1976), nr 3, s. 209–225.
Monte A. del, Sytuacja w świecie młodzieży, „Życie i Myśl”, 28(1978), nr 2, s. 50.Mysłakowski Z., Wychowanie człowieka w zmiennej społeczności, Warszawa 1964.
Niezabitowski M., Integracja pokoleń w perspektywie socjologicznej, w: Młodość i starość. Integracja pokoleń, red. B. Bugajska, Szczecin 2010, s. 31–51.
Nowosielski M., Ku dojrzałości, w: Oblicza dojrzałości emocjonalnej dzieci i mło-dzieży, red. K. Franczak, M. Szpringer, Warszawa 2009, s. 48–60.
Opozda D., Wychowawcza funkcja rodziców w rozwoju tożsamości młodzieży, „Przegląd Pedagogiczny”, 2007, nr 1, s. 49–56.
Osiński W., Wielokierunkowe związki zdolności motorycznych i parametrów mor-fologicznych. Badania dzieci i młodzieży wielkomiejskiej z uwzględnieniem poziomu satysfakcji społecznej, Poznań 1988 (Monografie, nr 261).
Peret-Drążewska P., Społeczeństwo „globalnej zmiany” w świadomości młodzieży, „Studia Edukacyjne”, 30(2014), s. 189–211.
Pilch T., Spory o szkołę, Warszawa 1999.
Piotrowski K., Ziółkowska B., Wojciechowska J., Rozwój nastolatka. Wczesna faza dorastania, Warszawa 2014 (Niezbędnik dobrego nauczyciela, red. A.I. Brzezińska, Seria I, Rozwój w okresie dzieciństwa i dorastania, t. 5).
Piotrowski P., Subkultury młodzieżowe. Aspekty psychologiczne, Warszawa 2003.
Piórkowski P.D., Autorytety. Idole, pozory, eksperci i celebryci, Stare Miasto 2016.
Piwowarski W., Wartości religijno-moralne młodzieży polskiej, w: Wartości religijne i moralne młodych Polaków, red. J. Mariański, W. Zdaniewicz, Warsza¬wa 1991, s. 223–227 (Studia Socjologiczno-Religijne, 13).
Płatek D., Model sercańskiego duszpasterstwa młodzieży w nurcie ewangelicznej funkcji Kościoła, Kraków 2017.
Przybyłowski J., Nowa ewangelizacja i duszpasterstwo na tle przemian w środo-wisku młodzieżowym, „Studia Włocławskie”, 3 (2000), s. 247–263.
Przybyłowski J., Pedagogika pastoralna a funkcja wychowawcza Kościoła. Artykuł dyskusyjny, AK, 144(2005), z. 577, s. 437–453.
Przybyłowski J.K., Funkcja wychowawcza w teorii i praktyce eklezjalnej, War-szawa 2010.
Rymarczyk K., Co się dzieje w głowie małego dziecka – o wpływie doświadczeń na rozwój mózgu. Aktywność ruchowa a mózg, w: Małe dziecko – dużo pomysłów. Wybrane obszary wspomagania rozwoju, red. R. Piotrowicz, M. Walkiewicz-Krutak, Warszawa 2016, s. 52–71.
Rynio A., Co zrobić z darem młodości. Wskazówki pedagoga, w: Bogactwo mło-dości wyzwaniem dla wychowawców XXI wieku, red. A. Rynio, K. Stępień, Lublin 2010, s. 19–34.
Siwek A., Dylematy współczesnego wychowania młodego człowieka, „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Pedagogika”, 18(2009), s. 51–58.
Składanowski M., Ciało, dusza, duch. Myśl Josepha Ratzingera na tle współczesnej antropologii, Warszawa 2013.
Strelau J., Psychologia temperamentu, Warszawa 1998.
Szymańska M., Uczeń jako podmiot i przedmiot działalności nauczyciela, „Edu-kacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, 11(2016), nr 2(40), s. 57–70.
Ślipko T., Antropologiczne podstawy godności człowieka, w: Philosophia vitam alere. Prace dedykowane księdzu Profesorowi Romanowi Darowskiemu SJ z okazji 70-lecia urodzin, red. S. Ziemiański, Kraków 2005, s. 729–738.
Śliwerski B., Samowychowanie jako odrodzenie moralne, „Przegląd Pedagogiczny”, 1(2007), s. 27–29.
Talaga-Michalska M., Dobre Praktyki: zawód – wychowawca, Pruszków 2004.
Tkocz E., Chrześcijańska formacja młodzieży w świetle orędzi Jana Pawła II na Światowe Dni Młodzieży, Katowice 2005.
Wasilewski S., Metody wychowawcze św. Jana Chryzostoma, „Vox Patrum”, 29(2010), t. 53–54, s. 433–445.
Wędzińska M., Człowiek na drodze do wartości. Myśl etyczna Maxa Schelera – implikacje pedagogiczne, „Przegląd Pedagogiczny”, 2013, nr 1, s. 31–43.
Wiech A., Świętość powołaniem realizowanym na drodze miłości, w: Teologia sto¬sowana. Bliżej człowieka, red. M. Tyburska, Warszawa 2016, s. 105–115.
Wołosiuk B., Wartości chrześcijańskie w wychowaniu dzieci w młodszym wieku szkolnym, w: „Paedagogia Christiana”, 27 (2011), nr 1, s. 185–202.
Wołoszyn S., Dzieje wychowania i myśli pedagogicznej w zarysie, Warszawa 1967.
Woroniecki J., Katolicka etyka wychowawcza, t. 1, Lublin 1986.
Woroniecki J., W szkole wychowania, Lublin 2008.
Wygotski L.S., Rozwój zainteresowań w okresie dorastania, w: Wybrane prace psychologiczne II: Dzieciństwo i dorastanie, red. A. Brzezińska, M. Mar¬chow, Poznań 2002, s. 165–177.
Wysocka E., O potrzebie wspierania „spotkania z sobą”, czyli rozwoju tożsamości młodzieży w ponowoczesnym świecie. Etyka czy estetyka istnienia jako źródło tożsamości, „Przegląd Naukowo-Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeń¬stwa”, 7(2015), nr 1, s. 233–252.
Zarzecki L., Teoretyczne podstawy wychowania. Teoria i praktyka w zarysie, Je-lenia Góra 2012.
Złotucha K., Wpływ subkultur na życie młodzieży, „Innowacje Psychologiczne. Magazyn studencki”, 1(2012), nr 1, s. 83–85.

Additional information

Additional information (registration calendar, class conductors, localization and schedules of classes), might be available in the USOSweb system:

Description of WT-DTE-WMFW in USOSweb