Psychologia edukacji i wychowania WNP-PPW-PSEW

Efekty uczenia się:
Student w ramach wykładu uzyska następujące kompetencje:
1. Posługuje się pojęciami psychologicznymi dotyczącymi wychowania, kształcenia oraz uczenia się.
2. Ma podstawową wiedzę na temat funkcjonalności i dysfunkcjonalności systemów wychowawczo-edukacyjnych.
3. Krytycznie analizuje i ocenia teorie i koncepcje wychowawczo-edukacyjne, odnosząc je zarówno do refleksji naukowej, jak i własnych działań praktycznych
4. Potrafi diagnozować i oceniać złożone sytuacje wychowawcze i edukacyjne oraz inicjować procesy motywacyjne
5. Umie zastosować swoje umiejętności do zróżnicowanych wyzwań i problemów wychowawczych, edukacyjnych, opiekuńczych oraz profilaktycznych.
6. Jest w stanie bazując na wiedzy naukowej opracować oryginalne rozwiązania koncepcyjno-metodyczne w różnych relacjach: rodzice-dzieci, nauczyciele-uczniowie oraz ocenić ich skuteczność w procesie ewaluacji.
7.Ma świadomość odpowiedzialności i możliwości ingerencji wychowawczej, szanując jednocześnie podmiotowość wychowanków i wychowawców.
Obciążenie pracą studenta: 3 ECTS
- udział w zajęciach: 30 godz.
- przygotowanie do zajęć: 20 godz.
- przygotowanie do egzaminu: 30 godz.
- Sumaryczna liczba punktów ECTS 3: 80 godz.

Kryterium oceny studenta stanowi wynik uzyskany z egzaminu pisemnego w skład którego wchodzą:
- Pytania testowe w formie wielkokrotnych wyborów
- Pytania otwarte (2 pytania) mają na celu weryfikację wiedzy zdobytej przez studenta w ramch pracy nad analizą przypadku oraz jego umiejętności w zakresie analizy problemu i wyciągania logicznych wniosków.
Obowiązuje materiał przedstawiony na wykładzie, uzupełniony - w miarę indywidualnego zapotrzebowania - wskazaną lekturą. Ogólna suma punktów 100
100-90 – bardzo dobry
89,5-80 – dobry plus
79,5-70 – dobry
69,5-60 – dostateczny plus 59,5-50 – dostateczny
49,5 i poniżej - niedostateczny

Bakiera, L. (2019). Wychowanie i rodzicielstwo, styl wychowania i styl rodzicielski. Analiza terminologiczna. Psychologia Wychowawcza, 58, 60-72.
Bandura, A. (2007). Teoria społecznego uczenia się. Warszawa: WN PWN. Bowlby, J. (2007). Przywiązanie. Warszawa: WN PWN.
Brzezińska, A.I. (2000). Psychologia wy¬chowania. W: J. Strelau (red.), Psycholo¬ gia. Podręcznik akademicki (s. 227–257). Gdańsk: GWP.
Brzezińska, A. I., Kaczan, R. (2008). Wychowanie do samodzielności: kluczowy czynnik sukcesu zawodowego osób z ograniczeniem sprawności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SWPS Academica.
Chojak, M. (2020). Neuropedagogika wśród dyscyplin naukowych–próba doprecyzowania nazewnictwa. Studia Edukacyjne, (56), 369-384.
Covington, M.V., Manheim Teel, K. (2004). Motywacja do nauki [tłum. S. Pikiel]. Gdańsk: GWP.
Dołęga, Z. (2010). Psychologiczne podstawy i społeczny aspekt wychowania integrującego. Oficyna Wydawnicza AFM.
Dzierzgowska, I. (2011). Jak uczyć metodami aktywnymi. Warszawa: Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna.
Hall C.S., Lindzey G., Campbell J.B. (2010). Psychologia osobowości, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jerzak, M (red) (2017). Zaburzenia psychiczne i rozwojowe dzieci a szkolna rzeczywistość. Warszawa. Wydawnictwo PWN.
Katra, G., Soko¬łowska, E. (red.), (2010). Rola i zadania psychologa we współczesnej szkole. War¬szawa: Wolters Kluwer.
Kowalik S. (red.) (2011). Psychologia ucznia i nauczyciela. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kadzikowska-Wrzosek, R. (2010). Wolna wola w świetle bada” współczesnej psy¬chologii nad procesami samoregulacji i samokontroli. Psychologia Społeczna, 54, 330–344.
Martowska, K., Knopp, K. (2018). Sposoby pomiaru inteligencji emocjonalnej (s. 171-219). W H. Gasiul (red.), Metody badania emocji i motywacji. Warszawa: Difin.
Mietzel G. (2002). Psychologia kształcenia. Gdańsk: GWP.
Niemierko,B., Szmigel, M.K. (red.), (2017). Diagnozowanie umiejętności praktycznych w toku kształcenia i egzaminowania, Krakow: Polskie Towarzystwo Diagnostyki Edukacyjnej.
Plopa, M. (2008). Kwestionariusz Postaw Rodziców (KPR-Roc). Podręcznik. Warszawa: Vizja Press&IT.
Przetacznik-Gierowska, M., Włodarski, Z. (2002). Psychologia wychowawcza. T.2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Rybicka K., Plebański S. (red.) (2017). Sterowanie uczącym się mózgiem, Kalisz: Wydawnictwo KTPN.
Schier, K. (2014). Dorosłe dzieci. Psycholo¬giczna problematyka odwrócenia ról w ro¬dzinie. Warszawa: Wydawnictwo Na¬ukowe Scholar
Sokołowska, E., Katra, G., Cierpka, A., & Turska, D. (2017). Psycholog jako współkreator środowiska i procesu edukacyjno- wychowawczego. Psychologia Rozwojowa, 2017(Numer 2), 33-42.
Strelau, J. (2007). Psychologia. T. 1. (rozdz. 12). Gdańsk: GWP.
Szmidt, K.J., Modrzejewska-Śmigulska, M. (red.), (2005). Psy¬chopedagogika działań twórczych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Trzebińska E. (2008). Psychologia pozytywna, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa
Zimbardo P.G., Johnson R.L., McCann V. (2010). Psychologia: Kluczowe koncepcje, t. 2 Motywacja i uczenie się. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Zimbardo P.G., Johnson R.L., McCann V. (2010) Psychologia: Kluczowe koncepcje, t. 5 Człowiek i jego środowisko. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Żylińska, M. (2013). Neurodydaktyka. Na¬uczanie i uczenie się przyjazne mózgowi. Toruń: Wydawnictwo UMK.

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

• Pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna - studia jednolite magisterskie stacjonarne

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu WNP-PPW-PSEW w USOSweb