Inkulturacja chrześcijaństwa w Afryce WT-FWD-ICHA
Odkrycie rzeczywistości „kultury”, które – zdaniem wielu antropologów – było najbardziej znaczącym osiągnięciem antropologii pierwszej połowy XX w., szybko przekroczyło granice antropologii kulturowej, przenikając do wielu innych dyscyplin humanistycznych, w tym także do misjologii. Kultura stała się jednym z ważnych tematów podczas obrad Soboru Watykańskiego II. Zwołany przez Jana XXIII, a kontynuowany przez Pawła VI, Sobór Watykański II był z pewnością bezprecedensowym wydarzeniem w dziejach Kościoła XX w. Ten właśnie Sobór określił i wyznaczył szereg dróg, którymi powinni kroczyć uczniowie Chrystusa. Był także źródłem natchnienia dla Synodu Biskupów poświęconego Afryce, co podkreślił Jan Paweł II w homilii na otwarcie Synodu. To bowiem z pozoru odległe w czasie wydarzenie nie tylko „uwspółcześniło” misję Kościoła, ale także wpłynęło zasadniczo na nauczanie Jana Pawła II i główne zaangażowania Kościoła w drugiej połowie XX w. W dokumentach soborowych można odnaleźć inspiracje dla wszystkich prawie działań Jana Pawła II, łącznie z reformą i rozbudową dykasterii rzymskich, kształtowanych niejako według klucza Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”. Pojęcie „kultury” przeniknęło także – poprzez konstytucje i dekrety Soboru Watykańskiego II – do dokumentów Kościoła. Dzięki temu rozwinęła się świadomość teologicznego znaczenia kultury.
1. Podstawowe pojęcia i literatura.
2. „Inkulturacja: próba definicji.
3. Odnowione gromadzenie Ludu Bożego jako realizacja postulatów inkulturacji.
4. Rodzimi kapłani i ich formacja.
5. Rodzimi zakonnicy i zakonnice.
6. Katechiści i zaangażowani chrześcijanie świeccy.
7 Kościelne Wspólnoty Podstawowe.
8. Rodziny chrześcijańskie.
9. Rozwój struktur Kościoła jako wymóg inkulturacji.
10. Wymogi inkulturacji w realizacji nauczycielskiego zadania Kościoła.
11. Dialog ekumeniczny i międzyreligijny.
12. Zasadnicza rola inkulturowanej liturgii w uświęcaniu człowieka.
13. Sakramenty święte.
14. Wymogi inkulturacji w realizacji prorockiego zadania Kościoła.
15. Pomoc w rozwoju jako integralna część inkulturowanej działalności misyjnej.
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Kryteria oceniania
Egzamin ustny, esej.
Efekty w obszarze wiedzy są osiągane przez wykład informacyjny, konwersatoryjny oraz pokaz, a weryfikowane za pomocą kolokwium.
Efekty w obszarze umiejętności są osiągane przez analizę tekstów, a weryfikowane za pomocą pisemnego referatu.
Efekty w obszarze kompetencji społecznych są osiągane za pomocą metod poszukujących, a weryfikowane przez ocenę ciągłą.
Literatura
Carrier H., Guide pour l’inculturation de l’Evangile, Roma 1997.
Hastings A., Kościół i misje w Afryce, Warszawa 1971.
Mulders A., Missionsgeschichte, Regensburg 1960.
Różański J., Inkulturacja Kościoła wśród ludów Środkowego Sudanu, Poznań 2004.
Różański J., Wokół koncepcji inkulturacji, Warszawa 2008.
Sundkler B., Steed C., A History of the Chuch in Africa, Cambridge 2001.
Zimoń H. (red.), Kultury i religie Afryki a ewangelizacja, Lublin 1995.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: