Media w duszpasterstwie WT-DTE-WMMD
1. Teologia pastoralna i duszpasterstwo a nowa ewangelizacja.
2. Współczesne konteksty kultury medialnej.
3. Pojęcie, klasyfikacja, rozwój i funkcje mediów.
4 i 5. Dokumenty Magisterium Kościoła dotyczące mediów i ich roli w duszpasterstwie.
6. Podstawy komunikowania społecznego.
7. Kompetencje komunikacyjne.
8. Język religijny.
9. Słowo i obraz w duszpasterstwie.
10. Multimedia w duszpasterstwie.
11. Telewizja i radio w duszpasterstwie.
12. Media społecznościowe w duszpasterstwie.
13. Komunikacja mobilna.
14. Public relation i reklama w Kościele.
15. Media a nowa ewangelizacja.
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Efekty kształcenia
Po zakończeniu zajęć student
w zakresie wiedzy: ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę dotyczącą nauczania Magisterium dotyczącego wykorzystania różnego rodzaju mediów w duszpasterstwie z uwzględnieniem współczesnych kontekstów: filozoficzno-historycznych, społecznego i religijnego; wiąże się to także ze znajomością podstaw komunikologii i medioznawstwa(TMA_W07)
w zakresie umiejętności: posiada dogłębną umiejętność wyszukiwania, analizowania i wykorzystania w praktyce nauczania Magisterium Kościoła dotyczącego stosowania mediów w duszpasterstwie, uwzględniają zarazem wskazania komunikologii i medioznawstwa; poddaje też twórczej krytyce niewłaściwe stosowanie mediów w praktyce eklezjalnej (TMA_U01)
w zakresie kompetencji społecznych: ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do wykorzystania mediów w duszpasterstwie, zachowując otwartość na zastosowanie nowych technologii (TMA_K05)
Kryteria oceniania
EK nr 1 określany jako "wymienia treści zawarte w nauczaniu Magisterium dotyczące wykorzystania mediów w duszpasterstwie, z uwzględnieniem wielorakich kontekstów oraz podstaw komunikologii i medioznawstwa"
Na ocenę:
ndst (2) – nie zna podstawowych treści Magisterium dotyczących wykorzystania mediów w duszpasterstwie oraz komunikologii i medioznawsta
dst (3) – w ograniczonym stopniu, odwołując się do Magisterium, potrafi zdefiniować podstawowe zagadnienia związane z wykorzystaniem różnorodnych mediów w duszpasterstwie oraz główne elementy nauki o komunikowaniu i medioznawstwa
db (4) – w zadawalającym stopniu posiada wiedzę dotyczącą głównych idei Magisterium dotyczącą wykorzystania mediów w duszpasterstwie oraz najważniejszych wątków komunikologii i medioznawstwa
bdb (5) – wykazuje się bardzo dobrą, odwołując się do znajomości nauczania Magisterium i komunikologii, wiedzą dotyczącą wykorzystania poszczególnych typów mediów w duszpasterstwie, wyprowadzając własne, trafne wnioski
EK nr 2 określany jako "potrafi, nawiązując do nauczania Magisterium oraz komunikologii i nauki o mediach, wykorzystywać różnego rodzaju media w praktyce duszpasterskiej"
ndst (2) – nie potrafi przygotować jakiejkolwiek propozycji wykorzystania mediów w duszpasterstwie
dst (3) – tworzy prostą propozycję doboru mediów do różnych działań duszpasterskich
db (4) – przygotowuje w miarę pełną propozycję wykorzystywania mediów w duszpasterstwie
bdb (5) - proponuje twórcze wykorzystywanie mediów w duszpasterstwie, uwzględniając najnowsze osiągnięcia technologiczne
Efekt nr 3 określany jako "posiadanie świadomości złożoności rzeczywistości i zrozumienia potrzeby interdyscyplinarnego podejścia do wykorzystania mediów w duszpasterstwie"
ndst (2) – nie odczuwa potrzeby krytycznego spojrzenia na niewłaściwe wykorzystanie mediów w duszpasterstwie
dst (3) – w ograniczonym stopniu analizuje kwestię wykorzystania mediów w duszpasterstwie, z uwzględnieniem interdyscyplinarności zagadnienia
db (4) – zachowuje otwartość na wielorakie wykorzystanie mediów w duszpasterstwie, próbując poszukiwać nowych dróg działań
bdb (5) - jest bardzo twórczy w wykorzystywaniu mediów w duszpasterstwie, proponując nowe formy obecności Kościoła w mediach, współpracując z przedstawicielami różnych dziedzin naukowych i i angażując się w realizację tworzonych wspólnie pomysłów
Metoda weryfikacji efektów kształcenia: egzamin końcowy.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obowiązkowy i aktywny udział w wykładach, znajomość przedstawionych treści i lektur.
Literatura
Literatura podstawowa:
II Sobór Watykański, Dekret o środkach społecznego przekazywania myśli "Inter mirifica", Watykan 1963.
Orędzia papieskie na Światowe Dni Środków Społecznego Przekazu, Watykan 1967-.
Jan Paweł II, List Apostolski do odpowiedzialnych za środki społecznego przekazu "Il rapido sviluppo", Watykan 2005.
Papieska Komisja ds. Środków Społecznego Przekazu, Instrukcja duszpasterska o środkach społecznego przekazu "Communio et progressio", Watykan 1971.
Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Instrukcja duszpasterska o przekazie społecznym w dwudziestą rocznicę ogłoszenia instrukcji "Communio et progressio" "Aetatis novae", Watykan 1992.
Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Etyka w reklamie, Watykan 1997.
Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Etyka w środkach społecznego przekazu, Watykan 2000.
Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Kościół a Internet , Watykan 2002.
Osoby duchowne w mediach. Normy Konferencji Episkopatu Polski dotyczące występowania osób duchownych, osób zakonnych oraz przekazywania nauki chrześcijańskiej w audycjach radiowych i telewizyjnych, Warszawa 2005.
Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2007.
Przybysz M., Wielebski T. (red.), Media w duszpasterstwie, Warszawa 2014.
Literatura uzupełniająca:
Baczyński A., Telewizja w służbie ewangelizacji, Kraków 1998.
Balon A., ABC redaktora pisma parafialnego, Częstochowa 1998.
Goban Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa 2006.
Klauza K., Media w nowoczesnej parafii, Częstochowa 2003.
Kloch J., Kościół w Polsce wobec WEB 2.0, Kielce 2013.
Lepa A. Świat manipulacji, Częstochowa 1995.
Lepa A., Świat propagandy, Częstochowa 1994.
Przybysz M., Rzecznictwo prasowe w instytucjach kościelnych w Polsce w kontekście mediów społecznościowych, Kielce 2013.
Zwoliński A., Dźwięk w relacjach społecznych, Kraków 2004.
Zwoliński A., Obraz w relacjach społecznych, Kraków 2004.
Zwoliński A., Słowo w relacjach społecznych, Kraków 2003.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: