Tworzenie i wygłaszanie jednostek przepowiadania WT-R-TWJP
1. Pojęcie i klasyfikacja jednostek przepowiadania: homilia, kazanie, konferencja.
2. Proces tworzenia jednostki przepowiadania.
3. Warstwy tworzywa homiletycznego.
4. Egzegeza tekstu biblijnego oraz odczytywanie znaków czasu.
5. Określanie celu oraz zasadniczej myśli homilii w konfrontacji z sytuacją odbiorców.
6. Krytyczne korzystanie z homilii innych autorów.
7. Opracowywanie kompozycji homilii.
8. Opracowywanie warstwy językowej homilii.
9. Proces wygłaszania homilii.
10. Określanie celu kazania i konferencji oraz dobór tworzywa.
11. Opracowywanie kompozycji kazania i konferencji.
12. Opracowywanie warstwy językowej kazania i konferencji.
13. Proces wygłaszania kazania i konferencji.
14. Ewaluacja wygłoszonych jednostek przepowiadania.
15. Jakie jednostki przepowiadania na nowe czasy?
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
EK nr 1.
Student „charakteryzuje zasady dydaktyki w odniesieniu do poszczególnych grup odbiorców”.
Ndst (2): nie potrafi wymienić zasad dydaktyki w odniesieniu do poszczególnych grup odbiorców;
Dst (3): potrafi poprawnie wymienić podstawowe zasady dydaktyki w odniesieniu do poszczególnych grup odbiorców;
Db (4): szczegółowo wymienia zasady dydaktyki w odniesieniu do poszczególnych grup odbiorców;
Bdb (5): w pogłębiony sposób wymienia zasady dydaktyki w odniesieniu do poszczególnych grup odbiorców, odnosząc je do konkretnych przykładów.
UMIEJĘTNOŚCI
EK nr 2.
Student „właściwie posługuje się dostępną lekturą naukową oraz zasobami danych naukowych dostępnych w portalach internetowych oraz innymi narzędziami umożliwiającymi samodzielną realizację zadań naukowych”.
Ndst (2): nie potrafi zorganizować własnego warsztatu badawczego służącego stworzeniu i wygłoszeniu jednostek przepowiadania;
Dst (3): potrafi w ogólny sposób zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu i wygłoszeniu jednostek przepowiadania;
Db (4): sięgając do różnych źródeł, potrafi zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu i wygłoszeniu jednostek przepowiadania;
Bdb (5): sięgając do różnych źródeł, potrafi zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu i wygłoszeniu jednostek przepowiadania homilii, twórczo z niego korzystając i będąc krytycznym wobec owoców swojej pracy.
KOMPTETENCJE
EK nr 3.
Student „zachowuje wierność nauce Kościoła i przestrzega zasad określonych w dokumentach homiletycznych, aby poprzez swoją działalność rozbudzać pewność wiary”.
Ndst (2): nie zachowuje wierności nauce Kościoła i nie przestrzega zasad określonych w dokumentach homiletycznych;
Dst (3): potrafi w ogólny sposób zachować wierność nauce Kościoła i przestrzegać podstawowe zasady określone w dokumentach homiletycznych, rozbudzając pewność wiary;
Db (4): potrafi zachować wierność nauce Kościoła i przestrzegać zasady określone w dokumentach homiletycznych, przyczyniając się w dużym stopniu do rozbudzania pewność wiary;
Bdb (5): potrafi zachować wierność nauce Kościoła i szczegółowo przestrzegać zasady określone w dokumentach homiletycznych, przyczyniając się w bardzo dużym stopniu do rozbudzania pewność wiary.
EK nr 4.
Student „wykazuje odpowiedzialność za homiletyczną posługę Słowa w Kościele powszechnym i lokalnym”.
Ndst (2): nie wykazuje żadnej odpowiedzialność za homiletyczną posługę Słowa w Kościele powszechnym i lokalnym;
Dst (3): w małym stopniu wykazuje odpowiedzialność za homiletyczną posługę Słowa w Kościele powszechnym i lokalnym;
Db (4): w znacznym stopniu wykazuje odpowiedzialność za homiletyczną posługę Słowa w Kościele powszechnym i lokalnym, dobrze przygotowując i głosząc jednostki przepowiadania skierowane do wybranych grup odbiorców;
Bdb (5): w bardzo dużym stopniu wykazuje odpowiedzialność za homiletyczną posługę Słowa w Kościele powszechnym i lokalnym, bardzo dobrze przygotowując i głosząc jednostki przepowiadania skierowane do różnych grup odbiorców, dokonując zarazem twórczej ewaluacji swoich działań.
EK nr 5.
Student „zachowuje ostrożność i krytycyzm odnośnie do własnej refleksji homiletycznej i praktyki przepowiadania, nieustannie ją weryfikując i udoskonalając”.
Ndst (2): nie zachowuje żadnego krytycyzmu odnośnie do własnej refleksji homiletycznej i praktyki przepowiadania;
Dst (3): potrafi w ogólny sposób zachować krytycyzm odnośnie do własnej refleksji homiletycznej i praktyki przepowiadania;
Db (4): potrafi zachować duży krytycyzm odnośnie do własnej refleksji homiletycznej i praktyki przepowiadania, zauważając kwestie wymagające zmiany;
Bdb (5): potrafi zachować bardzo duży krytycyzm odnośnie do własnej refleksji homiletycznej i praktyki przepowiadania, zauważając kwestie wymagające zmiany i dokonywać ich twórczej korekty.
Opis ECTS:
Aktywny udział w zajęciach: 30 godzin
Praca własna studenta: 30 godzin
Razem 60 godzin = 2 ECTS
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest aktywna i twórcza obecność na zajęciach oraz samodzielne przygotowanie konspektów 9 jednostek przepowiadania (3 homilie, 3 kazania, 3 konferencje) przeznaczonych do różnych odbiorców i uwzględniających różne uwarunkowania oraz ich wygłoszenia.
Literatura
Siwek G., Praktyka przepowiadania, w: R. Kamiński (red.), Teologia pastoralna szczegółowa, Lublin 2002, s. 157-179.
Twardy J., Broński W., Nowak J., Mowa żywa. Wybrane aspekty komunikacji kaznodziejskiej, Kielce 2005.
Twardy J., Proces przygotowywania homilii, „Roczniki Teologiczne” tom LXI, z. 12, s. 73-87.
Wasilewski E., ABC dobrego przygotowania homilii, Tarnów 2017.
Zerfass R. Od aforyzmu do kazania, Kraków 1995.
Zerfass R., Od perykopy do homilii, Kraków 1995.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: