Teologia pastoralna i nauki pomocnicze WT-R-TPNP

http://hibru06

Studenci poznają problematykę prac powstających oraz już powstałych na seminarium, przedstawiają także własną próbę recenzji przeczytanej pracy, co pomoże im zaprezentować konkretny zakres swoich zainteresowań. Studenci będą przygotowywać i referować na seminarium wyniki badań w zakresie wybranego tematu pracy. Na seminarium będą również dyskutowane plany prac dyplomowych i rozpraw doktorskich. Studenci sukcesywnie prezentować będą kolejne rozdziały i paragrafy swojej pracy, przy czym promotor udziela im konsultacji i konkretnych wskazówek oraz koryguje niedociągnięcia. Studenci poznają także zasady tworzenia indywidualnych i zespołowych projektów naukowych spełniających wymogi konkursów organizowanych przez MEiN, NCN i NCBiR.
Od strony merytorycznej na seminarium z teologii pastoralnej i nauk pomocniczych omawiane będą tematy związane z teorią i praktyką eklezjalną. Głównym celem badań z zakresu teologii pastoralnej jest wypracowanie zasad i kryteriów działalności duszpasterskiej Kościoła w kontekście historii. Eklezjologia pozwala określić model teologiczny Kościoła w oparciu o wyniki badań teologii systematycznej i wyników badań nauk świeckich. Oryginalność teologii pastoralnej wynika z jej ukierunkowania na praktykę kościelną. Model pastoralny Kościoła, łącząc w sobie teorię z praktyką eklezjalną, pozwala ukazać codzienne życie i posłannictwo Kościoła w aspekcie nadprzyrodzonym i ludzkim.
Refleksja teologicznopastoralna, której celem jest stworzenie eklezjologii pastoralnej, ma do spełnienia trzy cele. Pierwszym jest poznanie Kościoła, który w różnych formach działalności (praktyki pastoralnej) realizowanej indywidualnie lub zespołowo na różnym stopniu zorganizowania strukturalnego (parafia, diecezja, Kościół episkopalny - Kościół w państwie, Kościół powszechny) wypełnia pośrednictwo zbawcze. Drugim celem jest badanie człowieka, którego powołuje Chrystus do uczestnictwa w zbawieniu i budowaniu królestwa Bożego w świecie. Wiedza o Kościele i o człowieku jest podstawą tworzenia modeli teoretycznych i praktycznych, co stanowi trzeci cel teologii pastoralnej. Ma ona status pełnoprawnej dyscypliny teologicznej, ponieważ czerpie z wiary zasady i kryteria działalności duszpasterskiej Kościoła w historii.

Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się

nauki teologiczne

E-Learning

E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy

Grupa przedmiotów ogólnouczenianych

nie dotyczy

Poziom przedmiotu

podstawowy

Punkty ECTS

(brak danych)

Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się

TMA_W12, TMA_U01, TMA_U03, TMA_K05

Typ przedmiotu

obowiązkowy

Wymagania wstępne

Teologia wypracowuje teorię, która pomaga Kościołowi prowadzić dialog ze światem i musi szukać odpowiedzi na najważniejsze pytania, jakie stawia współczesny człowiek, zarówno wierzący, jak również poszukujący swojej drogi do Boga. Teologia pastoralna korzysta więc z osiągnięć nauk humanistycznych, a także nauk przyrodniczych, ścisłych i społecznych, takich jak: biologia, psychologia, socjologia, nauki pedagogiczne, nauki prawne. W teologicznopastoralnych badaniach sięga się również do filozofii, psychologii religii, socjologii religii, medycyny pastoralnej, a także teorii komunikacji, cybernetyki społecznej, teorii i praktyki medialnej, gdyż każda z tych gałęzi wiedzy pomaga zrozumieć człowieka i do jego potrzeb dostosować metody i środki działalności pastoralnej Kościoła. Są to jednak tylko pomocnicze nauki, dlatego cały ciężar badań nad opracowaniem teorii i praktyki eklezjalnej w zakresie funkcji wychowawczej Kościoła spoczywa na teologii pastoralnej. Współczesna teologia pastoralna pozwala zinterpretować teologicznie całą rzeczywistość, z jej blaskami i cieniami. Głównym zadaniem teologii pastoralnej jest kształtowanie eklezjologii pastoralnej, której celem jest tworzenie obrazu Kościoła żyjącego i działającego w świecie. którego cechą jest nie tylko „zmienność”, ale również „trwałość i ciągłość”. Nowe ujęcie eklezjologii domaga się, między innymi, uwzględnienia zasady względnej autonomii rzeczywistości ziemskiej, a także związanej z tym humanizacji świata, której źródłem jest godność człowieka odkupionego przez Chrystusa. O tej godności człowiek dowiaduje się z Ewangelii głoszonej przez Kościół.

Koordynatorzy przedmiotu

Jan Przybyłowski

Efekty kształcenia

Osiągnięcia studenta w zakresie zdobytej wiedzy, umiejętności i kompetencji będą oceniane według przyjętej w regulaminie skali ocen. Ponieważ tematyka teorii i praktyki eklezjalnej z założenia ma charakter interdyscyplinarny i stosowany, dlatego w ocenie końcowej będzie uwzględnione uczestnictwo i aktywność na zajęciach, a także umiejętności i kompetencje w proponowaniu oryginalnych, twórczych sposobów wykorzystania teorii w praktyce pastoralnej. Student powinien wykazać się również umiejętnością prowadzenia kwerendy naukowej i umieć kategoryzować zebrany materiał bibliograficzny. Student umie określić główny cel badawczy swojej pracy naukowej, potrafi wskazać jego aktualność i oryginalność. Student poznaje również różne metody naukowe, umie krytycznie analizować materiały bibliograficzne, potrafi wykorzystywać metodą porównawczą, a także umie syntetyzować i formułować wnioski praktyczne.
W zakresie wiedzy:
EK 1 - zdobywa konieczna wiedzę do podjęcia pracy naukowej. Poznaje metody pisania pracy naukowej; rozpoznaje i dokonuje kwalifikacji materiału na podstawie określonych metod badawczych na gruncie teologii i nauk empirycznych; posiada wiedzę dotyczącą formalnej i metodologicznej struktury pracy naukowej.
W zakresie umiejętności:
EK 2 - wykorzystuje zdobytą wiedzę. Na jej podstawie analizuje zebrany materiał badawczy; sporządza plan pracy naukowej, ustala kryteria i właściwości wobec przygotowywanych prac i opracowań.
W zakresie kompetencji:
EK 3 - posiada postawę krytyczna wobec treści opracowywanych przez siebie lub innych uczestników seminarium, wyraża swoje opinie i włącza się w dyskusje w ramach zajęć. Posiada także umiejętności pisania projektów badawczych.
Kod zespołu: hibru06

Kryteria oceniania

EK 1.
Ndst (2): nie posiada podstawowej wiedzy dotyczącej pracy naukowej; nie zna żadnych metod pisania pracy naukowej
Dst (3): posiada podstawową wiedzę dotyczącą pracy naukowej; zna elementarne metody pracy naukowej, potrafi gromadzić materiał badawczy i dokonać jego klasyfikacji.
Db (4); interesuje się podejmowana problematyką; przygotowuje interesujące zagadnienia do pracy w ramach seminarium; dobrze opanował metody badawcze.
Bdb (5): rozwija się pod względem naukowym; podaje oryginalne tematy i ciekawe sposoby ich opracowania; posiada także wiedzę metodologiczną z innych dyscyplin
EK 2. W zakresie umiejętności:
Ndst (2): nie posiada podstawowych umiejętności pracy naukowej; nie potrafi tworzyć własnego warsztatu badawczego.
Dst (3): posiada umiejętność właściwego opracowania badanego materiału naukowego.
Db (4): proponuje i wprowadza rozwiązania problemów teologicznych; jest aktywny w dyskusjach w ramach seminarium naukowego; poszukuje odpowiedzi na postawione problemy.
Bdb (5): potrafi zaproponować oryginalne tematy pracy naukowej i posiada koncepcje ich rozwinięcia; poszukuje nowych metod pracy naukowej; permanentnie rozwija swój warsztat naukowo-badawczy.
EK 3. W ramach kompetencji społecznych:
Ndst (2): nie potrafi skorzystać z wiedzy
Dst (3): wdraża poznany materiał pobieżnie i ogólnikowo, nie rozwija metod pracy naukowo-badawczej.
Db (4): posiada umiejętność wykorzystania warsztatu badawczego do rozwiązań w duszpasterstwie lub w życiu społecznym
Bdb (5): potrafi pracować interdyscyplinarnie; śledzi zachodzą zmiany w problematyce nauki oraz jej metod. Wychodzi z inicjatywami nowych rozwiązań.

Praktyki zawodowe

Nie dotyczy

Literatura

Apanowicz J. , Metodologiczne uwarunkowania pracy naukowej: prace doktorskie, prace habilitacyjne, Warszawa, 2005.
Chmielewsk M., Poradnik doktoranta Wydziału Teologii KUL, Lublin 2007.
Myśków J. , Elementy metodyki pracy naukowej, "Studia Theologica Varsaviensia", 21(1983) nr 1, s. 221-259.
Napiórkowski C., Jak uprawiać teologię, Wrocław 1996.
Ozorowski M. , Przewodnik pisania pracy naukowe, Warszawa 1997
Seweryniak H., Metodyka uczenia się i pisania prac dyplomowych, Płock 2000.
R. KAMIŃSKI, Wprowadzenie do teologii pastoralnej, Lublin 1992.
R. KAMIŃSKI, Ujęcia teologii pastoralnej na Zachodzie w okresie posoborowym, „Zeszyty Naukowe KUL” 26(1983)3, s. 3-29.
TEOLOGIA PASTORALNA, pr. zb. pod red. R. Kamińskiego, tom 1 - Lublin 2000; tom 2 – Lublin 2002.
TEOLOGIA JEST PRAKTYCZNA, „Ateneum Kapłańskie” 82(1974)390 i 391.
A. MISIASZEK, Teologia pastoralna, Gdańsk 1994.
F. WORONOWSKI, Zarys teologii pastoralnej, tom 1-3, Warszawa 1984-87.
F. WORONOWSKI, Wprowadzenie do teologii pastoralnej, Lublin 1972.
D. BOURGEIOS, Duszpasterstwo Kościoła, Poznań 2001, s. 7-102.
F. BLACHNICKI, Teologia pastoralna ogólna, tom 1-2, Lublin 1970-71.
A. ZUBERBIER, Materiały do teorii teologii praktycznej, Warszawa 1974.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu WT-R-TPNP w USOSweb