Metody pracy twórczej nad homilią WT-R-MPT
1. Specyfika twórczości kaznodziejskiej.
2. Psychologia twórczości a praca nad homilią.
3. Przygotowanie dalsze homilii.
4. Przygotowanie bliższe homilii.
5. Medytacja antropologiczna.
6. Zasady interpretacji tekstu biblijnego a tworzenie homilii.
7. Homiletyczna medytacja tekstu.
8. Elementy mistagogiczno-liturgiczne a tworzenie homilii.
9. Prawdy wiary a tworzenie homilii.
10. Zagadnienia moralne a tworzenie homilii.
11. Elementy współczesnej kultury a tworzenie homilii.
12. 13. 14. Kompozycja homilii według określonego modelu.
15. Pisemne przygotowanie homilii.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
EK nr 1.
Student „prezentuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzę dotyczącą powiązania homiletyki z innymi naukami humanistycznymi, szczególnie w zakresie teologicznych i pozateologicznych zasad tworzenia homilii”.
Ndst (2): nie potrafi wymienić teologicznych i pozateologicznych zasad tworzenia homilii;
Dst (3): potrafi poprawnie wymienić podstawowe teologiczne i pozateologiczne zasady tworzenia homilii;
Db (4): szczegółowo wymienia teologiczne i pozateologiczne zasady tworzenia homilii;
Bdb (5): w pogłębiony sposób wymienia teologiczne i pozateologiczne zasady tworzenia homilii, odnosząc je do konkretnych przykładów.
EK nr 2.
Student „wymienia zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł, będące efektem podejmowania refleksji na pograniczu homiletyki, dyscyplin teologicznych oraz pozateologicznych”.
Ndst (2): nie potrafi wymienić zasad dotyczących harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł;
Dst (3): potrafi ogólnie wymienić zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł;
Db (4): szczegółowo wyjaśnia zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł;
Bdb (5): w pogłębiony sposób wyjaśnia zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł, odnosząc je do konkretnych przykładów.
UMIEJĘTNOŚCI
EK nr 3.
Student „organizuje własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii”.
Ndst (2): nie potrafi zorganizować własnego warsztatu badawczego służącego stworzeniu homilii;
Dst (3): potrafi w ogólny sposób zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii;
Db (4): sięgając do różnych źródeł, potrafi zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii;
Bdb (5): sięgając do doświadczeń różnych osób oraz wielu źródeł, potrafi zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii, twórczo z niego korzystając i będąc krytycznym wobec owoców swojej pracy.
EK nr 4.
Student „korzystając z posiadanej wiedzy interdyscyplinarnej sporządza konspekt homilii”.
Ndst (2): nie potrafi metodycznie zaplanować i sporządzić konspektu homilii;
Dst (3): potrafi w sposób ogólny zaplanować i sporządzić konspekt homilii;
Db (4): szczegółowo planuje i sporządza konspekt homilii niedzielnej, skierowanej do konkretnej grupy odbiorów oraz uwzględniającej występujące uwarunkowania;
Bdb (5): szczegółowo planuje i sporządza konspekty różnych typów homilii, skierowanych do różnych grup odbiorców oraz uwzględniającej wielorakie uwarunkowania, oceniając ją krytycznie.
KOMPETENCJE
EK nr 5.
Student „korzystając z własnego doświadczenia zdobytego w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania jest zdolny do zespołowego tworzenia homilii”.
Ndst (2): nie potrafi wykorzystać własnego doświadczenia zdobytego w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia homilii;
Dst (3): w bardzo ogólny sposób potrafi wykorzystać własne doświadczenie zdobyte w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia homilii;
Db (4): w pogłębiony sposób potrafi wykorzystać własne doświadczenie zdobyte w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia homilii niedzielnej;
Bdb (5): w szczegółowy sposób potrafi wykorzystać własne doświadczenie zdobyte w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia różnych typów homilii, skierowanych do wielorakich odbiorców, będąc zarazem krytycznym wobec owoców swojej pracy.
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest aktywna i twórcza obecność na zajęciach oraz samodzielne przygotowanie konspektów dziesięciu homilii przeznaczonych do różnych odbiorców i uwzględniających różne uwarunkowania.
Literatura
Dyk S., Zasady interpretacji tekstu biblijnego w praktyce kaznodziejskiej, „Perspectiva–Legnickie Studia Teologiczno‑Historyczne” 14 (2009) z. 1, s. 99–121.
Przyczyna W. Kaznodziejski przekaz opowiadań biblijnych, Kraków 2000.
Przyczyna W. (red.), Liturgia i przepowiadanie, Kraków 2010.
Przyczyna W. (red.), Prawdy wiary w przepowiadaniu, Kraków 2000.
Schwarz A., Jak pracować nad kazaniem, Warszawa 1993.
Sikora J., Jurkowski J. (red.), Kazanie a literatura dawniej i dziś, Warszawa 2017.
Szewczyk L., Chrystocentryczne głoszenie zasad życia chrześcijańskiego, w: H. Sławiński (red.), Głosimy Pana Jezusa. Treść przepowiadania, Kraków 2017, s. 173-196.
Szewczyk L., Zagadnienia moralne w wypowiedzi kaznodziejskiej, „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne” 37 (2004), z. 2, s. 48–57.
Twardy J., Koncepcja pracy twórczej nad kazaniem. Inspiracje psychologiczne w niemieckojęzycznych publikacjach homiletycznych 1970–1996, Rzeszów 1998.
Twardy J., Proces przygotowywania homilii, „Roczniki Teologiczne” tom LXI, z. 12, s. 73-87.
Zerfass R. Od aforyzmu do kazania, Kraków 1995.
Zerfass R., Od perykopy do homilii, Kraków 1995.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: