Historia kaznodziejstwa WT-R-HIKA
1. Prototypy homilii w Starym Testamencie.
2. Judaistyczne korzenie homilii i kazania.
3. Nowotestamentalne świadectwa o chrześcijańskiej posłudze słowa Bożego.
4. Kaznodziejstwo w epoce patrystycznej.
5. Kaznodziejstwo średniowieczne w Europie Zachodniej.
6. Kaznodziejstwo średniowieczne w Polsce.
7. Kaznodziejstwo w Europie Zachodniej w okresie renesansu.
8. Kaznodziejstwo w Polsce w okresie renesansu.
9. Kaznodziejstwo w Europie Zachodniej w okresie baroku.
10. Kaznodziejstwo w Polsce w okresie baroku.
11. Kaznodziejstwo w Europie Zachodniej w okresie oświecenia.
12. Kaznodziejstwo w Polsce w okresie oświecenia.
13. Próby odnowy kaznodziejstwa na przełomie XIX i XX wieku.
14. Kaznodziejstwo w Polsce w okresie niewoli narodowej.
15. Kaznodziejstwo w Polsce w XX wieku.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
EK nr 1.
Student „prezentuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzę dotyczącą powiązania homiletyki z innymi naukami humanistycznymi”.
Ndst (2): nie potrafi zaprezentować powiązań homiletyki z innymi naukami humanistycznymi;
Dst (3): potrafi w ogólny sposób zaprezentować powiązania homiletyki z innymi naukami humanistycznymi;
Db (4): szczegółowo prezentuje powiązania homiletyki z innymi naukami humanistycznymi;
Bdb (5): odwołując się do konkretnych przykładów, szczegółowo wskazuje na powiązania homiletyki z innymi naukami humanistycznymi, oceniając je krytycznie i proponując nowe rozwiązania.
EK nr 2.
Student „prezentuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzę dotyczącą historii kaznodziejstwa”.
Ndst (2): nie potrafi zaprezentować podstawowych nurtów w historii kaznodziejstwa;
Dst (3): w sposób ogólny prezentuje podstawowe nurty w historii kaznodziejstwa;
Db (4): szczegółowo prezentuje podstawowe nurty w historii kaznodziejstwa, ilustrując wypowiedź konkretnymi przykładami wypowiedzi wielkich kaznodziejów;
Bdb (5): w pogłębiony sposób prezentuje podstawowe nurty z historii kaznodziejstwa, ilustrując wypowiedź konkretnymi przykładami wypowiedzi wielkich kaznodziejów, oceniając je pod kątem uwarunkowań w jakich powstawały.
UMIEJĘTNOŚCI
EK nr 3.
Student „poprawnie dobiera źródła dotyczące historii kaznodziejstwa, dokonuje ich analizy i oceny, poddając krytycznemu osądowi praktykę przepowiadania w wielorakiej perspektywie”.
Ndst (2): nie potrafi dobrać źródeł dotyczących historii kaznodziejstwa;
Dst (3): potrafi dobrać źródła dotyczące historii kaznodziejstwa, dokonując w ogólny sposób ich analizy i oceny;
Db (4): potrafi dobrać źródła dotyczące historii kaznodziejstwa, dokonując ich analizy i oceny w kontekście zawartości rzeczowej, kompozycji i stylu;
Bdb (5): potrafi dobrać zróżnicowane źródła dotyczące historii kaznodziejstwa, szczegółowo dokonując ich analizy i oceny oraz poddając krytycznemu osądowi praktykę przepowiadania w kontekście zawartości rzeczowej, kompozycji i stylu.
KOMPETENCJE
EK nr 4.
Student „jest zorientowany w aktualnym stanie interdyscyplinarnych badań dotyczącym historii kaznodziejstwa”.
Ndst (2): nie potrafi wyjaśnić aktualnego stanu badań dotyczących historii kaznodziejstwa;
Dst (3): w sposób ogólny potrafi wyjaśnić aktualny interdyscplinarny stan badań dotyczący historii kaznodziejstwa;
Db (4): w sposób szczegółowy potrafi wyjaśnić aktualny interdyscyplinarny stan badań dotyczący historii kaznodziejstwa;
Bdb (5): w sposób szczegółowy, odwołując się do konkretnych przykładów, potrafi wyjaśnić aktualny interdycyplinarny stan badań dotyczący historii kaznodziejstwa, poddając je krytycznemu osądowi i przedstawiając propozycje nowych poszukiwań badawczych.
EK nr 5.
Student „jest kreatywny w praktycznym wyrażaniu przyswojonej wiedzy i umiejętności w kontekście twórczego korzystania z historii kaznodziejstwa podejmując pracę wykładowcy homiletyki oraz prowadzącego warsztaty i szkolenia z praktyki przepowiadania”
Ndst (2): nie potrafi zaplanować i realizować zadań związanych z prezentacją wiedzy oraz umiejętności dotyczących wykorzystania doświadczeń z historii kaznodziejstwa do współczesnej praktyki przepowiadania;
Dst (3): w sposób ogólny potrafi zaplanować i realizować zadania związane z prezentacją wiedzy oraz umiejętności dotyczących wykorzystania doświadczeń z historii kaznodziejstwa do współczesnej praktyki przepowiadania;
Db (4): w sposób ogólny potrafi zaplanować i realizować zadania związane z prezentacją wiedzy oraz umiejętności dotyczących wykorzystania doświadczeń z historii kaznodziejstwa do współczesnej praktyki przepowiadania, dokonując ich okresowej ewaluacji;
Bdb (5): sposób szczegółowy potrafi zaplanować i realizować zadania związane z prezentacją wiedzy oraz umiejętności dotyczących wykorzystania doświadczeń z historii kaznodziejstwa do współczesnej praktyki przepowiadania, dokonując ich okresowej ewaluacji i wprowadzając jej owce w życie.
Kryteria oceniania
Metoda weryfikacji efektów kształcenia: egzamin końcowy.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obowiązkowa, aktywna i twórcza obecność w prowadzonych zajęciach oraz egzamin ustny obejmujący znajomość lektur i treści wykładu.
Literatura
Literatura:
Jankowski A., Kerygmat w Kościele apostolskim, Częstochowa 1989.
Panuś K., Historia kaznodziejstwa, Kraków 2007.
Panuś K., Wielcy mówcy Kościoła, Kraków 2004.
Panuś K., Wielcy mówcy Kościoła w Polsce, Kraków 2005.
Panuś K. Zarys historii kaznodziejstwa w Kościele katolickim, cz. 1. Kaznodziejstwo w Kościele Powszechnym, Kraków 1999.
Panuś K., Zarys historii kaznodziejstwa w Kościele katolickim, cz. 1. Kaznodziejstwo w Polsce, cz. 1. Od średniowiecza do baroku, Kraków 2001.
Panuś K., Zarys historii kaznodziejstwa w Kościele katolickim, cz. 2. Kaznodziejstwo w Polsce, cz. 1. Od oświecenia do XX wieku, Kraków 2001.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: