Ewangelizacja w serwisie społecznościowym Twitter WT-FW-CTW
Twitter jako kanał komunikacji jest w Polsce dość specyficznym przykładem społeczności użytkowników. W serwisie społecznościowym Twitter są oczywiście aktywni reprezentanci wszystkich grup, dlatego naturalnie jest to też narzędzie komunikacji instytucjonalnej Kościoła. Celem zajęć będzie analiza aktywności przedstawicieli Kościoła katolickiego (osób duchownych i konsekrowanych) w serwisie społecznościowym Twitter na profilach polskojęzycznych. Twitter jest również ważny dlatego, bowiem ze wstępnej analizy okazuje się, że pewna część osób duchownych i zakonnych aktywnych w tym serwisie nie posiada konta w innych mediach społecznościowych. Warto zastanowić się nad przyczynami wyboru właśnie tego kanału komunikacji w social media. Przeprowadzona analiza pozwoli sformułować także konkretne wyzwania, jakie stoją przed osobami duchownymi i konsekrowanymi, a do zrealizowania których może służyć Twitter.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA:
EK nr 1 – ma wiedzę na temat działania serwisu społecznościowego Twitter
EK nr 2 – ma uporządkowaną wiedzę w zakresie funkcjonowania serwisu społecznościowego Twitter jako narzędzia nowej ewangelizacji
UMIEJĘTNOŚCI:
EK nr 3 – potrafi zaproponować pomysły wykorzystania serwisu społecznościowego Twitter w ewangelizacji
KOMPETENCJE:
EK nr 4 – dostrzega wartość serwisu społecznościowego Twitter w duszpasterstwie
EK nr 5 – jest świadomy potrzeby wykorzystania nowoczesnych technologii w Kościele
Nakład pracy studenta/studentki:
15 godzin – udział w ćwiczeniach
5 godzin – bezpośrednie przygotowanie do uczestnictwa w zajęciach
5 godzin – udział w dyskusji
20 godzin – przygotowanie do zaliczenia
10 godzin – zapoznanie z literaturą
5 godzin – konsultacje z prowadzącym
Razem: 60 godzin
2 punkty ECTS
Kryteria oceniania
EK nr 1 i nr 2 realizowane metodą wykładu, weryfikowane przez aktywne uczestnictwo w zajęciach/dyskusji.
EK nr 3, nr 4 i nr 5 realizowane metodą pracy indywidualnej, bądź zespołowej – analiza studium przypadku, weryfikowane poprzez przygotowanie pracy zaliczeniowej.
EK nr 1
Na ocenę 2: nie potrafi zdefiniować serwisu społecznościowego Twitter
Na ocenę 3: potrafi zdefiniować serwis społecznościowy Twitter
Na ocenę 4: potrafi wymienić funkcjonalności Twittera w komunikacji
Na ocenę 5: potrafi wymienić funkcjonalności Twittera w komunikacji wraz z dodatkowymi informacjami na ich temat, podać ich definicję
EK nr 2
Na ocenę 2: nie posiada wiedzy w zakresie funkcjonowania Twittera jako narzędzia nowej ewangelizacji
Na ocenę 3: posiada jedynie podstawową wiedzę w zakresie funkcjonowania Twittera jako narzędzia nowej ewangelizacji
Na ocenę 4: posiada wiedzę w zakresie funkcjonowania Twittera jako narzędzia nowej ewangelizacji, definiuje nową ewangelizację w oparciu o nauczanie Kościoła
Na ocenę 5: zna wiele konkretnych przykładów, pokazujących wykorzystanie Twittera jako narzędzia nowej ewangelizacji
EK nr 3
Na ocenę 2: nie dostrzega żadnych możliwości wykorzystania Twittera w ewangelizacji
Na ocenę 3: dostrzega potrzebę ewangelizacji za pomocą Twittera
Na ocenę 4: potrafi zaproponować pomysły wykorzystania Twittera w ewangelizacji
Na ocenę 5: wyróżnia się biegłością w funkcjonowaniu Twittera
EK nr 4
Na ocenę 2: nie dostrzega wartości Twittera w duszpasterstwie
Na ocenę 3: dostrzega niektóre plusy obecności na Twitterze w kontekście nowej ewangelizacji
Na ocenę 4: jest świadomy konieczności uczestniczenia w ewangelizacji poprzez media społecznościowe
Na ocenę 5: rozumie potrzebę zgłębiania wiedzy dotyczącej wykorzystania nowych mediów w ewangelizacji
EK nr 5
Na ocenę 2: nie dostrzega potrzeby wykorzystania nowoczesnych technologii w Kościele
Na ocenę 3: dostrzega potrzebę wykorzystania nowoczesnych technologii w Kościele
Na ocenę 4: dostrzega współczesne wyzwania Kościoła dotyczące wykorzystania nowoczesnych technologii
Na ocenę 5: wyróżnia się wiedzą w zakresie nowych technologii, wskazuje przykłady ich wykorzystania w Kościele, dostrzega potrzebę rozwijania się w tym kierunku, rozumiejąc cele i zadania nowej ewangelizacji
Zaliczenie:
Samodzielne przygotowanie pracy zaliczeniowej opartej na analizie zasugerowanego przez prowadzącego profilu osoby duchownej, bądź konsekrowanej w serwisie społecznościowym Twitter. Analiza pod kątem kategoryzacji treści w kontekście funkcji mediów społecznościowych w Kościele, a także pod kątem funkcjonalności Twittera w komunikacji. Do uzyskania zaliczenia wymagana jest też obecność na zajęciach. Możliwa jedna nieobecność nieusprawiedliwiona.
Zakresy tematów:
1. Twitter – wprowadzenie. Geneza, funkcjonalności.
2. Stanowisko Kościoła wobec nowych mediów. Funkcje mediów społecznościowych w Kościele.
3. Analiza aktywności przedstawicieli Kościoła katolickiego (osób duchownych i konsekrowanych) w serwisie społecznościowym Twitter.
4. Postulaty i propozycje odnośnie do komunikacji Kościoła w serwisie społecznościowym Twitter.
Literatura
Belina D., Pasterz w sieci – biskupi katoliccy ewangelizujący przez Internet, w: Nowa ewangelizacja w nowej katechezie, red. P. Mąkosa, Rzeszów 2013, s. 213-224.
Benedykt XVI, Nowe technologie. Nowe relacje. Trzeba rozpowszechniać kulturę szacunku, dialogu i przyjaźni. Orędzie na 43. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, https://www.paulus.org.pl/224,43-sdssp-benedykt-xvi-2009, (dostęp: 02.06.2019).
Benedykt XVI, Kapłan i duszpasterstwo w cyfrowym świecie: nowe media w służbie Słowa. Orędzie na 44. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu 2010, w: Benedykt XVI – orędzia na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. Warsztat edytorski, G. Umiński (red.), Lublin 2013, s. 53-58.
Bilton N., Twitter. Prawdziwa historia o bogactwie, władzy, przyjaźni i zdradzie, Gliwice 2015.
Bomba R., Narzędzia cyfrowe jako wyznacznik nowego paradygmatu badań humanistycznych, w: A. Radomski, R. Bomba (red.), Zwrot cyfrowy w humanistyce. Internet/Nowe media/Kultura 2.0., E-Naukowiec, Lublin 2013.
Borkowski I., Doświadczenia uczestnictwa w mediach społecznościowych osób konsekrowanych, w: Dziennikarstwo i media 8 (2017), 65-78.
Brzezińska-Waleszczyk M., Nowe media w nowej ewangelizacji, w: A. Gralczyk, K. Marcyński, M. Przybysz (red.), Media w transformacji, Warszawa 2013, s. 45-52.
Chmielewski M., Media społecznościowe jako narzędzia nowej ewangelizacji, Świat i Słowo, 1(22)/2014, 213-229.
Chmielewski M., „Kodeks” social media dla Kościoła katolickiego w Polsce, w: „Biuletyn Edukacji Medialnej” 2018, nr 1, s. 146–169.
Chmielewski M., Ewangelizacyjna misja Kościoła a social media, w: „Studia Leopoliensia” 2017(10), s. 191-205.
Chmielewski M., Media społecznościowe jako narzędzia nowej ewangelizacji, w: „Świat i Słowo”, nr 1(22), Bielsko-Biała 2014, s. 213-229.
Chyła J., Ewangelizacja cyfrowego kontynentu, „Kultura – Media – Teologia” (2015) nr 22, s. 67 – 79.
Chyła J., Ewangelia na Twitterze, Pelplin 2014.
Duchowni w mediach - wywiad R. Molendy z dr hab. Moniką Przybysz, http://www.idziemy.pl/media/duchowni-w-mediach13247/1/, (dostęp: 02.06.2019).
Goban-Klas T., Franciszek w erze komunikacji i mediów naszych czasów, w: Sztuka komunikacji według Franciszka, M. Laskowska, K. Marcyński (red.), Warszawa 2016, s. 15–22.
Gronkowska A., Media społecznościowe jako narzędzie nowej ewangelizacji na przykładzie twórczości internetowej o. Adama Szustaka, w: Roczniki pedagogiczne t. 10 (46), nr 1-2018, s. 114-128.
Jeżak-Śmigielska M., Makuła M., Świętość w mediach społecznościowych na podstawie nauczania papieża Franciszka”, w: „Łódzkie Studia Teologiczne” 28 (2019) 1, s. 57-69.
Kloch J., Zastosowanie najnowszych technologii Web 2.0., w: Media w Kościele i Kościół w mediach, M. Przybysz, J. Kloch (red.), Katowice 2012.
Konferencja Episkopatu Polski, Normy Konferencji Episkopatu Polski dotyczące występowania duchownych i osób zakonnych oraz przekazywania nauki chrześcijańskiej w audycjach radiowych i telewizyjnych, 09.03.2015, Akta Konferencji Episkopatu Polski 10/1 (2005).
Kowalska J., Wyćwierkany sukces – historia Twittera, https://marketingibiznes.pl/social-media/wycwierkany-sukces-historia-twittera/, (dostęp: 15.05.2019).
Kuczwał D., Internet w duszpasterstwie Kościoła katolickiego, w: „Perspectiva. Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne” 2010, rok IX, nr 1, s. 70–95.
Laskowska M., Nowe media w duszpasterstwie, w: Media w duszpasterstwie, M. Przybysz, T. Wielebski (red.), Warszawa 2014.
Marcyński K., Komunikacja religijna i media, Kraków 2016.
Mistewicz E., Twitter. Sukces komunikacji w 140 znakach, Gliwice 2015.
Nęcek R., Edukacyjny wymiar tweedów papieża Franciszka, w: „Colloquia Teologica Ottoniana” 1(2016), s. 135-150.
Nożewski J., Profil użytkownika mediów społecznościowych – osobisty newsroom 2.0?, w: „Studia medioznawcze” 4(63)2015, s. 35-48.
Pietrzak M., Blogobojni, czyli o nowych mediach w Kościele, Kraków 2017.
Przybysz M., Kościół w social media. Komunikacja instytucji eklezjalnych w mediach społecznościowych w perspektywie medioznawczej i teologicznej, w: Kultura – Media – Teologia, 2018 (35).
Przybysz M., Kapłan w „Sieci” uwikłany. Dylematy obecności księdza w mediach, w: Media w transformacji, A. Gralczyk, K. Marcyński, M. Przybysz (red.), Warszawa 2013, s. 105–121.
Regiewicz A., Pietruszewska-Kobiela G., Sasuła Ł., Religijność nowych mediów, Toruń 2017.
Smołucha D., Kościół katolicki wobec współczesnych mediów – szanse i zagrożenia, w: Episteme 19/2013, s. 95-109.
Śmigiel W., Internet jako narzędzie działalności pastoralnej Kościoła, w: „Studia Pelplińskie” 2002, nr 33, s. 579–587.
Wajs P., Media społecznościowe jako przestrzeń głoszenia Słowa Bożego. Teoria i praktyka, Warszawa 2019.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: