Wprowadzenie do teologii WT-CTR-WT
1. „Drogą Kościoła jest człowiek”. Pojęcie i adresat teologii
2. Natura teologii – teocentryzm.
3. Natura teologii – chrystocentryzm i eklezjocentryzm.
4. Wiara szukająca zrozumienia.
5. Historia teologii – starożytność i średniowiecze.
6. Historia teologii – czasy nowożytne i współczesność.
7. Źródła teologii.
8. Metody teologii.
9. Pismo Święte i teologia.
10. Tradycja i teologia.
11. Świadkowie teologii – Ojcowie Kościoła.
12. Świadkowie teologii – sobory powszechne.
13. Świadkowie teologii – symbole wiary.
14. Urząd Nauczycielski Kościoła i reguła wiary.
15. Powołanie teologa w Kościele: instrukcja „Donum veritatis” (1990) i motu proprio „Ad theologiam promovendam” (2023).
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
E1: absolwent zna i rozumie w stopniu zaawansowanym fakty, teorie, metody i zależności między nimi oraz różnorodne, złożone uwarunkowania prowadzonej działalności zawodowej, w szczególności specyfikę przedmiotową, terminologiczną i metodologiczną nauk teologicznych
E2: absolwent potrafi w innowacyjny sposób wykonywać zadania oraz rozwiązywać złożone i nietypowe problemy w zmiennych i nie w pełni przewidywalnych warunkach, planować samodzielnie własne
uczenie się, komunikować się z otoczeniem i uzasadniać swoje stanowisko, w tym twórczo stosować wiedzę z zakresu nauk teologicznych w organizacji i obsłudze ruchu turystycznego i pielgrzymkowego
Kryteria oceniania
Egzamin ustny trwający do 15 minut dotyczący wszystkich wykładów
E1
Ndst (2): student nie zna podstawowych pojęć teologicznych;
Dst (3): student zna tylko niektóre z podstawowych pojęć teologicznych;
Db (4); student zna specyfikę przedmiotową i metodologiczną teologiczną, ale nie wyraża jej w sposób precyzyjny
BDB (5): student precyzyjnie prezentuje specyfikę przedmiotową i metodologiczną teologii.
EK 2
Ndst (2): nieumiejętność interpretowania podstawowych źródeł teologicznych
Dst (3): pobieżna umiejętność interpretowania podstawowych źródeł teologii
Db (4): student potrafi interpretować podstawowe źródła teologiczne, ale nie w sposób pełny, także z odniesieniem do miejsc pielgrzymkowych
Bdb (5): student w sposób pełny i pogłębiony interpretuje podstawowe źródła teologiczne, , także z odniesieniem do miejsc pielgrzymkowych
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie założonych efektów kształcenia według następujących przedziałów procentowych zaprezentowanej wiedzy: dst - dst plus - 50-60%; db - db plus - 61-85%; bdb - 86-100%.
Metody dydaktyczne: wykład z elementami dyskusji
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
Literatura podstawowa:
Jan Paweł II, Encyklika „Fides et ratio” (1998).
Benedykt XVI, Adhortacja apostolska „Verbum Domini” (2010).
Papież Franciszek, Motu proprio „Ad theologiam promovendam” (2023).
Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja Donum veritatis o powołaniu teologa w Kościele (1990).
Beinert W., Teologiczna teoria poznania, Kraków 1998.
Müller G.L., Dogmatyka katolicka, Kraków 2015, s. 43-73.
Ratzinger J., Opera omnia, t. 9: Wiara w Piśmie i Tradycji, Lublin 2018, s. 99-111; 121-141; 223-240.
Literatura uzupełniająca:
Ansorge D., Krótka historia teologii katolickiej, Kraków 2021.
Ardusso F., Magisterium Kościoła, Kraków 2001.
Majka J., Metodologia nauk teologicznych, Wrocław 1995.
Morales J., Wprowadzenie do teologii, Kraków 2006.
Rowland T., Nurty współczesnej teologii. Anatomia sporu, Kraków 2023.
Salij J., Wiara i teologia, Poznań 2017.
Sesboüé B., Theobald Ch, Słowo zbawienia, Kraków 2003.
Wicks J., Wprowadzenie do metody teologicznej, Kraków 1995.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: