Edytorstwo źródeł historycznych - konwersatorium WS-NH-HI-EŻH
1. Pojęcie edytorstwa historycznego, jego narodziny i rozwój w Polsce.
Tandecki J., Kopiński, K., Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014, s. 13-31.
Dymmel P., O edytorstwie naukowym, „Przegląd biblioteczny”, nr 53/1985, s. 62-71.
2. Rodzaje edycji źródłowych i podstawowe instrukcje wykorzystywane przy ich przygotowywaniu
Tandecki J., Kopiński, K., Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014, s. 115-125
M. Friedberg, Wydawanie drukiem źródeł archiwalnych. Metoda i technika pracy edytorskiej, Warszawa 1963, s. 22-29
3. Analiza Instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych od połowy XVI do połowy XIX wieku, pod redakcję K. Lepszy (Wrocław 1953).
4. Edycja wybranych źródeł historycznych
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
HI2_W04 - Posiada na poziomie operacyjnym pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o warsztacie naukowym historyka. Posiada pogłębioną wiedzę z zakresu metodologii historii.
HI2_U01 - Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować oraz uogólniać informacje z wykorzystaniem różnych źródeł i sposobów oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy.
HI2_U07 - Posiada umiejętności formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętności prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i w różnych mediach.
HI2_K05 - Ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturalnego i tradycji zarówno na poziomie lokalnym jak i globalnym. Włącza się w działania ukazujące znaczenie kultury judeochrześcijańskiej i klasycznej w historii Europy.
Konsultacje na temat zagadnień poruszanych na zajęciach odbywają się na dyżurze (raz w tygodniu jedna godzina).
Kryteria oceniania
Zasady zaliczenia
- Obecność na zajęciach jest obowiązkowa (dopuszczalna 1 nieobecność, każda następna nieobecność wymaga usprawiedliwienia oraz zaliczenia materiału na dyżurze).
- Aktywność na zajęciach
- Zaliczenie kolokwium końcowego (należy uzyskać 60 procent poprawnych odpowiedzi, aby uzyskać zaliczenie).
- Samodzielnie wykonana edycja tekstu źródłowego (zasady wykonania edycji przedstawione zostały na zajęciach).
- Na ocenę końcową składa się ocena z kolokwium końcowego, samodzielnie wykonana edycja tekstu źródłowego, a także aktywność na zajęciach.
Literatura
Literatura podstawowa:
1. Tandecki J., Kopiński, K., Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014.
2. Instrukcja wydawnicza dla źródeł historycznych od połowy XVI do połowy XIX wieku, red. K. Lepszy, Wrocław 1953.
3. Dymmel P., Bibliografia edytorstwa źródeł historycznych w Polsce. Historia – krytyka tekstu-metodyka i technika wydawnicza, Lublin 2015.
4. Friedberg M., Wydawanie drukiem źródeł archiwalnych. Metoda i technika pracy edytorskiej, Warszawa 1963.
5. Dymmel P., O edytorstwie naukowym, „Przegląd biblioteczny”, nr 53/1985, s. 62-71.
Literatura pomocnicza:
1. Dymmel P., O edytorstwie naukowym, „Przegląd biblioteczny”, R. 53, nr 1/1985, s. 62-71.
2. Szymański J., Nauki pomocnicze historii, Warszawa 2004 (R. XVI – Edytorstwo Historyczne, s. 691-701.
3. Loth R., Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.
4. Dunin J., Wstęp do edytorstwa, Łódź 2005.
5. Zasady wydawania tekstów staropolskich . Projekt, Wrocław 1955.
6. Marszałek L., Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: