Historia architektury i technik budowlanych WS-AR-ZDK-HAiTBw

Historia architektury od antyku do początku XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem Europy. Architektura antyczna jest omawiana ogólnie ze względu na podobne zajęcia w innych cyklach. Tu zwracana jest szczególna uwaga na podstawowe pojęcia dotyczące poszczególnych form i detali architektonicznych.
Szczegółowe omawianie stylów architektonicznych ich genezy i przeobrażeń rozpoczyna się od architektury wczesnego średniowiecza. Nacisk jest położony na początki architektury murowanej na ziemiach polskich i ościennych, ze zwróceniem uwagi na formy budownictwa poprzedzające obiekty murowane i współistniejące z nimi (drewno). Zwrócona jest uwaga na zróżnicowanie form architektonicznych w zależności od ich funkcji, tu także wskazuje się na istniejące różnice materiałowe, zaznaczające się już u schyłku romanizmu. Przemiany stylowe ukazane na tle europejskim pokazują także zróżnicowanie materiałowe poszczególnych rodzajów budowli oraz cechy formalne zależne od funkcji poszczególnych obiektów. Te elementy są następnie eksponowane i porównywane przez kolejne style architektoniczne, gdzie omawiane są formy architektoniczne, zróżnicowania funkcjonalne i materiałowe, mające wpływ na kształt architektury, a także od późnego średniowiecza przemiany w sposobie organizacji procesu budowlanego.
Przy okazji wskazywane są także inne czynniki implikujące kształt architektoniczny poszczególnych obiektów (ekonomiczne, ideowe, materiałowe). Zwrócona jest także uwaga na rozwój urbanistyczny od średniowiecza do czasów współczesnych, oraz wpływ rozwoju nauki, w tym także idei ochrony zabytków i historii architektury, na jej kształtowanie w młodszych okresach chronologicznych.
Poza omawianiem stylów architektonicznych i ich przemian zwracana jest szczególna uwaga na techniki budowlane i materiały budowlane używane w poszczególnych okresach.