Potrzeby rehabilitacyjne osób dorosłych i starszych z niepełnosprawnością WNP-PSZ-PRD
1. Pojęcie starości, periodyzacja starszego wieku, terminologia gerontologiczna, geragogika specjalna jako nauka.
2. Norma, niepełnosprawność, rehabilitacja i potrzeba rehabilitacyjna – ujęcie teoretyczne (definicje, klasyfikacje, koncepcje teoretyczne) i statystyka.
3. Fizyczne i psychiczne przyczyny niepełnosprawności w starszym wieku – granice normy i patologii.
4. Uwarunkowania społeczne niepełnosprawności doświadczanej w zaawansowanym wieku. Stereotypy i postawy wobec starości i osób starszych, niedostosowanie środowiska fizycznego do potrzeb osób niepełnosprawnych.
5. Specyfika niepełnosprawności w starszym wieku (np. niepełnosprawność złożona, deprywacja sensoryczna).
6. Specyfika rehabilitacji w starszym wieku (cele, formy, zasady, etapy, miejsce, efektywność, różnice i przeszkody, statystyka). System rehabilitacji dla osób starszych i interdyscyplinarna współpraca.
7. Tyflogeragogika. Rehabilitacja osób niewidomych i słabo widzących w starszym wieku (orientacja przestrzenna i poruszanie się, rehabilitacja wzroku, rehabilitacja w zakresie czynności życia codziennego, rehabilitacja społeczna, grupy wsparcia). Zalecenia w kontaktach z osobą z poważnym uszkodzeniem wzroku
8. Surdogeragogika. Rehabilitacja osób słabo słyszących i niesłyszących w starszym wieku. Zalecenia w kontaktach z osobą z poważnym uszkodzeniem słuchu)
9. Oligofrenogeragogika. Rehabilitacja osób upośledzeniem umysłowym w starszym wieku.
10. Psychiczne aspekty patologicznego starzenia się (np.: zespoły otępienne i depresyjne, zaburzenia psychotyczne, lękowe, uzależnienie alkoholowe, hipochondria). Zalecenia postępowania z osobami chorymi na demencję i depresję.
11. Geragogika terapeutyczna. Rehabilitacja osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych ruchowo w starszym wieku. Zagadnienie upadków i złamań wśród zaawansowanych wiekowo osób. Zalecenia postępowania z osobami przewlekle chorymi i niepełnosprawnymi ruchowo.
12. Pomoc i opieka nad osobą starszą (pojęcie pomocy i wsparcia, formy pomocy, opieka rodzinna i instytucjonalna, opiekun osoby starszej – trudności i wyzwania). Pojęcie aktywności i samodzielności w życiu osób starszych.
13. Pomoce rehabilitacyjne i adaptacja otoczenia osoby starszej z niepełnosprawnością (adaptacje z uwagi na rodzaj doświadczanej niepełnosprawności, adaptacje w miejscu zamieszkania, obiekty i strefy publiczne, komunikacja, najnowsze technologie).
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
EK1 W - ma podstawową wiedzę na temat rozwoju człowieka z niepełnosprawnością intelektualną i wzrokową w cyklu życia, zarówno w aspekcie biologicznym, jak i psychologicznym oraz społecznym
EK2 W - ma elementarną wiedzę o metodyce wykonywania typowych zadań, normach, procedurach stosowanych w edukacji, terapii i rehabilitacji osób niepełnosprawnych intelektualnie i wzrokowo
EK3 U - potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi działaniami w obszarze rehabilitacji, edukacji, wychowania, opieki, terapii, wsparcia, resocjalizacji
EK4 U - posługuje się podstawową teoretyczną wiedzą w celu analizowania, interpretacji i projektowania strategii działań w obszarze pedagogiki specjalnej; potrafi tworzyć sposoby efektywnego rozwiązywania problemów, prognozować skutki planowanych działań
EK5 K - ma świadomość znaczenia profesjonalizmu w swojej pracy zawodowej; ma przekonanie o potrzebie refleksji nad etyką w teorii i praktyce pedagogiki specjalnej i przestrzegania zasad etyki zawodowej
ECTS [1 ECTS = 25 (30)h]:
udział w zajęciach - 15h
przygotowanie do zajęć, lektury - 35h
przygotowanie do zaliczenia pisemnego - 50h
RAZEM 100 godz.
Liczba ECTS: 4
Kryteria oceniania
Metody:
wykład, multimedialna prezentacja, analiza i interpretacja tekstów źródłowych
Warunkiem przystąpienia do zaliczenia przedmiotu jest obecność na zajęciach. Jeśli przedmiot trwa 15 godzin, dopuszcza się jedną nieusprawiedliwioną nieobecność, jeśli trwa 30 godzin - dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności. Nieobecność można usprawiedliwić na podstawie zwolnienia lekarskiego. Dodatkową nieobecność można zaliczyć po uzgodnieniu z osobą prowadzącą zajęcia. Absencja równa lub powyżej 8 nieusprawiedliwionych godzin (4 spotkania) dla 15-godzinnego cyklu oraz 16 nieusprawiedliwionych godzin (8 spotkań) dla cyklu 30-godzinnego wyklucza możliwość odrobienia zajęć i uzyskania zaliczenia przedmiotu.
Zaliczenie przedmiotu odbywa się na podstawie oceny z zaliczenia pisemnego (100 pkt.). Zaliczenie obejmuje tematykę poruszaną na zajęciach oraz zawartą w zalecanych materiałach źródłowych. Sprawdzianu nie zalicza się (0%), jeśli student w trakcie jego trwania korzysta z dodatkowych, niedozwolonych przez osobę prowadzącą materiałów i źródeł informacji.
Student, który spóźni się na zajecia (dopuszczalne jest max. 15 min. spoźnienia), zobowiązany jest do zgłoszenia spóźnienia u prowadzącego zajęcia tuż po ich zakończeniu. Jeśli tego nie dopełni, aktualna pozostanie nota o jego nieobecności na zajęciach.
Ocena końcowa:
60-67 pkt. - 3,0
68-75 pkt. - 3,5
76-83 pkt. - 4,0
84-91 pkt. - 4,5
92-100 pkt. - 5,0
Literatura
LITERATURA PODSTAWOWA:
skrypty własne
oraz :
1) Kilian M. (2009), Geragogika specjalna w dobie starzenia się społeczeństw, [w:], M. Dycht, L. Marszałek, Dylematy (niepełno)sprawności – rozważania na marginesie studiów kulturowo-społecznych, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa, s.316-341.
2) Kilian M. (2011), Rehabilitacja wobec potrzeb osób w starszym wieku, [w:] 3) Kowalik S. (2006), Pedagogiczne problemy funkcjonowania i opieki osób w starszym wieku, [w:] Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań, s. 311-325.
4) Rzedzicka K.D., A. Kobylańska (2003), Dorosłość, niepełnosprawność, czas współczesny: na pograniczach pedagogiki specjalnej, Kraków.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1) Kijak R.J. (2011), Niepełnosprawność – w zwierciadle dorosłości, Impuls, Kraków.
2) S.Steuden, M. Stanowska, K. Janowski (red.), Starzenie się z godnością, Wydawnictwo KUL, Lublin, s. 367-381.
3) 5) Zych A., Kalata-Witusiak M., (2006). Geragogika specjalna – moralnym obowiązkiem naszych czasów, [w:] A. Nowicka, Wybrane problemy osób starszych, Impuls, Kraków, s.27-41.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: