Teoretyczne podstawy wychowania WNP-PPWZ-TPWC-MB
Student/ka pozna podstawy dociekań Teoretycznych Podstaw wychowania, a także praktyczną egzemplifikację do praktyki pedagogicznej.
Ćwiczenia umożliwią również poznanie uczestnikowi/tce złożonych kwestii, które determinują przebieg procesu wychowania, występujących zagrożeń związanych z jego pozornością czy możliwościami rozwiązań z uwzględnieniem środowisk wychowawczych.
Na zajęciach poruszona zostanie problematyka wartości, czy też kwestia człowieczeństwa i podmiotowości człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem jego potencjału względem wyzwań współczesnego świata.
Pośrednią umiejętnością jaką posiądzie student/ka będzie krytyczna analiza literatury przedmiotu poruszanej problematyki na zajęciach oraz innych kwestii stanowiących obszar zainteresowania tejże teorii naukowej.
W cyklu 2022/23_L:
Student/ka pozna podstawy dociekań Teoretycznych Podstaw wychowania, a także praktyczną egzemplifikację do praktyki pedagogicznej. |
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekty kształcenia:
Po ukończeniu zajęć student/ka powinien:
Z zakresu wiedzy:
-umieć dokonać charakterystyki podstaw teoretycznych wychowania oraz współwystępujących związków z innymi dyscyplinami czy subdyscyplinami
-mieć usystematyzowane informacje dot. wiedzy o wychowaniu oraz istotnych kwestii związanych z omawianą problematyką.
Z zakresu umiejętności:
Student/ka powinien/nna
-potrafić dokonywać krytycznej analizy z zakresu literatury przedmiotu i syntezy elementów związanych z procesem wychowania oraz innymi istotnymi kwestiami związanymi z poruszaną problematyką.
- wskazywać możliwości aplikacji teorii wychowania do praktyki pedagogicznej ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki środowisk wychowawczych
Z zakresu kompetencji:
Student/ka powinien/nna
-wykazywać się refleksją nt. otaczającej go/jej rzeczywistości w środowisku wychowawczym;
-wykazywać ciekawość poznawczą z zakresu realizowanych treści i szukania wspólnego mianownika z omawianą problematyką.
Kryteria oceniania
Ocena końcowa z zajęć:
Student/ka jest oceniany w trybie ciągłym, oznacza to, że na ocenę końcową z przedmiotu składają się następujące aspekty:
-przygotowanie prezentacji (zawartość merytoryczna, umiejętność przedstawienia jej na forum grupy zajęciowej oraz umiejętność udzielenia odpowiedzi prowadzącego lub/i innych uczestników) -0-18 pkt
-przygotowanie do zajęć (weryfikowane podczas dyskusji lub/i pisemnej pracy podczas zajęć) 0-6 pkt
-obecność (dopuszczalna jedna nieusprawiedliwiona nieobecność)- 0-8 pkt
-kolokwium pisemne składające się z trzech opisowych pytań z wybranych lektur
->0-18 pkt.
Ocena końcowa
0%-59% – ocena 2,0 (od 0 do 29, 5 pkt).
60%-65% – ocena 3,0; (od 30 do 32,5 pkt)
66%-74% – ocena 3,5; (od 33 do 37 pkt)
75%-83% – ocena 4; (od 37,5 do 41,5 pkt)
84%-92% – ocena 4,5; (od 42 do 46 pkt)
93%-100% – ocena 5,0 (od 46,5 do 50 pkt).
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
1. S. Kunowski, Podstawy współczesnej pedagogiki, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 1993, s. 25-34 (rozdz. 2: Pojęcie pedagogiki jako nauki).
2. B. Śliwerski, Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2012, s. 313-334 (rozdz. 17: Pseudowychowanie).
3. J. Korczak, Prawo dziecka do szacunku, w: S. Wołoszyn (red.), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, t. III, PWN, Warszawa 1966, s. 124-142.
4. J. Tarnowski, Człowiek – dialog – wychowanie. Zarys chrześcijańskiej pedagogiki personalno-egzystencjalnej, „ZNAK” 1991, nr 436 (9), s. 69-78.
5. Edukacja. Jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO Międzynarodowej Komisji ds. Edukacji dla XXI wieku pod przewodnictwem Jacquesa Delorsa, Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, Warszawa 1998, s. 85-95 (rozdz. 4: cztery filary edukacji).
6. A. M. de Tchorzewski, Rzecz o godności, autorytecie i odpowiedzialności nauczyciela w czasach chaosu aksjonormatywnego, „Horyzonty Wychowania” 2020, Tom 19, Nr 50, s. 161-176.
7. J. Wilkin, Znaczenie uniwersytetów w epoce postprawdy, „NAUKA” 1/2020, s. 67-81.
8. Z. Marek, Ojcostwo w wychowaniu, „Horyzonty Wychowania” Tom 21, nr 58 (2022), s. 45-55.
9. L. Marszałek, Nie ma edukacji bez relacji, „Forum Pedagogiczne” Tom 12, nr 2 (2022), s. 275-288.
W cyklu 2022/23_L:
1. S. Kunowski, Podstawy współczesnej pedagogiki, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 1993, s. 25-34 (rozdz. 2: Pojęcie pedagogiki jako nauki). 2. B. Śliwerski, Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2012, s. 313-334 (rozdz. 17: Pseudowychowanie). 3. J. Korczak, Prawo dziecka do szacunku, w: S. Wołoszyn (red.), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, t. III, PWN, Warszawa 1966, s. 124-142. 4. J. Tarnowski, Człowiek – dialog – wychowanie. Zarys chrześcijańskiej pedagogiki personalno-egzystencjalnej, „ZNAK” 1991, nr 436 (9), s. 69-78. 5. Edukacja. Jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO Międzynarodowej Komisji ds. Edukacji dla XXI wieku pod przewodnictwem Jacquesa Delorsa, Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, Warszawa 1998, s. 85-95 (rozdz. 4: cztery filary edukacji). 6. A. M. de Tchorzewski, Rzecz o godności, autorytecie i odpowiedzialności nauczyciela w czasach chaosu aksjonormatywnego, „Horyzonty Wychowania” 2020, Tom 19, Nr 50, s. 161-176. 7. J. Wilkin, Znaczenie uniwersytetów w epoce postprawdy, „NAUKA” 1/2020, s. 67-81. 8. Z. Marek, Ojcostwo w wychowaniu, „Horyzonty Wychowania” Tom 21, nr 58 (2022), s. 45-55. 9. L. Marszałek, Nie ma edukacji bez relacji, „Forum Pedagogiczne” Tom 12, nr 2 (2022), s. 275-288. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: