Neografia łacińska WNHS-HI-NeoŁac
Podczas zajęć student zapoznaje się z nowożytnym pismem łacińskim.
Treści merytoryczne:1. Teoria paleograficzna
1.1. Uwagi wstępne
1.2. neografia– pojecie, podział, przedmiot i zakres
1.3. Guttenberg i jego wynalazek
1.4. Druk i drukarnie w Polsce
1.12. Antykwa
1.13. Szwabacha
2. Praktyka paleograficzna
1. Pismo humanistyczne
2-3 Listy Erazma z Rotterdamu
4. Fragment tekstu Pacta inter regiam
5. Fragment tekstu Herbarium
6. Albert Wielki- fragmenty
7-8. Fragmenty: Anna di Bretagna
9-11. Fragmenty: Wilanów 1-3
12. Listy
13-14. Circa instans Plateariusza
|
W cyklu 2021/22_L:
Podczas zajęć student zapoznaje się z nowożytnym pismem łacińskim. Zdobywa wiedzę na temat historii druku w Polsce i w Europie. Nabywa umiejętności w odczytywaniu nowożytnego pisma ręcznego i drukowanego. Ponadto zapoznaje się z konkretnymi przykładami abrewiacji. |
W cyklu 2022/23_L:
Podczas zajęć student zapoznaje się z nowożytnym pismem łacińskim. Zdobywa wiedzę na temat historii druku w Polsce i w Europie. Nabywa umiejętności w odczytywaniu nowożytnego pisma ręcznego i drukowanego. Ponadto zapoznaje się z konkretnymi przykładami abrewiacji występujących w tekstach łacińskich. |
W cyklu 2023/24_L:
Podczas zajęć student zapoznaje się z nowożytnym pismem łacińskim. Zdobywa wiedzę na temat historii druku w Polsce i w Europie. Nabywa umiejętności w odczytywaniu nowożytnego pisma ręcznego i drukowanego. Ponadto zapoznaje się z konkretnymi przykładami abrewiacji występujących w tekstach łacińskich. |
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
HI2_W04: Student posiada pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o
warsztacie naukowym historyka, pogłębioną wiedzę z zakresu
metodologii historii.
HI2_W12: Student zna słowniki językowe stosowane w analizie tekstów źródłowych, Zna, w sposób pogłębiony, abrewiacje występujące w źródłach innych epok. W zakresie prowadzącym do specjalizacji zna zasady tworzenia narracji w tekstach naukowych o tematyce historycznej.
HI2_U03: Student posiada pogłębione umiejętności rozpoznawania różnych rodzajów wytworów kultury właściwych dla historii i jej studiowanej specjalności, stosując oryginalne podejście, uwzględniające nowe osiągnięcia
humanistyki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego
oraz miejsca w procesie historyczno– kulturowym.
HI2_K01: Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności. Rozumie potrzebę ciągłego samokształcenia. Potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób.
Ponadto student:
1. ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z zakresu nauk pomocniczych historii.
2. potrafi prawidłowo odczytać odręczne pismo łacińskie epoki nowożytnej, zna najczęściej występujące abrewiacje.
3. potrafi prawidłowo odczytać pierwsze starodruki łacińskie, zna rodzaje pisma drukowanego i potrafi je określić.
Student otrzymuje 3 punkty ECTS:
1. Obecność na zajęciach 30 godz. = 1 pkt
2. Czytanie i przepisywanie tekstów w czasie zajęć = 1 pkt
3. Nauka wiedzy teoretycznej z zakresu neografii = 1 pkt
Konsultacje na temat zagadnień poruszanych na zajęciach odbywają się na dyżurze
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania: Warunki dla osiągnięcia oceny:
- ocena 3 (dst): Student zna zaledwie podstawowe abrewiacje występujące w źródłach innych epok. Student z trudnością odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student z trudnością odczytuje pierwsze starodruki zaledwie i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.
- ocena 4 (db): Student zna podstawowe abrewiacje występujące w źródłach innych epok. Student odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student odczytuje pierwsze starodruki i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.
- ocena 5 (bdb): Student zna najczęściej stosowane abrewiacje występujące w źródłach innych epok i potrafi je skwalifikować. Student prawidłowo odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student prawidłowo odczytuje pierwsze starodruki i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Gieysztor A., Zarys dziejów pisma łacińskiego, Warszawa 2009.
Górski K., Neografia gotycka. Podręcznik pisma neogotyckiego XVI-XX w., Warszawa 1978
Semkowicz W., Paleografia łacińska, Kraków 2011.
Szymański J., Nauki pomocnicze historii od schyłku IV do końca XVIII w., Warszawa 1972 (lub inne wydania)
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: