Warsztat rzecznika prasowego WH-KU-M-II-WRP

EK W_1: Rozróżnia poprawnie rodzaje narzędzi pracy rzecznika prasowego.
EK W_2: Wybiera właściwe techniki i narzędzia efektywnej komunikacji w zakresie rzecznika prasowego.
EK U_3: Umie zastosować narzędzia rzecznictwa prasowego.
EK U_4: Potrafi tworzyć teksty i komunikat perswazyjne, planować i organizować działania w biurze prasowym, także przy współpracy zewnętrznych ekspertów.
EK K_5: Pracuje w zespole, kieruje biurem prasowym, tworzy strategię komunikacyjną instytucji, stosuje odpowiednie narzędzia w komunikacji w social media.

Na ocenę bdb (5) student musi posiąść umiejętność stworzenia teczki prasowej na konferencję prasową w projekcie grupowym na podstawie briefu agencyjnego, spełniającej kryteria prezentowane na zajęciach, powinien pracować systematycznie oddając prace etapami zgodnie z harmonogramem prac oraz drugiej teczki - organizacyjnej. Ponadto, student jest obecny na wszystkich zajęciach (może je opuścić raz). Oddaje wszystkie prace w trakcie zajęć (indywidualne i grupowe), jest aktywny, przygotowuje w parze prezentację wybranego rzecznika prasowego, zgodnie z wymaganiami określonymi na zajęciach i prezentuje ją w terminie. Jego wiedza i zaangażowanie są ponadprzeciętne.
Na ocenę db (4) student musi posiąść umiejętność stworzenia teczki prasowej na konferencję prasową w projekcie grupowym na podstawie briefu agencyjnego, spełniającej kryteria prezentowane na zajęciach, powinien pracować systematycznie oddając prace etapami zgodnie z harmonogramem prac oraz drugiej teczki - organizacyjnej. Ponadto, student jest obecny na wszystkich zajęciach (może je opuścić maksymalnie dwa razy). Oddaje wszystkie prace w trakcie zajęć (indywidualne i grupowe), jest aktywny, przygotowuje w parze wybranego prezentacje rzecznika prasowego, zgodnie z wymaganiami określonymi na zajęciach. Wszystkie prace oddaje w terminie, lecz ich jakość jest niższa niż na ocenę 5.
Na ocenę dost (3) student musi posiąść umiejętność stworzenia teczki prasowej na konferencję prasową w projekcie grupowym na podstawie briefu agencyjnego, spełniającej kryteria prezentowane na zajęciach, powinien pracować systematycznie oddając prace etapami zgodnie z harmonogramem prac oraz drugiej teczki - organizacyjnej. Ponadto, student jest obecny na wszystkich zajęciach (może je opuścić maksymalnie trzy razy). Oddaje wszystkie prace w trakcie zajęć (indywidualne i grupowe), ale zdarzają mu się poślizgi w terminie ich oddania, ponadto przygotowuje w parze wybranego prezentacje rzecznika prasowego lub jednoosobowo, zgodnie z wymaganiami określonymi na zajęciach, lecz jakość materiału jest poniżej przeciętnej, a prezentacja może nie posiadać wszystkich elementów koniecznych do oceny bdb. Brakuje mu kilku prac z zajęć. Prace oddaje w terminie, lecz ich jakość jest niższa niż na ocenę 4.

LITERATURA PODSTAWOWA:
Łaszyn A. in, e-Kryzys. Jak zarządzać sytuacją kryzysową w internecie, Warszawa 2020.
Łaszyn A., Media i Ty. Jak zarządzać kontaktem osobistym z dziennikarzami, Warszawa 2015.
Tworzydło D., Public relations praktycznie, Rzeszów 2017.
Przybysz M., Rzecznictwo prasowe w instytucjach kościelnych w Polsce w kontekście mediów społecznościowych, Kielce 2013.

LITERATURA POMOCNICZA:
Andrzejewski P., Kot W., Medialne public relations, Poznań 2006.
Binder E., Binder B., Reprezentuję firmę. Jestem rzecznikiem prasowym, PR, asystentem szefa, Warszawa 2001.
Gajdka K., Rzecznik prasowy w otoczeniu mediów. Teoria i praktyka, KRaków 2012.
Gajdka K., Widera Z. (red.), Rzecznictwo prasowe. Teoria, praktyka, konteksty, Katowice 2010.
Gawroński S., Media relations. Współpraca dziennikarzy i specjalistów PR, Rzeszów 2006.
Martela I., Rott D., Rzecznik prasowy: kompetencje interpersonalne - wybrane problemy i zagrożenia, Sosnowiec-Trnava 2011.
Valls J.N., Rzecznik. Krok w krok za Janem Pawłem II, Warszawa 2010.
Przybysz M., Kościół w kryzysie? Crisis management w Kościele w Polsce, Tarnów 2008.
Pietrzak H., Hałaj J.B., Rzecznik prasowy. Teoria i praktyka, Rzeszów 2003.
Adamus-Matuszyńska A., Maćkowska R., Public relations. Sztuka skutecznej komunikacji w teorii i praktyce, Katowice 2013.
Daniłoś M., Video marketing nie tylko na YouTube, Gliwice 2016.
Miotk A., Skuteczne social media. Prowadź badania, osiągaj zamierzone efekty, Gliwice 2012.
Miotk A., Badania w public relations. Wprowadzenie, Warszawa 2012.
Lipińska J., Rosłon G., Public relations instytucji publicznych, Warszawa 2013.
Hope E., Etyka w zawodzie specjalistów public relations, Warszawa 2013.
Kaczmarczyk M., Widera Z., Public relations i marketing w nowoczesnym społeczeństwie, Warszawa 2013.
Lovett J., Sekrety pomiarów w mediach społecznościowych, Gliwice 2013
Li Evans L., Social media marketing, Gliwice 2011
Meerman Scott D., Nowe zasady marketingu i PR, Warszawa 2011
Handley A., Chapman C. C., Treść jest kluczowa, Gliwice 2011.
Wojcik K., Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2013.
Stawarz B., Content marketing po polsku, Warszawa 2014
Bielawski P., Public relations: zarządzanie informacjami, Opole 2011.
Kaczmarek-Śliwińska M., Public relations w zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi organizacji. Sztuka komunikowania się, Warszawa 2015
Bucki P., Viral. Jak zarażać ideami i tworzyć wirusowe treści, Warszawa 2019.
Górecka-Butora P. Strykowski P., Biegun K., Influencer marketing od A do Z, Bielsko-Biała 2019.
Lieb R., Szymański J., Content. Elementarna cząstka marketingu, Kraków 2018.
Stawarz-Garcia B., Content marketing i social media. Jak przyciągnąć klientów, wyd. II, Warszawa 2018.
Szlak J., Opowieści w marketingu, Lublin 2016.
Tkaczyk P., Narratologia, Warszawa 2017.
Tobiasz M., Szymański W., Content marketing. Współczesny poradnik po marketingu treści, Rzeszów 2016.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu WH-KU-M-II-WRP w USOSweb