Emocje i afekty w kulturze - wiek XIX i XX WH-KON-EmocjeiAfek
Przedmiot emocje i afekty w kulturze XIX i XX wieku wprowadza Studentki i Studentów w przestrzeń antropologii rozpościerającej się między faktami (życia codziennego, historycznymi, społecznymi i indywidualnymi), a jednostkowymi doświadczeniami (wielu) podmiotowości, dających się wyinterpretować z zachowań i reakcji na różnorodne sytuacje oraz bodźce ujęte w podstawowej dychotomii kultury nowoczesnej: konformizmu oraz nonkonformizmu. Wiek XIX, który po raz pierwszy, w pespektywie intuicyjnej, stawia pytania o te relacje z perspektywy jednostki i jej zachowań, ustanawia pewien (rekapitulowany wiek później) wzór afektywny, zaś kultura – głównie literatura i sztuka, starają się opisać możliwości głębokiego wglądu, poprzez aktywację tej części istoty bycia, a więc również – reakcji: od symbolicznych po somatyczne – której dotychczas kultura nie eksplorowała. Figury podmiotowości pojawiające się jako wzorce na poły symboliczne i fikcjonalne zaczynają „działać” w świecie realnym. Wzór afektywny, z czasem, o czym przypomina wiek XX, nie jest odtąd już tylko dyskursem (omówione zostaną kategorie tekstu, jako pośrednika emocji, możliwości języka jako możliwości ekspresji), ale staje się performatywnym narzędziem, którego jednostki umieszczone w przestrzeniach realnych i fikcjonalnych, wyobrażonych, używają, by nadać sens i odkryć istotę życia społecznego i własnego, stając się jego złożoną z odpowiedzi i możliwości, rzeczywiście istotną częścią. Czym są „prawdziwe” uczucia, „głębokie” emocje oraz możliwość afektywnego postrzegania i reinterpretowania ja i świata, jak możliwość afektywnej interpretacji rzeczywistości społecznej (od uczuć prywatnych po publiczne emocje i racjonalne instytucje) wpływa na kształt (osobisty i publiczny) świata: od jego fikcjonalizacji po półrzeczywiste światy cyfrowe), jak definiowane były uczucia i emocje w ciągu dwu wieków i na początku obecnego oraz czy są one niezbędne, a jeśli tak to czy istnieją realne przeszkody i siły unieważniające od-czucie wolności i możliwość autoekspresji – na wszystkie te pytania za pomocą interpretacji torii oraz tekstów kultury – od literatury, po film – postaramy się znaleźć wspólną odpowiedź w ramach konwersatorium on-line.
|
W cyklu 2021/22_L:
Przedmiot emocje i afekty w kulturze XIX i XX wieku wprowadza Studentki i Studentów w przestrzeń antropologii rozpościerającej się między faktami (życia codziennego, historycznymi, społecznymi i indywidualnymi), a jednostkowymi doświadczeniami (wielu) podmiotowości, dających się wyinterpretować z zachowań i reakcji na różnorodne sytuacje oraz bodźce ujęte w podstawowej dychotomii kultury nowoczesnej: konformizmu oraz nonkonformizmu. Wiek XIX, który po raz pierwszy, w pespektywie intuicyjnej, stawia pytania o te relacje z perspektywy jednostki i jej zachowań, ustanawia pewien (rekapitulowany wiek później) wzór afektywny, zaś kultura – głównie literatura i sztuka, starają się opisać możliwości głębokiego wglądu, poprzez aktywację tej części istoty bycia, a więc również – reakcji: od symbolicznych po somatyczne – której dotychczas kultura nie eksplorowała. Figury podmiotowości pojawiające się jako wzorce na poły symboliczne i fikcjonalne zaczynają „działać” w świecie realnym. Wzór afektywny, z czasem, o czym przypomina wiek XX, nie jest odtąd już tylko dyskursem (omówione zostaną kategorie tekstu, jako pośrednika emocji, możliwości języka jako możliwości ekspresji), ale staje się performatywnym narzędziem, którego jednostki umieszczone w przestrzeniach realnych i fikcjonalnych, wyobrażonych, używają, by nadać sens i odkryć istotę życia społecznego i własnego, stając się jego złożoną z odpowiedzi i możliwości, rzeczywiście istotną częścią. Czym są „prawdziwe” uczucia, „głębokie” emocje oraz możliwość afektywnego postrzegania i reinterpretowania ja i świata, jak możliwość afektywnej interpretacji rzeczywistości społecznej (od uczuć prywatnych po publiczne emocje i racjonalne instytucje) wpływa na kształt (osobisty i publiczny) świata: od jego fikcjonalizacji po półrzeczywiste światy cyfrowe), jak definiowane były uczucia i emocje w ciągu dwu wieków i na początku obecnego oraz czy są one niezbędne, a jeśli tak to czy istnieją realne przeszkody i siły unieważniające od-czucie wolności i możliwość autoekspresji – na wszystkie te pytania za pomocą interpretacji torii oraz tekstów kultury – od literatury, po film – postaramy się znaleźć wspólną odpowiedź w ramach konwersatorium on-line. |
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2021/22_L: | W cyklu 2022/23_Z: |
Efekty kształcenia
KU1_W01 student
- zna historię kształtowania się pojęcia kultura i wyodrębniania się kulturoznawstwa jako odrębnej dyscypliny w obrębie nauk humanistycznych;
- rozpoznaje założenia i specyfikę tradycji niemieckich Kulturwissenschaft i brytyjskich cultural studies jako dwóch podstawowych źródeł kulturoznawstwa;
KU1_W02 student
- zna tradycję powstawania i wyodrębniania się kulturoznawstwa jako odrębnej dyscypliny naukowej, dlatego rozumie znaczenie innych dyscyplin z zakresu nauk o kulturze (antropologii, socjologii, filozofii), a także pokrewnych dyscyplin humanistycznych i społecznych dla kształtowania się i funkcjonowania kulturoznawstwa;
- rozumie znaczenie perspektywy interdyscyplinarno-integracyjnej jako wyznaczającej specyfikę i ważne zadanie kulturoznawstwa w obrębie humanistyki
KU1_U06 student
- potrafi merytorycznie argumentować na rzecz określonego stanowiska w dyskusji na temat definiowania pojęcia kultury i pojęć pokrewnych oraz historii kształtowania refleksji kulturoznawczej, wykorzystując poglądy własne oraz innych autorów zapoznanych na zajęciach, rzetelnie je przedstawiając oraz oceniając podczas dyskusji w grupie.
KU1_K02 student
- rozumie, że kulturoznawstwo jest dyscypliną aktywną i otwartą, jest gotów zaangażować się krytycznie w aktualne zjawiska życia społecznego i włączyć w obszar swej refleksji najnowsze prądy myślowe
Kryteria oceniania
Klasyczna metoda problemowa połączona z metodą ćwiczeniową - uczą dostrzegania, formułowania i rozwiązywania problemów na kanwie omawianych lektur; aktywizują intelektualnie i wyzwalają aktywność badawczą służącą kształtowaniu umiejętności dobrej organizacji samodzielnej pracy, przede wszystkim właściwego korzystania z fachowej literatury i jej umiejętnej lektury.
Na ocenę bardzo dobrą student
bardzo dobrze zna chronologię kształtowania się pojęcia kultura oraz cywilizacja od antyku do połowy XX wieku i historię wyodrębniania się kulturoznawstwa jako odrębnej dyscypliny w obrębie nauk humanistycznych; rozpoznaje założenia i specyfikę tradycji niemieckich Kulturwissenschaft i brytyjskich cultural studies jako dwóch podstawowych źródeł kulturoznawstwa i potrafi wyjaśnić różnicę między nimi
KU1_W02
wie, jaki wkład w kształtowanie się kulturoznawstwa wniosły inne dyscypliny badawcze (np. filozofia, antropologia, socjologia), rozpoznaje i określa związki pomiędzy nimi i rozumie znaczenie perspektywy interdyscyplinarno-integracyjnej jako wyznaczającej specyfikę i ważne zadanie kulturoznawstwa w obrębie humanistyki
KU1_U06 student
- potrafi merytorycznie argumentować na rzecz określonego stanowiska w dyskusji na temat definiowania pojęcia kultury i pojęć pokrewnych oraz historii kształtowania refleksji kulturoznawczej, wykorzystując poglądy własne oraz innych autorów zapoznanych na zajęciach, rzetelnie je przedstawiając oraz oceniając podczas dyskusji w grupie; formułuje pytania dotyczących zagadnień omawianych na zajęciach i wynikających z wnikliwej lektury lektur, systematycznie bierze udział w dyskusji i potrafi zainicjować dyskusję związanej z zagadnieniami omawianymi na zajęciach i omawianymi lekturami.
KU1_K02 student
- rozumie, że kulturoznawstwo jest dyscypliną aktywną i otwartą, jest w związku z tym gotów podjąć krytyczną dyskusję nad jej tradycją i kluczowymi pojęciami z ich odniesieniem do współczesnych zjawisk życia społecznego
Na ocenę dobrą student
zna chronologię kształtowania się pojęcia kultura oraz cywilizacja od antyku do połowy XX wieku i historię wyodrębniania się kulturoznawstwa jako odrębnej dyscypliny w obrębie nauk humanistycznych; rozpoznaje założenia i specyfikę tradycji niemieckich Kulturwissenschaft i brytyjskich cultural studies jako dwóch podstawowych źródeł kulturoznawstwa i potrafi wyjaśnić różnicę między nimi
KU1_W02 student
wie, jaki wkład w kształtowanie się kulturoznawstwa wniosły inne dyscypliny badawcze (np. filozofia, antropologia, socjologia), ale nie zawsze rozpoznaje i określa związki pomiędzy nimi; rozumie znaczenie perspektywy interdyscyplinarno-integracyjnej jako wyznaczającej specyfikę i ważne zadanie kulturoznawstwa w obrębie humanistyki
KU1_U06 student
- na ogół potrafi merytorycznie argumentować na rzecz określonego stanowiska w dyskusji na temat definiowania pojęcia kultury i pojęć pokrewnych oraz historii kształtowania refleksji kulturoznawczej, wykorzystując poglądy własne oraz innych autorów zapoznanych na zajęciach, przedstawiając je oraz oceniając podczas dyskusji w grupie; formułuje pytania dotyczących zagadnień omawianych na zajęciach i wynikających z wnikliwej lektury lektur, czasami bierze udział w dyskusji, ale nie potrafi samodzielnie zainicjować dyskusji związanej z konkretnymi zagadnieniami dotyczącymi omawianych lektur.
KU1_K02 student
- rozumie, że kulturoznawstwo jest dyscypliną aktywną i otwartą, jest w związku z tym gotów podjąć krytyczną dyskusję nad jej tradycją i kluczowymi pojęciami z ich odniesieniem do współczesnych zjawisk życia społecznego
Na ocenę dostateczną student
zna chronologię kształtowania się pojęcia kultura oraz cywilizacja od antyku do połowy XX wieku i historię wyodrębniania się kulturoznawstwa jako odrębnej dyscypliny w obrębie nauk humanistycznych; rozpoznaje założenia i specyfikę tradycji niemieckich Kulturwissenschaft i brytyjskich cultural studies jako dwóch podstawowych źródeł kulturoznawstwa
KU1_W02
wie, jaki wkład w kształtowanie się kulturoznawstwa wniosły inne dyscypliny badawcze (np. filozofia, antropologia, socjologia), w ograniczonym zakresie rozpoznaje i określa związki pomiędzy nimi, choć rozumie znaczenie perspektywy interdyscyplinarno-integracyjnej jako wyznaczającej specyfikę i ważne zadanie kulturoznawstwa w obrębie humanistyki
KU1_U06 student
- nie potrafi merytorycznie argumentować na rzecz określonego stanowiska w dyskusji na temat definiowania pojęcia kultury i pojęć pokrewnych oraz historii kształtowania refleksji kulturoznawczej, wykorzystując poglądy własne oraz innych autorów zapoznanych na zajęciach, rzetelnie je przedstawiając oraz oceniając podczas dyskusji w grupie; nie potrafi sformułować pytań dotyczących zagadnień omawianych na zajęciach i wynikających z wnikliwej lektury lektur, nie bierze udziału w dyskusjach i nie potrafi zainicjować dyskusji związanej z zagadnieniami omawianymi na zajęciach i omawianymi lekturami.
KU1_K02 student
- rozumie, że kulturoznawstwo jest dyscypliną aktywną i otwartą, ale nie potrafi podjąć krytycznej dyskusji odnoszącej jej tradycję i kluczowe pojęcia do współczesnych zjawisk życia społecznego
Na ocenę niedostateczną
KU1_W01 student
nie zna chronologii kształtowania się pojęcia kultura oraz cywilizacja od antyku do połowy XX wieku ani historii wyodrębniania się kulturoznawstwa jako odrębnej dyscypliny w obrębie nauk humanistycznych; nie rozpoznaje założeń ani specyfiki tradycji niemieckich Kulturwissenschaft i brytyjskich cultural studies jako dwóch podstawowych źródeł kulturoznawstwa;
KU1_W02 student
nie wie, jaki wkład w kształtowanie się kulturoznawstwa wniosły inne dyscypliny badawcze (np. filozofia, antropologia, socjologia), a więc i nie rozpoznaje i nie określa związków pomiędzy nimi i nie rozumie znaczenia perspektywy interdyscyplinarno-integracyjnej jako wyznaczającej specyfikę i ważne zadanie kulturoznawstwa w obrębie humanistyki
KU1_U06 student
nie potrafi merytorycznie argumentować na rzecz określonego stanowiska w dyskusji na temat definiowania pojęcia kultury i pojęć pokrewnych oraz historii kształtowania refleksji kulturoznawczej; formułuje potrafi sformułować pytań dotyczących zagadnień omawianych na zajęciach i wynikających z wnikliwej lektury lektur, nie bierze udziału w dyskusji i nie potrafi zainicjować dyskusji związanej z zagadnieniami omawianymi na zajęciach i zapoznawanymi lekturami.
KU1_K02 student
- nie rozumie, że kulturoznawstwo jest dyscypliną aktywną i otwartą, nie jest w związku z tym gotów podjąć krytycznej dyskusji nad jej tradycją i kluczowymi pojęciami z ich odniesieniem do współczesnych zjawisk życia społecznego
Sposoby weryfikacji procesu zdobywania wiedzy i jego efektu końcowego: monitorowanie obecności studenta na zajęciach (dopuszczalne trzy nieobecności w ciągu semestru)
O ocenie końcowej decyduje: ocena z zaliczenia ustnego, ocena aktywności na zajęciach.
Praktyki zawodowe
Nie przewidziano.
Literatura
„Teksty Drugie” nr 1/2014, Afektywne manifesty. (różne teksty)
"Pamięć i afekty" , red. R. Nycz, R Sedyka, Z. Budrewicz, Warszawa 2014. (różne teksty).
Emocje w kulturze, oprac. zbiorowe, Warszawa 2014 (różne teksty)
J. Tabaszewska, Między afektami i emocjami, „Przegląd Kulturoznawczy” 2018, nr 2 (36).
M. Szpunar, (Nie)potrzebna wrażliwość, Kraków 2018 (rozdział I)
M. Glosowitz, Zwrot afektywny, "Opcje" 2013, nr2
K. Bojarska, Poczuć myślenie: afektywne procedury historii i krytyki (dziś), „Teksty Drugie” 2013, nr 6
R. Sedyka, Miejsca, które straszą (afekty i nie-miejsca pamięci), „Teksty Drugie” 2014, nr 1.
S. Ahmed, Ekonomie afekttywne, "Opcje" 2013, nr 2
A. Łebkowska, Jak ucieleśnić ciało: o jednym z dylematów somatopoetyki, Teksty Drugie, 2011, 4.
M. Fijałkowska-Stanik, M Marszał-Wiśniewska, Co to jest styl afektywny, Przegląd Psychologiczny 2004, nr 3
A. Dąbrowski, Czym są emocje? Prezentacja wieloskładnikowej teorii emocji
"Analiza i Egzystencja", 27.
|
W cyklu 2021/22_L:
„Teksty Drugie” nr 1/2014, Afektywne manifesty. (różne teksty) |
Uwagi
|
W cyklu 2021/22_L:
Brak. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: