Metodologia badań nad językiem WH-FPZ-II-2-MetBaJez
Cel główny realizowany jest poprzez omówienie następujących tematów:
-Stosunek metodologii do systemu wiedzy naukowej i filozoficznej.
-Typy refleksji metodologicznej w naukach humanistycznych.
-Metodologiczne rozumienie pojęć: znak, język, mowa, działalność językowa, tekst, dyskurs.
-Paradygmaty naukowe w lingwistyce (ewolucjonizm, młodogramatyzm, psychologizm, strukturalizm, funkcjonalizm, kognitywizm).
-Językoznawstwo diachroniczne i synchroniczne.
-Metodologiczne problemy lingwistyki diachronicznej a status poznawczy nauk historycznych (metoda historyczna, metoda retrospektywna, metoda historyczno-porównawcza, metoda rekonstrukcji wewnętrznej).
-Metoda analizy konceptualnej i jej zastosowanie w badaniach onomazjologicznych i etymologicznych.
-O prawach językowych i metodach statystycznych w badaniach językoznawczych.
-Metodologiczne zagadnienia lingwistyki synchronicznej (różnorodne pojęcia systemu językowego i problemy jego opisu).
-Metodologiczne problemy teorii komunikacji.
-Z zagadnień socjolingwistyki.
-Językowy obraz świata w świetle metodologicznych problemów lingwistyki kognitywnej.
-O metodach badań idiolektu.
-Metodologiczny aspekt kultury języka.
-Metalingwistyka i analiza tekstów językoznawczych.
-Postmodernizm w lingwistyce.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po zakończeniu kursu student:
-zna na poziomie rozszerzonym terminologię z zakresu metodologii badań nad językiem i językoznawstwa teoretycznego;
-ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę, obejmującą
wybrane teorie i nurty metodologiczne, wypracowane w
obszarze językoznawstwa; ma uporządkowaną i pogłębioną
wiedzę o dwudziestowiecznych i współczesnych osiągnięciach w tych
zakresach i kierunkach ich rozwoju
-ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z zakresu
metodologii badań językoznawczych i współczesnego językoznawstwa teoretycznego
-zna współczesne metody analizy zjawisk językowych;
-potrafi integrować w swym warsztacie naukowym
narzędzia badawcze z zakresu różnych dziedzin
językoznawstwa, potrafi przeprowadzić krytyczną analizę zjawisk językowych;
- ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę
uczenia się, rozwoju osobistego i uczestniczenia w kulturze
przez całe życie, potrafi inspirować do tego inne osoby.
Kryteria oceniania
Zaliczenie pierwszego semestru odbywa się na podstawie obecności i aktywności studentów na zajęciach (dopuszczalna jest jedna nieusprawiedliwione nieobecność). Zaliczenie całego przedmiotu odbywa się na podstawie egzaminu ustnego z zakresu podstawowych problemów metodologii badań nad językiem.
OCENY:
2.0 Poniżej 50% punktów uzyskanych łącznie z pracy i sprawdzianu wiadomości
3.0 Od 50%-60% punktów uzyskanych łącznie z pracy i sprawdzianu wiadomości
3.5 Powyżej 60%-70% punktów uzyskanych łącznie z pracy i sprawdzianu wiadomości
4.0 Powyżej 70%-80% punktów uzyskanych łącznie z pracy i sprawdzianu wiadomości
4.5 Powyżej 80%-90% punktów uzyskanych łącznie z pracy i sprawdzianu wiadomości
5.0 Powyżej 90%-100% punktów uzyskanych łącznie z pracy i sprawdzianu wiadomości.
Efekty w obszarze wiedzy są osiągane takimi metodami, jak: dyskusja, dyskusja panelowa, metoda podająca, a weryfikowane za pomocą kolokwium.
Efekty w obszarze umiejętności są osiągane takimi metodami, jak: analiza tekstów, a weryfikowane za pomocą sprawdzianów pisemnych i oceny odpowiedzi ustnych.
Efekty w obszarze kompetencji społecznych są osiągane za pomocą metod poszukujących, a weryfikowane przez ocenę ciągłą.
Literatura
LITERATURA OBOWIĄZKOWA
1. Baudouin de Courtenay, J. O zadaniach językoznawstwa, [w:] J. Baudouin de Courtenay, Dzieła wybrane, tom 1, Warszawa 1974, s. 176 – 201.
2. Bobrowski, I. Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków 1998.
3. Fleischer, M. Obraz świata. Ujęcie z punktu widzenia teorii systemów i konstruktywizmu, [w:] Język a Kultura, tom 13, Wrocław 2000.
4. Fleischer, M. Zarys ogólnej teorii komunikacji, [w:] Mechanizmy perswazji i manipulacji, Łask, 2007, s. 29 – 72.
5. Ivić, M. Kierunki w lingwistyce, Wrocław-Warszawa-Kraków 1975.
6. Językowy obraz świata, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 1999.
7. Leszczak, O. Szkic typologiczny metodologii nauk humanistycznych, [w:] The Peculiarity of Man, vol. 6, Warszawa – Kielce 2001, s. 617 – 636.
8. Perlin, J. Metodologia językoznawstwa diachronicznego, Warszawa 2004.
9. Preyzner, M. Status tekstów uznawanych za językoznawcze, [w:] Językoznawstwo synchroniczne i diachroniczne, pod red. J. Sambor, J. Linde-Usiekniewicz, R. Huszczy, Warszawa 1993, s. 235 – 246.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA
1. Ajdukiewicz, K. Zagadnienia i kierunki w filozofii, Kęty – Warszawa 2004.
2. Jakobson, R. Poetyka w świetle językoznawstwa, [w:] W poszukiwaniu istoty języka, tom II, Warszawa 1989, s. 77 – 124.
3. Mańczak, W. Z zagadnień językoznawstwa ogólnego, Wrocław 1970.
4. Saussure, F. Szkice z językoznawstwa ogólnego, Warszawa 2004.
5. Searle, J. Czym jest akt mowy?, „Pamiętnik Literacki” 1980 nr 2.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: