Gramatyka opisowa języka polskiego (fleksja i składnia) WH-FP-I-2-GOJPFlek-W
Zajęcia stanowią kontynuację wykładów z gramatyki opisowej języka polskiego cz. 1 (morfologia). Ich celem jest dostarczenie słuchaczom wiedzy o budowie i funkcjonowaniu podsystemu składniowego języka.
Kurs obejmuje systematyczną prezentację opisu składniowego Zenona Klemensiewicza, składni formalnej w ujęciu Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego, a także podstawowych zagadnień z zakresu organizacji wypowiedzenia.
Wykład ma stanowić punkt wyjścia do analiz przeprowadzanych w grupach ćwiczeniowych, a także samodzielnych lektur.
E-Learning
W cyklu 2023/24_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2020/21_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2022/23_Z: E-Learning (pełny kurs) | W cyklu 2021/22_Z: E-Learning |
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2023/24_Z: | W cyklu 2019/20_Z: | W cyklu 2020/21_Z: | W cyklu 2022/23_Z: | W cyklu 2021/22_Z: |
Efekty kształcenia
Student rozumie złożoność i wielofunkcyjność podsystemu składniowego języka (zna typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także dwa główne sposoby analizy składniowej, potrafi wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia); zna metody jego analizy.
Student potrafi posługiwać się podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy składniowej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
Kryteria oceniania
Na ocenę bardzo dobrą:
Student zna wszystkie typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także dwa główne sposoby analizy składniowej, potrafi wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia.
Student potrafi posługiwać się wszystkimi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić zaawansowaną analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy składniowej, uzupełniania jej i konfrontowania z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
Na ocenę dobrą z plusem:
Student zna najważniejsze typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej oraz wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia.
Student potrafi posługiwać się niemal wszystkimi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
Na ocenę dobrą:
Student zna najważniejsze typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej oraz wymienić płaszczyzny wypowiedzenia.
Student potrafi posługiwać się najważniejszymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza,jsk również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej i podnoszenia jej poziomu.
Na ocenę dostateczną z plusem:
Student zna główne typy wypowiedzeń, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej.
Student potrafi posługiwać się głównymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz przeprowadzić średdnio zaawansowaną analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza,jsk również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej.
Na ocenę dostateczną:
Student zna główne typy wypowiedzeń, potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej.
Student potrafi posługiwać się najważniejszymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz przeprowadzić (z ewentualnymi wskazówkami) podstawową analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).
Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej.
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: