Współuzależnienie WF-P-PSRIIPU-W

Współuzależnienie jest analizowane jako wielowymiarowy (fizyczny, umysłowy i duchowy) stan wyrażający się w zaburzeniach funkcjonowania spowodowanych koncentracją na potrzebach i zachowaniach innych. Rozwija się on od momentu rezygnacji z odpowiedzialności za kierowanie swoim życiem na rzecz zajmowania się kimś innym.
Koncepcja współuzależnienia zakłada, że określone cechy mogą być ukształtowane w dzieciństwie spędzonym w rodzinie dysfunkcyjnej, pierwotne w stosunku do dysfunkcji związanych ze współuzależnieniem.
W ramach wykładu analizowane są cechy charakterystyczne dla osób wychowywanych w rodzinach dysfunkcyjnych, prowadzące w późniejszych relacjach do współuzależnienia: trudności w doznawaniu poczucia własnej wartości, czyli w prawidłowej miłości do samego siebie; trudności w wytyczaniu granic między sobą a innymi ludźmi, czyli w chronieniu własnej osobowości; trudności we właściwym określaniu i adresowaniu swoich potrzeb i pragnień, czyli w troszczeniu się o siebie;
Istotą współuzależnienia jest coraz większe uwikłanie w destrukcyjny związek z osoba uzależnioną. W taki związek może wejść zarówno osoba z problemami osobistymi czy zaburzeniami emocjonalnymi, jak i osoba zdrowa. Jednak o tym, czy stanie się współuzależniona, będzie decydował fakt, czy potrafi zmienić lub opuścić taki układ, czy też się do niego przystosuje.
W ramach wykładu omawiane są cechy osób współuzależnionych, szczególnie takie jak: stałe uzależnienie własnej samooceny od umiejętności kontrolowania siebie i innych w sytuacji zagrożenia; branie na siebie odpowiedzialności za zaspokajanie potrzeb innych, nawet kosztem niezaspokojenia swoich własnych; skłonność do związków z osobami o zaburzonej osobowości, uzależnionymi.