WMSF: Bóg i przyroda – filozoficzna problematyka cudu WF-FI-212-WMSFP-S21
Ujmując rzecz od strony praktyki poszukiwań filozoficznych, filozofię cudu należałoby uznać za twór poniekąd „sztuczny”, tzn. wynaleziony przez uczonych, którzy starają się usystematyzować rozmaite zagadnienia znajdujące się w obszarze zainteresowań filozofów. Wśród nich można wyodrębnić także zagadnienie cudu. Trudno jednak mówić o jednej filozofii cudu, gdyż różnicuje się ona w zależności od przyjmowanych założeń i uznawanego nurtu filozoficznego. Inaczej prezentuje się zagadnienie cudu z perspektywy klasycznej metafizyki, czy personalizmu, a inaczej z punktu widzenia np. filozofii analitycznej. Z pewnością jednak każda filozofia cudu zakłada określoną postawę światopoglądową uwzględniającą odniesienie do religijnego wymiaru ludzkiej egzystencji. Ze względu zaś na przedmiot swojego zainteresowania filozofia cudu sytuuje się na styku różnych dziedzin filozoficznych, przede wszystkim: filozofii religii, filozofii Boga, metafizyki, filozofii przyrody, antropologii, ale także filozofii nauki i aksjologii. Dodatkowo należy pamiętać, że „cud” jest pojęciem używanym przede wszystkim w teologii. Filozofia cudu musi zatem pozostać otwarta na współpracę z teologią, której rozumienie cudu musi uwzględnić. Jednocześnie powinna zachowywać kontakt z naukami przyrodniczymi, gdyż cud zawsze traktowany jest jako zjawisko podlegające w pewnym zakresie badaniu empirycznemu. Zatem, najogólniej mówiąc, współczesna filozofia cudu to zbiór dociekań i ustaleń teoretycznych na temat zdarzenia określanego jako cud zarówno w zakresie ontologii cudu (czym cud jest?; jaka jest jego struktura?), jak i jego epistemologii (czy i jak może on zostać rozpoznany oraz wyjaśniony?), które, choć posiadają charakter badań interdyscyplinarnych, pod względem metodologicznym nie wykraczają poza filozoficzną płaszczyznę poznania. Tak rozumiana filozofia cudu posiada spory krąg przedstawicieli i znalazła miejsce w wielu publikacjach o charakterze naukowym (filozoficznym), co może stanowić dodatkowy argument na rzecz jej wyodrębnienia i poświęcenia jej uwagi w niniejszym wykładzie.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
1. student posiada wiedzę na temat historycznych koncepcji ontologii i epistemologii
zdarzenia cudownego
2. student ma rozeznanie we współczesnej problematyce przyrodniczej i teologicznej związanej z
filozofią cudu
Umiejętności:
1. student potrafi charakteryzować i porównywać ze sobą rozmaite koncepcje zdarzeń
cudownych
2. student analizuje i prezentuje poglądy filozoficzne dotyczące zagadnienia cudu
Kompetencje:
1. student jest świadomy konieczności interdyscyplinarnego ujmowania zagadnienia
zdarzeń cudownych i znaczenia światopoglądowego tego zagadnienia
2. student posiada krytyczne uwrażliwienie względem poglądów związanych z pojmowaniem
zdarzeń cudownych
ECTS [1 ECTS = 30(25) godz.]:
udział w wykładzie: 30 godz.
lektura tekstów: 15 godz.
przygotowanie do egzaminu: 45 godz.
Suma godzin: 90 [90/30(25)=3]
Liczba ECTS: 3
Kryteria oceniania
Na ocenę końcową składają się:
1. uczestniczenie w zajęciach
skala oceny za obecność:
15 = 5
14 = 4,5
13 = 4
12 = 3,5
11 = 3
10-0 = 2
(w przypadku mniejszej liczby zrealizowanych zajęć skala ulegnie zmianie)
2. ocena z prezentacji przygotowanej przez studenta w ramach egzaminu końcowego
(szczegółowe informacje dotyczące prezentacji zostaną podane w trakcie zajęć)
Ocena końcowa jest średnią ważoną oceny z uczestniczenia w zajęciach (1/4) i oceny z
egzaminu końcowego (3/4).
Ocena końcowa może zostać podwyższona dzięki aktywności studenta w trakcie zajęć, która zostanie odnotowana przez prowadzącego.
Oceniana jest merytoryczna poprawność prezentacji i twórcze zaprezentowanie zagadnienia.
Literatura
Literatura podstawowa:
1. A. Świeżyński, Filozofia cudu. W poszukiwaniu adekwatnej koncepcji zdarzenia cudownego, Wydawnictwo UKSW, Warszawa 2012.
2. C. S. Lewis, Cuda, Poznan 2010.
3. M. Tałasiewicz, Racjonalność wiary w cuda, Znak 63(2011)5(672), s. 99-105.
4. T. Wojciechowski, Z problematyki cudów, Analecta Cracoviensia 18(1986), s. 37-59.
Literatura uzupełniająca (w j. angielskim):
1. Basinger D., Basinger R., Philosophy and Miracle. The Contemporary Debate (Problems in Contemporary Philosophy. Volume 2), Lewiston
2. Corner D., The Philosophy of Miracles, London
3. Geisler N. L., Miracles and Modern Thought, Grand Rapids 1982.
4. Larmer R. A., Water into Wine? An Investigation of the Concept of Miracle, Montreal - Kingston - London - Buffalo 1996.
5. Swinburne R., The Concept of Miracle, London 1970.
6. The Cambridge Companion to Miracles, red. G. H. Twelftree, Cambridge 2011.
|
W cyklu 2021/22_Z:
Literatura podstawowa: Literatura uzupełniająca (w j. angielskim): |
Uwagi
|
W cyklu 2021/22_Z:
Brak |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: