Misje a promocja ludzka WT-SST-MPL
Treści merytoryczne: Po dwóch tysiącach lat głoszenia Ewangelii niektórzy nadal pytają: Czy misje wśród niechrześcijan są jeszcze aktualne? Czy ich wystarczającym celem nie jest ludzki postęp? Te dramatyczne pytania postawił także Jan Paweł II w encyklice Redemptoris missio. Po epoce kolonialnej, w czasie wielkich przemian w teologii, pytanie o ludzki postęp, rozwój znalazło się w centrum uwagi. Pomimo pozornej oczywistości i swoistej niewinności okazało się ono zwodnicze dla praktyki misyjnej w wielu częściach świata. Wobec kryzysu teologii misji (ogromne rzesze niechrześcijan mogą i muszą znajdować zbawienie poza Kościołem; dialog międzyreligijny, który wyklucza nawracanie, itp.) i przemian politycznogospodarczych misjonarze zaczęli zastanawiać się, czy sensem ich służby nie jest uprzedzająca głoszenie Ewangelii, konkretna, materialna pomoc najbiedniejszym? Troska o ich wyzwolenie z niewoli politycznej i gospodarczej? Zmiana niesprawiedliwego systemu gospodarczego i politycznego? W jaki sposób jednak to uczynić? Jak zapobiec całej biedzie świata? Czy jest to możliwe? Wykład stara się ukazać zarys odpowiedzi na powyższe pytania, odwołując się do dwóch podstawowych pojęć: misji i promocji ludzkiej.
1. Misje a promocja ludzka: wyjaśnienie pojęć – „Misje”.
2. Misje a promocja ludzka – główne źródła problemu i kierunki rozwiązań.
3. Godność człowieka jako teologiczna podstawa zaangażowania Kościoła w sprawy społeczne, gospodarcze i polityczne.
4. Różnorodność koncepcji promocji ludzkiej i rola ewangelizacji w jej dwóch podstawowych etapach: negatywnym i pozytywnym.
5. Drogi i bezdroża pomocy w rozwoju.
6. Teologia wyzwolenia.
7. Globalizacja oraz gospodarczo-polityczny podział świata „Północ – Południe”.
8. Przeciwdziałanie klęsce głodu.
9. Troska o szkolnictwo.
10. Dzieła miłosierdzia.
11. Obrona ludzkiego życia.
12. Budowanie pokoju międzynarodowego i handel bronią.
13. Wielkie ruchy migracyjne.
14. Pandemia AIDS.
15. Sprawiedliwy podział ziemi i troska o ekologię.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
KKR2_ W01 zna poszerzoną terminologię z zakresu nauk o komunikacji międzykulturowej i historycznej, rozumie ich źródła oraz zastosowania w obrębie zbliżonych dyscyplin naukowych
KKR2_W02 ma pogłębioną wiedzę na temat nauk o komunikacji międzykulturowej i historycznej oraz metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi
KKR2_U01 potrafi posługiwać się różnorodnymi formami nawiązywania, podtrzymywania i pielęgnowania kontaktów w zakresie komunikacji międzykulturowej
KKR2_U06 potrafi adekwatnie wykorzystywać bogactwo źródeł informacji w zakresie komunikacji międzykulturowej i historycznej, jak również dokonywać selekcji, oceny jakości i wiarygodności zebranych wiadomości
KKR2_K05 ma głębokie i utrwalone przekonanie o konieczności adekwatnego zachowania się wobec problematyki kulturowej i religijnej
Kryteria oceniania
Egzamin
Efekt kształcenia: zna główne zasady działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej, katechetycznej i charytatywnej Kościoła katolickiego, dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego
Ndst (2): nie zna podstawowych pojęć i faktów z zakresu historii misji w Afryce
Dst (3): zna podstawowe pojęcia i fakty z zakresu historii misji w Afryce
Db (4): potrafi przedstawić podstawowe tendencje w komunikacji międzykulturowej, wskazać mechanizmy jej prowadzenia
Bdb (5): precyzyjnie wskazuje na złożoność procesów historii misji w Afryce w czasie i przestrzeni
Efekt potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacji z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy z wykorzystaniem wiedzy z zakresu historii misji w Afryce
Ndst (2): nie potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować podstawowych informacji z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytycznych sądów z wykorzystaniem wiedzy historyczno-misjologicznej
Dst (3): potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować podstawowe informacje z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytycznych sądów z wykorzystaniem wiedzy historyczno-misjologicznej
Db (4): potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować szereg faktów z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytycznych sądów z wykorzystaniem wiedzy historyczno-misjologicznej
Bdb (5): potrafi ująć wiedzę historyczno-misjologiczną w wymiarze zderzenia kultur w ujęciu historycznym i geograficznym
Efekt kształcenia: ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywanych problemów
Na ocenę:
Ndst (2): nie odczuwa potrzeby krytycznego i analitycznego spojrzenia na interdyscyplinarne rozwiązywanie problemów
Dst (3): analizuje jedynie pobieżnie interdyscyplinarność problemów powstałych w historii misji
Db (4): analizuje krytycznie tendencje istniejące w przekazach popularnych, aby podejmować świadome decyzje
Bdb (5): uważnie śledzi procesy ewangelizacji, analizuje je i wyciąga dojrzałe wnioski
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest osiągnięcie wszystkich założonych efektów kształcenia. O ocenie pozytywnej z przedmiotu decyduje liczba uzyskanych punktów z:
- egzaminu: dst – dst plus – 50-60%, db – db plus 60-85%, bdb – 85-100%;
- obecności na zajęciach: dst – od 60%; db – 60-95%, bdb – 95-100%.
Literatura
Achútegui P. (red.), Mission and Development, Manila 1970.
Dhavamony M. (red.), Ewangelizacja, dialog i rozwój. Wybrane dokumenty Międzynarodowej Konferencji Teologicznej, Ngapur (Indie) 1971 r., Warszawa 1986.
Jan Paweł II, Encyklika Sollicitudo rei socialis, 30 XII 1987 r.
Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris missio, 7 XII 1990 r.
Laurentin R., Rozwój a zbawienie, Warszawa 1972.
Pietrzak A., Opcja na rzecz ubogich znakiem wiarygodności Kościoła, Pieniężno 2002.
Różański J., Misje a promocja ludzka według dokumentów soborowych i posoborowych oraz praktyki misyjnej Kościoła, Warszawa 2001.
Saraiva Martins J., Evangelizzaione e promozione umana, Roma 1991.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: