Historia myśli pedagogicznej WT-SST-HMP
Udział studenta w proponowanym wykładzie ma pozwolić mu nabyć poszerzoną wiedzę o procesach, jakie na przestrzeni dziejów przyczyniły się do rozwoju myśli pedagogicznej, a w efekcie do postępu cywilizacyjnego. Jej zdobycie pozwoli mu w dalszej perspektywie rozwinąć także umiejętności dokonywania samodzielnej oceny współczesnych propozycji pedagogicznych. Ponadto powinien także poszerzyć swoje kompetencje wychowawcze, które będzie mógł wykorzystywać zarówno na płaszczyźnie aktywności zawodowej jak i w życiu osobistym.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
E. W 1- zna podstawową terminologię historii wychowania jako nauki i potrafi ją zastosować do interpretacji zjawisk mających wpływ na rozwój myśli pedagogicznej.
E. W 2 - ma uporządkowaną wiedzę na temat historii wychowania z uwypukleniem podstaw teologiczno-filozoficznych oraz społeczno-kulturowych jego historycznego rozwoju.
E. W 3 - charakteryzuje podstawowe teorie dotyczące wychowania, uczenia się i nauczania, wyjaśnia wielorakie uwarunkowania tych procesów i ich związek z życiem religijno-duchowym człowieka.
E. U 4 - potrafi posługiwać się podstawowymi strategiami pedagogicznymi w oparciu o teorie wychowawcze powstałe z okresu XIX i XX wieku.
E. K 5 – w oparciu o zdobytą wiedzę nt. wielkich postaci z dziejów wychowania kształtuje w sobie kompetencje wychowawczo-katechetyczne oraz wrażliwość na złożoną sytuację wychowawczą młodego człowieka, aby twórczo rozwijać w sobie pasję wychowawcy i katechety.
Kryteria oceniania
EK 1- student „zna podstawową terminologię historii wychowania jako nauki i potrafi ją zastosować do interpretacji zjawisk mających wpływ na rozwój myśli pedagogicznej”.
Na ocenę:
Ndst (2): nie zna podstawowych pojęć z zakresu historii wychowania;
Dst (3): zna kluczowe pojęcia z zakresu historii wychowania, potrafi ogólnie odnieść je do zjawisk wpływających na rozwój myśli pedagogicznej;
Db (4): precyzyjnie definiuje większość pojęć z zakresu historii wychowania i odnosi je zjawisk wpływających na rozwój myśli pedagogicznej dokonując ich ogólnej oceny;
Bdb (5): precyzyjnie definiuje większość pojęć z zakresu historii wychowania i odnosi je zjawisk wpływających na rozwój myśli pedagogicznej dokonując ich ogólnej oceny oraz sformułowania trafnych wniosków.
EK 2 – student „ma uporządkowaną wiedzę na temat etapów historii wychowania z uwypukleniem podstaw teologiczno-filozoficznych oraz społeczno-kulturowych jego historycznego rozwoju”.
Na ocenę:
Ndst (2): nie zna podstawowych etapów z zakresu historii wychowania oraz głównych propagatorów rozwoju myśli pedagogicznej;
Dst (3): omawia podstawowe etapy z zakresu historii wychowania oraz wymienia głównych propagatorów rozwoju myśli pedagogicznej;
Db (4): precyzyjnie charakteryzuje poszczególne etapy rozwoju myśli wychowania, prezentuje głównych propagatorów rozwoju myśli pedagogicznej na tle przemian o charakterze ideowym (teologiczno-filozoficznym) oraz społeczno-kulturowym;
Bdb (5): precyzyjnie charakteryzuje poszczególne etapy rozwoju myśli wychowania, prezentuje wkład głównych propagatorów rozwoju myśli pedagogicznej na tle przemian o charakterze ideowym (teologiczno-filozoficznym) oraz społeczno-kulturowym, dokonuje sformułowania trafnych wniosków w zakresie współczesnej filozofii wychowania.
EK 3 - student „charakteryzuje podstawowe teorie dotyczące wychowania, uczenia się i nauczania, wyjaśnia wielorakie uwarunkowania tych procesów i ich związek z życiem religijno-duchowym człowieka”.
Na ocenę:
Ndst (2): nie potrafi wskazać podstawowych metod i mechanizmów procesu wychowania oraz edukacji;
Dst (3): omawia podstawowe metody i mechanizmy związane z procesem wychowania oraz edukacji, potrafi połączyć je z określonymi epokami historycznymi;
Db (4): charakteryzuje przykłady teorii dotyczących wychowania, uczenia i się i nauczania, omawia ogólnie uwarunkowania skuteczności tego procesu oraz rolę życia religijnego w wychowaniu;
Bdb (5): precyzyjnie charakteryzuje wskazane teorie dotyczące wychowania, uczenia i się i nauczania, omawia uwarunkowania skuteczności tego procesu oraz uzasadnia potrzebę rozwoju życia religijnego w wychowaniu człowieka, sformułuje odpowiednie wnioski oraz postulaty odnośnie praktyki wychowawczej.
EK 4 - student „potrafi posługiwać się podstawowymi strategiami pedagogicznymi w oparciu o teorie wychowawcze powstałe z okresu XIX i XX wieku”.
Na ocenę:
Ndst (2): nie potrafi wskazać podstawowych nurtów pedagogicznych XIX i XX w. oraz przybliżyć proponowane przez nie strategie wychowawcze;
Dst (3): omawia podstawowe nurty pedagogiczne XIX i XX w. oraz przybliża proponowane przez nie strategie wychowawcze;
Db (4): charakteryzuje i porządkuje nurty pedagogiczne obecne od początku XIX w., wskazuje strategie wychowawcze proponowane przez różne szkoły pedagogiczne, omawia sposób ich zastosowania na wybranych przykładach;
Bdb (5): precyzyjnie charakteryzuje i porządkuje nurty pedagogiczne obecne od początku XIX w., wskazuje strategie wychowawcze proponowane przez różne szkoły pedagogiczne, omawia sposób ich zastosowania na wskazanych przykładach, sformułuje odpowiednie wnioski oraz postulaty odnośnie praktyki wychowawczej.
EK 5 – student „w oparciu o zdobytą wiedzę min. dotyczącą wielkich postaci z dziejów wychowania kształtuje w sobie kompetencje wychowawczo-katechetyczne oraz wrażliwość na złożoną sytuację wychowawczą młodego człowieka, aby twórczo rozwijać w sobie pasję wychowawcy i katechety”.
Na ocenę:
Ndst (2): nie potrafi wskazać i scharakteryzować najważniejszych luminarzy myśli i praktyki pedagogicznej w dziejach;
Dst (3): charakteryzuje wybrane przykłady luminarzy myśli i praktyki pedagogicznej w dziejach oświaty;
Db (4): charakteryzuje i analizuje dokonania wybranych luminarzy myśli i praktyki pedagogicznej w dziejach oświaty, wskazuje znaczenia konkretnych kompetencji pedagogicznych dla rozwoju wychowawcy;
Bdb (5): precyzyjnie charakteryzuje i analizuje dokonania wybranych luminarzy myśli i praktyki pedagogicznej w dziejach oświaty, wskazuje znaczenia konkretnych kompetencji pedagogicznych dla rozwoju wychowawcy, umiejętnie diagnozuję przykładową sytuację wychowanka, formułuje wnioski dotyczące samorozwoju wychowawcy i katechety.
Metoda weryfikacji efektów kształcenia: egzamin końcowy.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest osiągnięcie wszystkich założonych efektów kształcenia.
O ocenie pozytywnej z przedmiotu decyduje liczba uzyskanych punktów z:
- egzaminu: dst – dst plus – 50-60%, db – db plus 60-85%, bdb – 85-100%;
- przygotowanie pracy śródsemestralnej
- obecności na zajęciach: dst – od 60%; db – 60-95%, bdb – 95-100%.
Literatura
Literatura podstawowa:
Bartnicka K., Szybiak I., Zarys historii wychowania, Warszawa 2001.
Oryczk A., Zarys historii szkolnictwa i myśli pedagogicznej, Warszawa 2008.
Literatura uzupełniająca:
Draus J., Terlecki R., Historia wychowania. Wiek XIX i XX, tom 2, Kraków 2006.
Kwieciński Z., Śliwerski B. (redakcja naukowa), Pedagogika. Podręcznik akademicki, tom 1, Warszawa 2010.
Litak S., Historia wychowania do Wielkiej Rewolucji Francuskiej, tom 1, Kraków 2006.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: