Powszechne powołanie do świętości WT-R-PPDS
1. Biblijne rozumienie świętości.
2. Teologiczno-duchowe rozumienie świętości.
3. Kościół jako środowisko rozwoju świętości.
4. Człowiek jako podmiot świętości.
5. Ojcostwo Boga i jego odniesienie do świętości człowieka.
6. Chrystus jako wzór świętości chrześcijanina.
7. Duch Święty jako twórca uświęcającej komunii między Bogiem a człowiekiem.
8. Maryja jako wzór i towarzysz rozwoju chrześcijańskiej świętości.
9. Organizm duchowy i jego rola w rozwoju świętości.
10. Łaska uświęcająca.
11. Cnoty teologalne na drodze rozwoju świętości.
13. Dary Ducha Świętego jako szczyt rozwoju świętości.
14. Łaska uczynkowa.
15. Ideał chrześcijańskiej doskonałości.
16. Różne ujęcia pełni chrześcijańskiego powołania.
17. Świętość poszczególnych stanów życia chrześcijańskiego.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Kod dostępu do platformy MS Teams: 6ih8c8b
Na płaszczyźnie wiedzy:
Student wie czym jest świętość chrześcijańska; wymienia cechy świętości na podstawie Biblii; zna dynamikę rozwoju świętości opartą na bazie rozwoju łaski uświęcającej, cnót teologalnych oraz Darów Ducha Świętego.
Na płaszczyźnie umiejętności:
Student umie dokonać analizy fenomenu świętości chrześcijańskiej; potrafi scharakteryzować czym jest przedmiot świętości chrześcijańskiej; potrafi precyzyjnie rozróżnić poszczególne rodzaje łask składające się na dynamikę rozwoju świętości; potrafi omówić różne ujęcia pełni chrześcijańskiego powołania.
Na płaszczyźnie kompetencji:
Student może podjąć twórczy dialog na temat świętości jako najważniejszego powołania człowieka wierzącego; jest w stanie wykazać na czym polega i jak odnosi się do życia prawda o powszechnym powołaniu do świętości; potrafi kompetentnie pomóc osobom na drodze rozwoju świętości w określonych stanach życia chrześcijańskiego.
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania:
Bardzo dobry (5): student posiada umiejętność łączenia zdobytej wiedzy z praktyką życia chrześcijańskiego; swobodnie korzystając z posiadanych wiadomości potrafi wejść w debatę interdyscyplinarną, której tematyka łączy się z zagadnieniami świętości chrześcijańskiej; biegle posługuje się pojęciami związanymi z tematyką świętości; posiada poszerzoną wiedzę na temat dynamiki rozwoju cnót teologalnych oraz darów Ducha Świętego i potrafi odnieść ją do przykładów konkretnych twórców duchowości.
Dobry (4): student potrafi precyzyjnie określić terminy odnoszące się do zagadnienia świętości i scharakteryzować je; poprawnie definiuje poszczególne cnoty teologalne oraz dary Ducha Świętego; postrzega zagadnienie świętości jako istotny element drogi duchowej chrześcijanina; potrafi posługiwać się zdobytą wiedzą w pracy z tekstami twórców duchowych zajmujących się problematyką zjednoczenia z Bogiem jako najwyższego stanu świętości chrześcijanina.
Dostateczny (3): student posiada wystarczającą wiedzę z zakresu rozumienia problematyki świętości chrześcijańskiej; zna podstawowe pojęcia odnoszące się do powszechnego powołania do świętości; potrafi podać ogólne przykłady świętych, którzy rozwinęli cnoty teologalne w stopniu heroicznym.
Niedostateczny (2): student nie wie czym jest świętość chrześcijańska; nie potrafi określić kryterium rozwoju świętości; ma trudności z określeniem różnicy między świętością ontyczną a egzystencjalno-duchową; nie potrafi wskazać jaki jest związek organizmu duchowego z rozwojem świętości chrześcijanina; nie potrafi wymienić cech świętości mających swoje uzasadnienie biblijne.
Metody weryfikacji efektów kształcenia:
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest osiągnięcie założonych celów kształcenia.
- O ocenie pozytywnej z przedmiotu decyduje liczba uzyskanych punktów z:
- zaliczenia: dst-dst plus 50-60%, db - db plus 60-85%, bdb 85-100%
- obecności na zajęciach: dst- od 65%; db- 65-95%, bdb - 95-100%
Metody dydaktyczne:
Wykład lub wykład z prezentacją multimedialną; praca w grupach połączona z analizą tekstów ukazujących poszczególne stopnie rozwoju świętości; praca osobista studenta związana z wyłożonym materiałem oraz zagadnieniami uzupełniającymi lub zadaną lekturą.
Zaliczenie odbywa się w formie kolokwium ustnego drogą on-line.
Studenci, oprócz własnych notatek sporządzonych na podstawie wykładów, otrzymają również skrypt z omówionych zagadnień.
Literatura
1. Mistyka drogą zjednoczenia z Bogiem, red. S. Urbański, M. Szymula, Warszawa 1996 r.
2. Filokalia. Teksty o modlitwie serca. Opr. J. Naumowicz, Kraków 2002 r.
3. S. Urbański, Teologia życia mistycznego, Warszawa 1992 r.
4. J.W. Gogola, Teologia komunii z Bogiem, Kraków 2001 r.
5. M. Zawada, Droga do Boskiej kontemplacji, Kraków 2002 r.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: