Pastoralne aspekty ewangelizacji WT-R-PAE
Kościół może wypełnić misję ewangelizacyjną, skupiając swoje działania na dwóch podstawowych zadaniach nowej ewangelizacji. Po pierwsze, głoszenie Ewangelii powinno doprowadzić do prawidłowego odczytania i zrozumienia orędzia ewangelicznego, które będzie dla chrześcijanina podstawą spotkania i rozpoczęcia dialogu z Bogiem (pośrednictwo zbawcze). Po drugie, proklamowanie Dobrej Nowiny powinno umożliwić człowiekowi poznanie Boga i jednocześnie dopomóc mu zrozumieć swoje człowieczeństwo – proces zbawczy. Nowa ewangelizacja odkrywa właściwą zależność między pośrednictwem zbawczym a procesem zbawczym – to proces jest najważniejszy. Tylko Ewangelia pozwala poznać Boga i zrozumieć kim jest człowiek, a także nawiązać dynamiczną relację między człowiekiem i Bogiem. Oznacza to, że bez nieustannej, nowej ewangelizacji nie może ani zaistnieć, ani trwać, a tym bardziej rozwijać się nadprzyrodzona wiara, której najpełniejszym wyrazem jest coraz doskonalszy i pełniejszy związek człowieka z Bogiem.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
Student zna podstawowe pojęcia związane z nową ewangelizacją i orientuje się w nowych wyzwaniach ewangelizacyjnych dla Kościoła. Posiada umiejętność teoretycznego myślenia o współczesnych przemianach społeczno-kulturowych i problemach chrześcijan w świecie
Umiejętności:
Student potrafi zająć samodzielnie stanowisko w dyskusji nad ewangelizacją we współczesnym świecie. Poprawnie stosuje poznaną terminologię z zakresu ewangelizacji i kairologii
Kompetencje społeczne:
Student wykorzystuje wiedzę do analizowania celów i metod ewangelizacji, jest przygotowany do współpracy w misji ewangelizacyjnej.
OPIS ECTS - 3 pkt
Udział w wykładzie - 30h
Przygotowanie do wykładu - 5h
Konsultacje - 5h
Przygotowanie do egzaminu - 20h
Kryteria oceniania
Skrypt i materiały bibliograficzne, wykład kierowany. Praca zaliczeniowa na podany wcześniej temat związany z tematyką wykładu, aktywny udział w wykładzie.
Kryteria oceniania:
Ocena niedostateczna (2) – student nie zna podstawowych zagadnień omówionych na wykładzie.
Ocena dostateczna (3) – student pobieżnie orientuje się w problematyce wykładu, wymienia omówione zagadnienia, nie potrafi jednak dokonać głębszej analizy prezentowanych problemów.
Ocena dobra (4) - student precyzyjnie przedstawia problematykę wykładu, zna cele i metody ewangelizacji, sprawnie porównuje różne modele ewangelizacji.
Ocena bardzo dobra (5) – student dokonuje szczegółowych i samodzielnych analiz wykładanego materiału, posiada umiejętność porównania poszczególnych modeli ewangelizacji, rozróżniania celów i metod ewangelizacji, a także posiada rozeznanie z zakresu uwarunkowań społeczno-kulturowych ewangelizacji.
Literatura
Nowa ewangelizacja odpowiedzią na wyzwania obecnego czasu, red. K. Góźdź, Lublin 1993.
Nowa ewangelizacja, Poznań 1993, Kolekcja „Communio”, t. 8,
Ewangelizacja w tajemnicy i misji Kościoła, KEDO. Program duszpasterski na rok 1994/1995, red. E. Szczotok, A. Lisowacka, Katowice 1994.
HERGESEL T., Ewangelizacja w Biblii, w: W kręgu Dobrej Nowiny, red. J. Szlaga, Lublin 1984, s. 83-98.
KUDASIEWICZ J., Nowa ewangelizacja po polsku, „Homo Dei” 62(1993)4, s. 63-74.
JAWORSKI R., Postawa formatorów seminaryjnych wobec potrzeby nowej ewangelizacji. Refleksje psychologiczno-pastoralne, „Ateneum Kapłańskie” 134(2000)546, s. 262-282.
KAMIŃSKI R., Ewangelizacja w parafii, „Częstochowskie Studia Teologiczne” 4(1976), s. 107-122.
KUDASIEWICZ J., Pismo św. w teologii i duszpasterstwie. Rys historyczno-metodologiczny, w: Biblia w nauczaniu chrześcijańskim, pr. zb. pod red. Tenże, Lublin 1991, s. 17-47.
KUDASIEWICZ J., Formacja biblijna teologów i duszpasterzy w świetle Vaticanum II, KPD 53(1977)4-5, s. 172-193.
LANGER W., Nowa ewangelizacja? Problemy dotyczące pojęcia i programu, w: W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, pr. zb. pod red. Z. Marka, Kraków 1991, s. 21-32.
MAJEWSKI M., Przekaz wiary nowemu pokoleniu, w: W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, pr. zb. pod red. Z. Marka, Kraków 1991, s.46-57.
PRADO FLORES J.H., Jak ewangelizować ochrzczonych, Łódź 1993.
PRZYCZYNA W., Teologia ewangelizacji, Kraków 1992.
RAHNER K., Problem demitologizacji i zadanie kaznodziejstwa, Conc 1-10(1968) s. 118-129.
RAHNER K., Ewangelizacja we współczesnym świecie, ŻM 24(1974)9 s. 2-4.
Raport Specjalnego Komitetu w sprawie ewangelizacji, dialogu i rozwoju, w: Ewangelizacja, dialog i rozwój, Warszawa 1986, s. 31-35 (Wybrane dokumenty Międzynarodowej Konferencji teologicznej, Nagpur (Indie)-1971, pod red. M. Dhavamony).
SMEREKA W., Pismo św. w życiu Kościoła, w: Idee przewodnie soborowej konstytucji o Bożym Objawieniu, Kraków 1968, s. 153-190.
SUQUIA A., Nowa ewangelizacja: niektóre zadania i niebezpieczeństwa, w: Nowa ewangelizacja, Poznań 1993, s. 34-57 (Kolekcja „Communio”, t. 8)
SZPAK A., Ewangelizacja młodzieży niedostosowanej społecznie, w: Ewangelizacja młodzieży. Program duszpasterski na rok 1991-92, pr. zb. pod red. E. Szczotoka, A. Liskowackiej, Katowice 1991, s. 242-246 (Komisja Episkopatu Polski Duszpasterstwa Ogólnego).
VELLANICKAL M., Biblijna teologia ewangelizacji, w: Ewangelizacja, dialog, rozwój, Warszawa 1986, s. 59-72 (Wybrane dokumenty Międzynarodowej Konferencji Teologicznej, Nagpur (Indie)-1971, pod red. M. Dhavamony).
WIĘSYK K., Głoszenie prawdy o Chrystusie przez lud kapłański integralnym warunkiem dynamicznego rozwoju wspólnoty Kościoła, w: Kapłaństwo, Poznań-Warszawa 1988, s. 389-403 (Kolekcja „Communio”, t. 3).
WILK W., Kościół w Polsce wobec ewangelizacji kultury i przez kulturę, AK 126(1996)523, s. 323-333.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: