Duszpasterstwo dzieci i młodzieży WT-R-DUD
1. Definicja, istota i podział duszpasterstwa (duszpasterstwo zwyczajne, specjalne i specjalistyczne)
2. Definicja i rozwój dzieci i młodzieży
3. Podstawy biblijno-teologiczne duszpasterstwa dzieci i młodzieży
4. Religijność polskiej młodzieży w świetle badań społecznych
5. Polskie konteksty uwarunkowań duszpasterstwa dzieci i młodzieży
6. Historia duszpasterstwa młodzieżowego w Polsce
7. Funkcja wychowawcza duszpasterstwa dzieci i młodzieży
8. Indywidualne formy duszpasterstwa dzieci i młodzieży
9. Wspólnotowe formy duszpasterstwa dzieci i młodzieży
10. Media w duszpasterstwie dzieci i młodzieży
11. Katecheza i rekolekcje parafialne dzieci i młodzieży
12-13. Duszpasterstwo specjalistyczne:
Duszpasterstwo dzieci niepełnosprawnych
Duszpasterstwo dzieci z rodzin patologicznych
Duszpasterstwo „dzieci ulicy”
Duszpasterstwo dzieci z domów dziecka
Duszpasterstwo dzieci z rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka.
14. Wpływ duszpasterstwa dzieci na religijność ludzi dorosłych
15. Współdziałanie duszpasterstwa parafialnego i duszpasterstwa dzieci.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Punkty ECTS
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po ukończeniu zajęć student:
w zakresie wiedzy:
• definiuje istotę i podział duszpasterstwa oraz jego podstawy teologiczne;
• wymienia najważniejsze wątki dokumentów Magisterium dotyczące duszpasterstwa dzieci i młodzieży;
• prezentuje najważniejsze metody i formy duszpasterstwa dzieci i młodzieży;
• tłumaczy interdyscyplinarnie kwestię dorastania dzieci i młodzieży do dojrzałości;
• wskazuje, na podstawie wyników badań socjologicznych, główne tendencje dotyczące postaw społeczno-religijnych polskiej młodzieży;
w zakresie umiejętności:
• analizuje wypowiedzi Magisterium dotyczące duszpasterstwa dzieci i młodzieży i konfrontuje je z wynikami badań socjologicznych dotyczących polskich uwarunkowań działalności pastoralnej oraz sytuacji społeczno-religijnej dzieci i młodzieży;
• konstruuje, w oparciu o posiadaną wiedzę pastoralno-teologiczną, modele działalności duszpasterstwa dzieci i młodzieży odpowiadające wyzwaniom czasów współczesnych;
• dobiera metody i formy pracy duszpasterskiej adekwatne do wyzwań współczesności;
• weryfikuje stosowane do tej pory metody i formy pracy duszpasterstwa dzieci i młodzieży;
• przewiduje skutki podejmowanych działań duszpasterskich wobec dzieci i młodzieży;
w zakresie kompetencji:
• wykazuje kreatywność w poszukiwaniu nowych metod i form pracy w duszpasterstwie dzieci i młodzieży
• zachowuje otwartość na pracę w zespole;
• postrzega relacje pomiędzy stosowanymi metodami i formami pracy duszpasterskiej a sytuacją społeczno-religijną dzieci i młodzieży;
• jest zdolny do elastycznego modelowania podejmowanych działań duszpasterskich;
• chętnie podejmuje się wyzwań duszpasterskich związanych z odczytywaniem i interpretowaniem znaków czasu dotyczących dzieci i młodzieży;
Kryteria oceniania
EK nr 1 określany jako „posiada pogłębioną wiedzę dotyczącą problematyki wykładowej. Zna dokumenty Kościoła dotyczące duszpasterstwa indywidualnego(K_W10).”
Na ocenę:
Ndst (2): nie zna podstawowych pojęć z zakresu wykładowego
Dst (3): zna kluczowe pojęcia z zakresu wykładu, potrafi ogólnie odnieść je do aktualnej sytuacji społecznej i duszpasterskiej dzieci i młodzieży
Db (4): poprawnie definiuje większość pojęć z zakresu wykładanego materiału potrafi właściwie odnieść je do aktualnej sytuacji społecznej i duszpasterskiej dzieci i młodzieży
Bdb (5): precyzyjnie definiuje pojęcia z zakresu materiału wykładowego, wyprowadza własne, trafne wnioski i potrafi właściwie odnieść je do aktualnej sytuacji społecznej i duszpasterskiej dzieci i młodzieży
EK nr 2 określany jako „posiada dobrą umiejętność posługiwania się dokumentami Kościoła w celu analizy danej problematyki”
Ndst (2): Nie potrafi posługiwać się dokumentami Kościoła i materiałami źródłowymi, nie potrafi ich analizować
Dst (3): Jest w stanie powiedzieć o ogólnych założeniach dokumentów Kościoła traktujących o duszpasterstwie dzieci i młodzieży
Db (4): Trafnie przedstawia założenia dokumentów potrafi umieścić je w szerszym spektrum Magisterium Kościoła
Bdb (5): Potrafi samodzielnie analizować dokumenty Kościoła dotyczące spraw duszpasterstwa indywidualnego, wyciąga trafne i oryginalne wnioski
EK nr 3 określany jako „odnoszenie wiedzy do projektowania działań zawodowych, duszpasterskich, przewidując wielokierunkowe skutki społeczne swojej działalności ”
Na ocenę:
Ndst (2): nie odczuwa potrzeby krytycznego i analitycznego spojrzenia na z problematykę wykładową
Dst (3): Analizuje powierzchownie problematykę wykładową
Db (4): Potrafi dostrzec możliwość wykorzystania zdobytej wiedzy w działalności duszpasterskiej wśród dzieci i młodzieży
Bdb (5): posiada zaawansowane i oryginalne plany zastosowania zdobytej wiedzy w pracy duszpasterskiej wśród dzieci i młodzieży
Literatura
Literatura obowiązkowa:
Jan Paweł II, List apostolski do młodych całego świata z okazji Światowego Roku Młodzieży, Watykan 1985.
Orędzia papieskie na Światowe Dni Młodzieży, Watykan 1985-2015.
Konferencja Episkopatu Polski, Młodość z Chrystusem. Biskupi polscy do młodzieży, Warszawa 2008.
Bieleń R., Kościół katolicki we współczesnej Polsce w służbie młodzieży. Podstawowe kierunki i zadania, formy i metody duszpasterstwa młodzieży, Seminare 2004 nr 20, s. 313-330.
Bieleń R., Duszpasterstwo rodzin mających dzieci, czy duszpasterstwo dzieci? Posługa Kościoła Katolickiego w Polsce wobec dziecka., „Seminare. Poszukiwania naukowe” 23 (2006).
Dyczewski L., Rodzina twórcą i przekazicielem kultury, Lublin 2003
Kalinowski M., Duszpasterstwo młodzieży, w: R. Kamiński, B. Drożdż (red.), Duszpasterstwo specjalne, Lublin 1998, s. 21-38.
Potocki A., Wychowanie religijne w polskich przemianach, Warszawa 2007.
Tomasik H., (red.), Z młodzieżą do Chrystusa, Siedlce 2007.
Warszawskie Studia Pastoralne 2014 nr 2 (cały numer poświęcony duszpasterstwu młodzieżowemu).
Filipiak M. , Dziecko w Biblii, w: Dziecko, red. W. Piwowarski, W. Zdaniewicz, Warszawa-Poznań 1984, s. 5-20.
Długosz A. , Duszpasterstwo dzieci, w: Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006.
Rak R. , Duszpasterstwo dzieci. w: Dziecko, red. W. Piwowarski, W. Zdaniewicz, Warszawa-Poznań 1984, s. 143-154.
Mazur P., Podstawy pedagogiki pastoralnej, Kraków 2011.
Literatura uzupełniająca:
Kurosz J., Szkolne nauczanie religii w spotkaniu z duszpasterstwem dzieci i młodzieży. Wyzwania i szanse, Poznań 2008.
Pawlina K., Organizacja duszpasterstwa młodzieży w Polsce po II wojnie światowej, Roczniki Teologiczne t. 38-39:1991-1992, z. 6, s. 133-146.
Plech J., Ewangelizacja i nowa ewangelizacja młodzieży polskiej jako nowe wyzwanie dla Kościoła w Polsce, w: B. Biela (red. ), Nowa ewangelizacja wyzwaniem dla Kościoła w Polsce, Katowice 2011, s. 315-337.
Półtorak K., Rola parafii w duszpasterstwie młodzieży. Kierunki odnowy w warunkach przemian, Teologia praktyczna 5:2004, s. 39-58
Przybyłowski J., Funkcja wychowawcza w teorii i praktyce eklezjalnej, Warszawa 2010.
Przybyłowski J., Znaczenie nowej ewangelizacji dla duszpasterstwa młodzieży. Studium pastoralne, Lublin 2001.
Szymkowiak R., Siedem ważnych kroków w pracy z młodzieżą trudną, Warszawskie Studia Pastoralne 2008 nr 7 s. 114-122.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: