Eucharystia i apostolstwo WT-P-O-TAE

Oryginalność chrześcijaństwa zasadza się od początku do końca na Osobie Jezusa Chrystusa, Tajemnicy Jego Wcielenia i Życia, oraz Misterium Paschy i Zmartwychwstania. Miejscem objawienia w religii Starego i Nowego Testamentu jest zawsze historia. Bóg nawiązuje kontakt z człowiekiem w konkretnym czasie i przestrzeni, oferując mu zbawienie. Poprzez swoje przyjście na ziemię Syn Boży odsłonił Tajemnicę Boga w całej pełni: Odwieczną Miłość Osób w Trójcy. Synonimem zatem Boskiego Istnienia nie może być pojęcie samotności. Bóg nie powołał człowieka z nicości do bytu z powodu braku towarzystwa. To Wewnętrzna Miłość, która łączy i zespala w Jedno Misterium Trzy Osoby Boskie, zachowujące swą odrębność personalną i tożsamość, jest przyczyną powołania świata i stworzenia. Żadna bowiem prawdziwa miłość nie zatrzymuje nic dla siebie, ale jest oddaniem, nie można jej zrozumieć bez ofiary. Tym bardziej Ta Nadprzyrodzona, Przedwieczna, nie mogła zawłaszczyć własnej, ale musiała ją uzewnętrznić, i podzielić się nią z człowiekiem. Jak dowodzi św. Tomasz "Bóg udziela stworzeniu godność bycia przyczyną" ( Suma teologiczna, I, q. 22, a. 3. ). Immanentnym Życiem Boga rządzą samoistne relacje , konstytuujące Hipostazę Ojca, Syna i Ducha. Transcendentne pochodzenia w Bogu oraz posłannictwo Osób Bożych ad extra ( tj. Drugiej i Trzeciej Osoby Trójcy ) niejako znajdują swoje odzwierciedlenie w naturze ludzkiej. Człowiek jest powołany do Komunii z Bogiem, do uczestniczenia w Jego mistycznym Bytowaniu. Przejawem owego zjednoczenia jest przywilej apostolstwa. Ta ludzka, posłannicza misja realizuje się w łonie eklezjalnej wspólnoty, czerpiąc z Ofiary, którą Kościół każdego dnia składa Bogu w imieniu całej ludzkości. W sposób szczególny apostolstwo dokonuje się i spełnia podczas liturgii.
Wykład to dyskurs eksponujący znaczenie apostolstwa w paradygmacie teologii Eucharystii, relacjonujący i ukazujący nie tyle swoistą zależność, pewną subordynację prakseologii apostolstwa w odniesieniu do rzeczywistości Eucharystycznej, co konsekwencję tychże ( podejmowanych ) działań, wynikających z intymnej więzi człowieka z Bogiem w akcie Komunii.

1. E. Weron SAC, Apostolstwo katolickie, Poznań 1987.
Tenże, Eucharystia i apostolstwo, Poznań 2006; Czy istnieje specyficzne apostolstwo ludzi świeckich?, Warszawa 1976; Budzenie olbrzyma. Laikat, duchowość, apostolstwo, akcja katolicka, Poznań 1995; Laikat i apostolstwo. Zarys teologii laikatu i apostolstwa ludzi świeckich, Poznań 1999; Apostolstwo laikatu w nauczaniu Jana Pawła II, Ząbki 2007.

2. K. Wojtyła, Apostolstwo świeckich, Kraków 1999.

3. Eucharystia, zesp. red. L. Balter, K. Czulak, P. Góralczyk, Poznań 1986.

4. J. Warzeszak, Tajemnica Eucharystii, Warszawa 2005.

5. D. Ange, Eucharystia miłość wcielona, Warszawa 2005.

6. C. S. Bartnik, Eucharystia, Lublin 2005.

7. F.- Xavier Durrwell, Eucharystia sakrament paschalny, Warszawa 1987.

8. J. Augustyn, Życie i Eucharystia, Kraków 1996.

9. J. Grześkowiak, Eucharystia, człowiek, świat, Włocławek 1997.

10. A. Żądło, Eucharystia w życiu Kościoła, Katowice 2005.

11. R. Forycki SAC, Prakseologia apostolstwa, Ołtarzew 1998.

12. M. Kowalczyk SAC, Teologia i apostolat hierarchii w służebnej misji Kościoła, Ząbki 2008; Tenże, Apostolat Maryjny w zbawczej misji Kościoła, Warszawa 2012.

13. J. Nowak SAC, Apostolski wymiar liturgii, Poznań 1999.

14. B. Cooke, Sakramenty. Między ołtarzem a codziennością, Kraków 2013.

15. F. J. Sheen, Sakramenty, Kraków 2021.