Dar Ducha Świętego w apostolstwie WT-P-O-DA1
W jednej z homilii papież Benedykt XVI ( ówczesny kardynał Ratzinger, 14.05.1989, Ratyzbona, Katedra Św. Piotra ) powiedział, że ten, kto kontempluje obraz Pięćdziesiątnicy bardzo powierzchownie, nie dostrzeże wszystkiego, całego spektrum znaczeń i bogactwa symboliki tego Wydarzenia. Będzie w stanie zobaczyć i odnaleźć tylko Ikonę Boga przerażającego i misteryjnego, odsłaniającą Jego odwieczne oblicze, Ojca i Stworzyciela. Ale kiedy zatrzymamy się na dłużej, podziwiając panoramę Zesłania Ducha Świętego i skupiając naszą uwagę na każdym detalu, wówczas rozpoznamy Istotę Boga nie jako niezmiernie odległą, nietykalną dla człowieka rzeczywistość... Wtedy dopiero odkryjemy Jego czułe, delikatne działanie, w którym ruch ku nam - ku stworzeniu, oznacza zwycięstwo wspólnoty - komunii nad samotnością, przypieczętowany i scalony jedną, tą samą niebiańską miłością. Syn, który schodzi od Ojca, i od Syna, Duch Święty, przenikający między Apostołami pod postacią ognistych języków. Papież jednak zaznacza, iż wizja wielu zstępujących rozpalonych płomieni, nie konstytuuje zwielokrotnionej Personalno - Pneumahagijnej aktywności, ale utożsamia i identyfikuje właśnie jedność i jedyność Boskiego działania, które inicjuje nowe stworzenie w Bogu - Trójcy Osób. dynamika tego obrazu tłumaczy tajemnicę Trzeciej Osoby Bożej, Jej Osobowość i Egzystencję, której nie można wyjaśnić w oderwaniu od życia Trójcy, od Misterium Trzech Hipostaz Boga Jedynego.
Celem wykładu jest przedstawienie Osoby Ducha Świętego, Jej posłannictwa oraz oddziaływania na Kościół, świat i ludzi w paradygmacie teologii apostolstwa.
Wykład wykraczający poza sensu stricte ramy trynitologiczne, dążący do perspektywy pneumatologii integralnej, obejmującej różne aspekty teologii dogmatycznej, a także inne jeszcze dziedziny katolickiej doktryny.
|
W cyklu 2024/25:
W jednej z homilii papież Benedykt XVI ( ówczesny kardynał Ratzinger, 14.05. 1989, Ratyzbona, Katedra Św. Piotra ), powiedział, że ten, kto kontempluje obraz Pięćdziesiątnicy bardzo powierzchownie, nie dostrzeże wszystkiego, całego spektrum znaczeń i bogactwa symboliki tego Wydarzenia. Będzie w stanie zobaczyć i odnaleźć tylko Ikonę Boga przerażającego i misteryjnego, odsłaniającą Jego odwieczne oblicze, Ojca i Stworzyciela. Ale kiedy zatrzymamy się na dłużej, podziwiając panoramę Zesłania Ducha Świętego i skupiając naszą uwagę na każdym detalu, wówczas rozpoznamy Istotę Boga nie jako niezmiernie odległą, nietykalną dla człowieka rzeczywistość... Wtedy dopiero odkryjemy Jego czułe, delikatne działanie, w którym ruch ku nam - stworzeniu, oznacza zwycięstwo wspólnoty - komunii nad samotnością, przypieczętowany i scalony jedną, tą samą niebiańską miłością. Syn, który schodzi od Ojca, i od Syna, Duch Święty, przenikający między Apostołami po postacią ognistych języków. Papież jednak zaznacza, iż wizja wielu zstępujących rozpalonych płomieni, nie konstytuuje zwielokrotnionej Personalno _ Pneumahagijnej aktywności, ale utożsamia i identyfikuje właśnie jedność i jedyność Boskiego działania, które inicjuje nowe stworzenie w Bogu - Trójcy Osób. Dynamika tego obrazu tłumaczy tajemnicę Trzeciej Osoby Bożej, Jej Osobowość i Egzystencję, której nie można wyjaśnić w oderwaniu od życia Trójcy, od Misterium Trzech Hipostaz Boga Jedynego. Celem wykładu jest przestawienie Osoby Ducha Świętego , Jej posłannictwa oraz oddziaływania na Kościół, świat i ludzi w paradygmacie teologii apostolstwa. Wykład wykraczający poza sensu stricte ramy trynitologiczne, dążący do perspektywy pneumatologii integralnej, obejmującej różne aspekty teologii dogmatycznej, a także inne jeszcze dziedziny katolickiej doktryny. |
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Swobodne operowanie terminologią pneumatologiczną w paradygmacie teologii dogmatycznej. Znajomość problematyki pneumatologicznej Soboru Watykańskiego II, oraz posoborowej refleksji dotyczącej Osoby Ducha Świętego ( dostrzeżenie różnic doktrynalnych ). Zaawansowana biegłość w analizowaniu dogmatu Trójcy Świętej ( pojęć i terminologii, umiejętność wyjaśniania podstawowych założeń, dylematów i koncepcji tejże dyscypliny dogmatycznej ).
Dobra orientacja tematyki eklezjalno - pneumahagijnej ( zdolność rozróżniania płaszczyzny chrystologicznej i czysto pneumatologicznej, oraz uzasadniona argumentacja ich integralnego ujęcia w eklezjologicznej implikacji ). Objaśnienie pneumahagijnego wymiaru ludzkiej egzystencji ( eksplikacja odwołująca się do kwestii przyczynowej oraz funkconalno - strukturalnej ludzkiej, duchowej natury ).
Kryteria oceniania
Zaliczenie w formie ustnej i pisemnej.
Literatura
1. L. Balter, Duch Święty we współczesnej teologii katolickiej, ZN KUL 19 ( 1976 ) 3, s. 57- 67; Duch Święty - teologia. W teologii systematycznej, w: Encyklopedia Katolicka, t.4, Lublin 1983, kol. 286- 288; Duch Święty w świadomości i życiu Kościoła posoborowego, AK 80 ( 1973 ), s. 162- 170; Duch Święty w tajemnicy Maryi i kościoła, w: Matka Jezusa pośród pielgrzymującego Kościoła ( Theotokos, t.4 ), red. J. S. Gajek, K. Pek, Warszawa 1993, s. 243- 257; Duch Święty a Niepokalana, Rycerz Niepokalanej 12 ( 1984 ), s. 354- 356; Pneumahagijny charakter kultu Maryjnego, w: Człowiek we wspólnocie Kościoła, red. L. Balter, Warszawa 1979, s. 436- 448; Pneumahagijny charakter tajemnicy zbawienia, AK 96 ( 1981 ), s. 182- 193; Duch, który woła, w: Powołanie do apostolstwa ( Powołanie człowieka , t.4 ), red. L. Balter, S. Dusza, F. Mickiewicz, S. Stancel, Poznań 1998, s. 439- 457; Rola Ducha Świętego w Kościele i świecie, w: Rok Święty. Odnowa i pojednanie, Kraków 1974, s. 44- 61; Rola charyzmatów w życiu religijnym Kościoła, HD 45 9 1976 ), s. 38- 45; Duch Święty w formacji i życiu kapłana, AK 80 ( 1973 ), s. 83- 99.
2. M. Kowalczyk, Ponowne odkrycie Ducha Swiętego, ComP 18 ( 1998 ) 2, s. 3- 16;.
3. F. Mickiewicz, Znaki Ducha Świętego, Ząbki 1998, ss. 96.
4. S. Flavio, Przebudzenie charyzmatów, Łódź 2009, ss. 204.
5. Karolina Gołaszewska, Serce i duch: pneumahagijny wymiar ludzkiej egzystencji i wolności. AK 183 ( 2024 ) z.1 ( 692 ), s. 119- 131.
|
W cyklu 2024/25:
1. L. Balter, Duch Święty we współczesnej teologii katolickiej, ZN KUL 19 ( 1976 ) 3, s. 57- 67; Duch Święty - teologia. W teologii systematycznej, w: Encyklopedia Katolicka, t.4, Lublin 1983, kol. 286- 288; Duch Święty w świadomości i życiu Kościoła posoborowego, AK 80 ( 1973 ), s. 162- 170; Duch Święty w tajemnicy Maryi i Kościoła, w: Matka Jezusa pośród pielgrzymującego Kościoła ( Theotokos, t.4 ), red. J. S. Gajek, K. Pek, Warszawa 1993, s. 243- 257; Duch Święty a Niepokalana, Rycerz Niepokalanej 12 ( 1984 ), s. 354- 356; Pneumahagijny charakter kultu Maryjnego, w: Człowiek we wspólnocie Kościoła, red. L. Balter, Warszawa 1979, s. 436- 448; Pneumahagijny charakter tajemnicy zbawienia, AK 96 ( 1981 ), s. 182- 193; Duch, który woła, w: Powołanie do apostolstwa ( Powołanie człowieka, t.4 ), red. L. Balter, Poznań 1975, s. 35- 47: O nowy kult Ducha Świętego, KolCom 12, red. L. Balter, S, Dusza, F. Mickiewicz, S. Stancel, Poznań 1998, s. 439- 457: Rola Ducha Świętego w Kościele i świecie, w: Rok Święty. Odnowa i pojednanie, Kraków 1974, s. 44- 61; Rola charyzmatów w życiu religijnym Kościoła, HD 45 ( 1976 ), s. 38- 45; Duch Święty w formacji i życiu kapłana, AK 80 ( 1973 ), s. 83- 99. 2. M. Kowalczyk, Ponowne odkrycie Ducha Świętego, ComP 18 ( 1998 ) 2, s. 3- 16. 3. F. Mickiewicz, Znaki Ducha Świętego, Ząbki 1998, ss. 96. 4. S. Flavio, Przebudzenie charyzmatów, Łódź 2009, ss.204. 5. Karolina Gołaszewska, Serce i duch: pneumahagijny wymiar ludzkiej egzystencji i wolności, AK 183 ( 2024 ) z.1 ( 692 ), s. 119- 131. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: