Komunikowanie polityczne i media WT-DKS-P-SLKP
KOD DO ZESPOŁU NA MS TEAMS: nh94dcd
E-Learning
W cyklu 2020/21_L: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2019/20_L: E-Learning z podziałem na grupy |
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
EK1. Student posiada pogłębioną wiedzę na temat teorii funkcjonowania mediów średniego zasięgu we współczesnym społeczeństwie, w tym w obszarze polityki.
EK2. Rozumie podstawowe pojęcia z zakresu komunikowania politycznego - socjologiczne ujęcie Rusha; medioznawcza perspektywa Negrine'a; definicja systemowa Blumlera i Gurevitcha; trójelementowa koncepcja McNaira.
EK3. Ma na poziomie rozszerzonym wiedzę na temat uczestników procesów komunikowania politycznego (aktorzy polityczni zbiorowi - aktorzy indywidualni; media masowe; obywatele/wyborcy).
EK4. Zna i rozumie znaczenie propagandy politycznej jako formy komunikowania politycznego.
UMIEJĘTNOŚCI
EK6. Umie formułować hipotezy i problemy badawcze w obszarze nauk o mediach.
EK7. Posiada poszerzoną umiejętność prezentowania krytycznej postawy wobec polityki i mediów.
EK8. Ma pogłębioną umiejętność stosowania w badaniach empirycznych analizy zawartości.
EK9. Ma pogłębioną umiejętność tworzenia prac pisemnych z wykorzystaniem podstawowych pojęć teoretycznych z zakresu komunikowania politycznego.
KOMPETENCJE
EK10. Jest przygotowany do pracy indywidualnej oraz do pracy w grupie.
EK11. Potrafi samodzielnie znaleźć literaturę uzupełniającą z dziedziny komunikowania i mediów w repozytoriach naukowych.
Literatura
B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne: podręcznik akademicki, Warszawa 2011.
T. Gackowski, M. Łączyński (red.), Metody badania wizerunku w mediach: czym jest wizerunek, jak i po co należy go badać, Warszawa 2009.
M. Lisowska-Magdziarz, Analiza tekstu w dyskursie medialnym: przewodnik dla studentów, Kraków 2006.
S. Michalczyk, Jednostka i społeczeństwo w świecie mediów. Klasyczne i współczesne idee w teoriach średniego zasięgu, Katowice 2015.
Z. Oniszczuk, Mediatyzacja polityki i polityzacja mediów. Dwa wymiary wzajemnych relacji, „Studia Medioznawcze”, nr 4(47)/2011, s. 11-22.
S. Michalczyk, Aktorzy i instytucje komunikowania politycznego: systematyka problematyki. Katowice 2020.
A. Szwed-Walczak, Wykorzystanie mediów społecznościowych jako platformy prowadzenia sporów politycznych. Kazus projektu polskiego ruchu narodowego „Media Narodowe”. Polityka i Społeczeństwo, 16.3 (2018), 19-32.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: