Bioetyczne dylematy w komunikacji WT-DKS-DMBD
Ćwiczenia są prowadzone w formie tematycznej debaty - jeden lub dwoje prowadzących, dwoje rozmówców "ekspertów". Przed każdymi ćwiczeniami prowadzący i rozmówcy otrzymują roboczy scenariusz "minimum" problematyki, którą należy poruszyć. Grupa przygotowuje 30-minutowy program telewizyjny, w którym muszą wystąpić elementy odwołania się do głosu innych specjalistów (łącze), sonda uliczna, czy też inna forma przebitki. Rozmówcy muszą reprezentować dwie strony medialnego sporu. Prowadzący jest oceniany za jakość przeprowadzonej rozmowy, jej merytoryczną wartość, sposób zastosowania zasad etyki mediów.
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekt 1: ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie zasad i norm etycznych, szczególnie w zakresie bioetyki we wskazanej obszarowo tematyce.
Efekt 2: biegle stosuje zasady etyczne i prawne z zakresu bioetyki, ze szczególnym uwzględnieniem etyki zawodowej dziennikarza (zasada prawdy, uczciwości, pierwszeństwa dobra odbiorcy) i prawa mediów (w dyskursie bioetycznym zachowanie obiektywizmu i nie przeciąganie debaty według opcji światopoglądowych oraz własności intelektualnej - dobiera rozmówców z klucza kompetencji, gotowych ponieść odpowiedzialność za wypowiadane teorie bioetyczne i odpowiedzialność za implikacje swoich wypowiedzi w świecie odbiorcy.
Efekt 3: ma głębokie i utrwalone przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne bioetyczne i przestrzegania zasad etyki zawodowej (podstawowych zasad Karty Etyki Mediów) w odniesieniu do prowadzonej debaty w ramach ćwiczeń.
Efekt 4: jest świadomy istnienia etycznego wymiaru w działaniach instytucji medialnych oraz pracy w mediach i na rzecz mediów - szczególnie ta odpowiedzialność zostaje uświadomiona w głosach z sali w dyskusji. Wtedy prowadzący ma pełną świadomość odpowiedzialności za słowo i przekaz.
Efekt 5: jest dobrze przygotowany do prowadzenia programu z zakresu szeroko pojętej tematyki bioetycznej i aktywnego uczestnictwa w dyskusji, w ramach ćwiczeń nabywa też zdolności do biegłego porozumiewania się z osobami będącymi i niebędącymi specjalistami w dziedzinie bioetyki, jak również potrafi zrozumieć i jasno skonfrontować swoje stanowisko ze stanowiskami odmiennymi. Przygotowany do merytorycznego i racjonalnego ważenia argumentów.
Kryteria oceniania
Metoda ćwiczeń polega na przygotowaniu dwóch debat eksperckich, w których każdy student występuje raz w roli prowadzącego, raz w roli eksperta.
Przygotowanie własnego materiału:
merytoryczne (bioetyczne)- 10 godzin, medialne - 5 godzin.
pośrednie - analiza materiałów medialnych i naukowych - 15 godzin.
Przygotowanie do udziału w debatach - łącznie - 25 godzin.
Udział bezpośredni w ćwiczeniach 30 godzin.
Łącznie 85 godzin - 3 ECTS
Dopuszcza się dwie nieobecności w semestrze.
• Rozmowa/debata ok. 40 minut, w tym materiał reporterski (łącznie) maksymalnie 10 minut
• Po zaprezentowanym materiale następuje ocena materiału – przed debatą zostają poproszone 3 osoby, by śledzić debatę w poniższym kluczu oceniającym. Ocenie podlegają poszczególne kryteria w skali 0-10.
Ocena prowadzących (oceniamy łącznie) - maksymalna ocena 100 punktów
• umiejętność współprowadzenia
• strukturę debaty
• dobór ekspertów
• komunikację werbalną
• komunikację niewerbalną
• trafność pytań - zdefiniowanie dylematu na poziomie pytań
• zdolność do modyfikacji pytań w zależności od rozwoju debaty
• dobór materiału reporterskiego
• obiektywizm prowadzących
• wykorzystanie czasu antenowego
Ocena ekspertów (ocena każdego z ekspertów) - maksymalnie 100 punktów
• struktura wypowiedzi
• komunikację werbalną
• komunikację niewerbalną
• linia argumentacyjna eksperta
• kontrargumentacja eksperta
• sposób odniesienia do materiału reporterskiego
• częstość reakcji „ad personam”
• obiektywizm i kompetencja eksperta
• wypowiedź ekspercka a warstwa osobistych poglądów
• wykorzystanie czasu antenowego
Na zakończenie każdej jednostki ćwiczeniowej uwagi i podsumowanie przez prowadzącego.
Literatura
Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej wobec zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie, Oviedo, 4 .04.1997.
Kodeks etyki lekarskiej, 2003 (nowelizacja).
Kazimierz Szewczyk, Bioetyka. Medycyna na granicach życia, tom 1, PWN, Warszawa 2009.
Kazimierz Szewczyk, Bioetyka. Pacjent w systemie opieki zdrowotnej, tom 2, PWN, Warszawa 2009.
Joanna Różyńska, Weronika Chańska (red.), Bioetyka, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2013.
Michael J. Sandel, Przeciwko udoskonalaniu człowieka. Etyka w czasach inżynierii genetycznej, Warszawa 2014.
Paweł Łuków, Tomasz Pasierski, Etyka medyczna z elementami filozofii, PZWL, Warszawa 2014.
Grzegorz Hołub, Osoba w labiryncie decyzji moralnych, Kraków 2014.
Barbara Chyrowicz, Bioetyka. Anatomia sporu, Znak, Kraków 2015.
Prawo medyczne. Bioetyka, Lesław Niebrój, Paweł Pampuszko, red. Dominik Sieroń, Wrocław 2017.
Wyzwania i zagrożenia bioetyczne XXI wieku, red. Władysław Sinkiewicz i Rafał Grabowski, Bydgoska Izba Lekarska, Bydgoszcz 2018.
|
W cyklu 2022/23_Z:
Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej wobec zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie, Oviedo, 4 .04.1997. |
Uwagi
|
W cyklu 2022/23_Z:
Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej wobec zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie, Oviedo, 4 .04.1997. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: