Apologia i dziennikarstwo WT-DKS-AID
PLAN:
I DEFINICJA I CECHY APOLOGII
I 1. Etymologia i definicja współczesna
I 2. Kontekst
I 3. Zadania apologii dzisiaj, jej cechy charakterystyczne
I 4. Apologetyka, apologia ad intra i ad extra, świadectwo
I 5. Podstawowe pytania
II Z DZIEJÓW APOLOGII
II 1. „Obrona Sokratesa”
II 1.1. Proces Sokratesa
II 1.2. Istota, podstawowa metoda apologii Sokratesa
II 1.3. Składniki apologii sokratejskiej
II 2. Apologia wczesnochrześcijańska
II 2.1. Istota
II 2.2. Tematy
II 2.3. Okresy
II 3. Przykład apologii wczesnochrześcijańskiej: Justyn Męczennik i jej rozwój późniejszy
II.3.1. Życie
II 3.2. Metoda apologii Justyna filozofa
II 3.3. Najważniejsze punkty apologii Justyna
II 4. Średniowiecze i reformacja
II 5. Apologia „racji serca” – Pascal
II 5.1. Podstawy antropologii
II 5.2. „Zakład”
II 5.3. Paradoks krzyża jako rozwiązanie paradoksów
III WSPÓŁCZESNA APOLOGIA „DZIENNIKARSKA”
III 1. Chesterton
III 1.1. Szkic biografii
III 1.2. Główne cechy apologii Chestertona (na przykładach):
III 1.3. Humor, ironia u Chestertona
III 2. Przełom ’68, pokolenie’68 i odrodzenie apologii
III 3. André Frossard (1915 – 1995)
III 3.1. Życiorys
III 3. 2. Frossardowa apologia ad intra
III 4. George Weigel
III 4.1. Życiorys
III 4.4. 2. Weigelowska apologia - spór z zsekularyzowaną współczesnością
III 5. Tadeusz Żychiewicz
III 6. Tomasz Terlikowski
III 7. Paweł Lisicki
III 8. Grzegorz Górny, 1969
III 9. Marek Magierowski przykład apologii futrystycznej
III 10. Krótkie informacje na temat „wSieci” i „wPolityce”
IV DIAGNOZA NOWOŻYTNOŚCI – DLACZEGO POTRZEBA DZISIAJ APOLOGII? (INACZEJ: DZIENNIKARSKI SŁOWNIK HISTORII IDEI)
IV 1. Wokół genezy nowożytności
IV 2. Nowożytne przemiany w rozumieniu społeczeństwa, państwa
IV 3. Deizm
IV 5. Przemiany w naukach
IV 6. Przemiany w filozofii... – o pewnej interpretacji watykańskich polichromii Michała Anioła
IV 7. Rewolucja francuska
IV 8. Dwa podejścia do nowożytności
IV 9 Wyzwania
V MISTRZOWIE PODEJRZENIA W KULTURZE EUROPEJSKIEJ
V 1. Ludwig Feuerbach (1804-1872)
V 2. Karol Marks (1818-1883) i komunizm
V 3. Fryderyk Nietzsche (1844-1900)
V 4. Zygmunt Freud (1856-1939)
V 5. Próba refleksji podsumowującej
VI IDEOLOGIA POLITYCZNEJ POPRAWNOŚCI
VI 1. Termin, definicja
VI 2. Geneza
VI 3. Elementy ideologii
VI 4. Polityczna poprawność w praktyce
VII POSTMODERNIZM (PONOWOCZESNOŚĆ)
VII 1. Geneza
VII 2. Próba określenia
VII 3. Filozofia postmodernizmu
VII 3. 1. Jean-François Lyotard
VII 3. 2. Giles Deleuze
VII 3. 3. Richard Rorty
VII 3. 4. Zygmunt Bauman
VII 3. 5. Gianni Vattimo
VII 3. 6. Podsumowanie postmoderny filozoficznej
VII 4. Socpostmoderna
VII 4. 1. Postawy
VII 4. 2. Wpływy
VII 4. 3. Język
VII 5. Ideologia, mentalność, atmosfera postmodernistyczna
VII 6. Apologia
VIII IDEOLOGIA EWOLUCJONIZMU MATERIALISTYCZNEGO
VIII 1. Ewolucja a ewolucjonizm
VIII 2. Teorie ewolucji a chrześcijańska nauka o stworzeniu
VIII 3. Wizja Pierre’a Teilharda de Chardina
IX SEKULARYZACJA, SEKULARYZMU, TEORIA LINIOWEJ SEKULARYZACJI
X ROZLEWANIE SIĘ SACRUM, KWESTIA PLURALIZMU RELIGIJNEGO A MULTIKULTURALIZM, DZIHADYZM (ORIANA FALLACI, NEUHAUS, WEIGEL)
XI ATEIZM, NOWY ATEIZM
XII TEZY O KOŃCU HISTORII, ZDERZENIU CYWILIZACJI (FUKUYAMA, HUNTINGTON, BARBER)
XIII OFERTA RELIGII NIECHRZEŚCIAJŃSKICH
XIII 1. Judaizm
XIII 2 Islam
XIII 3 Hinduizm
XIII 4 Buddyzm
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Efekty kształcenia
Student posiada pogłębioną wiedzę na temat pojęć związanych z apologią w kontekście wykorzystania jej w rzeczywistości medialnej i instytucjach kultury; posiada rzetelną wiedzę na temat historii apologii, a zwłaszcza o współczesnej apologii dziennikarskiej; odznacza się znajomością ambiwalencji nowożytności, zna współczesne nurty ideologiczne; umie rozróżniać rozmaite procesy i pojęcia, związane ze współczesnością (sekularyzacja a sekularyzm, postmodernizm w kulturowy i światopoglądowy, polityczna poprawność jako wrażliwość i polityczna poprawność jako ideologia, hipotezy ewolucji i materialistyczny ewolucjonizm, islam i dżihadyzm itp.).
Opis ECTS:
30 - udział w wykładzie
30 - przygotowanie egzaminu
20 samodzielne lektury
10 - przygotowanie do zajęć
Kryteria oceniania
Metodyi: wykład informacyjny, problemowy. Każdej jednostce towarzyszy pokaz multimedialny. Do przeprowadzenia 2,3 jednostek zapraszam wypromowane przeze mnie panie doktor lub doktorantki, specjalistki w danym zakresie.
Student zostaje dopuszczony do egzaminu, jeśli nie miał więcej niż 5 nieusprawiedliwionych nieobecności. W przypadku 4-5 nieobecności - zalicza dodatkową lekturę; 3 nieobecności nie pociągają ze sobą negatywnych konsekwencji.
O ocenie pozytywnej z przedmiotu decyduje liczba punktów, określona przez profesora po sporządzeniu przez niego testu egzaminacyjnego (zwykle: 0-50% - 2, 50-60% - 3; 60-70% - 3,5; 70-80% - 4; 80-90% 4,5; 90-100% - 5).
Kryteria:
Na ocenę:
Ndst (2): nie zna podstawowych pojęć z zakresu apologii, nie zna jej historii ani współczesnej apologii dziennikarskiej, nie posiadł wiedzy na temat ambiwalencji nowożytności, nie zna współczesnych nurtów ideologicznych; nie umie rozróżniać pomiędzy przedstawianymi na wykładzie procesami i pojęciami, związanymi ze współczesnością i ich definiować.
Dst (3): zna tylko kluczowe pojęcia, potrafi jedynie wymieniać najważniejsze nazwiska z zakresu współczesnej apologii dziennikarskiej, a także ogólnie rozróżniać pomiędzy przedstawianymi na wykładzie procesami i pojęciami, związanymi ze współczesnością
Db (4): poprawnie definiuje większość pojęć z zakresu apologii, zna jej historię i współczesną apologię dziennikarską, „chwyta” ambiwalencje nowożytności, zna wycinkowo współczesne nurty ideologiczne; umie rozróżniać pomiędzy przedstawianymi na wykładzie procesami i pojęciami, związanymi ze współczesnością, definiować je i przedstawiać.
Bdb (5): precyzyjnie definiuje pojęcia pojęcia z zakresu apologii, zna biegle jej historię, posiadł świetną orientację we współczesnej apologii dziennikarskiej, rozumie i szeroko omawia ambiwalencje nowożytności, zna współczesne nurty ideologiczne; umie rozróżniać pomiędzy przedstawianymi na wykładzie procesami i pojęciami, związanymi ze współczesnością, definiować je i szeroko przedstawiać, wyciągając ciekawe wnioski ze swojej wiedzy.
Literatura
H. Seweryniak, Apologia i dziennikarstwo (skrypt, cz.1-2), Warszawa 2015.
P. Artemiuk, Renesans apologii, Płock 2016.
H. Seweryniak, K. Sitkowska, Współczesne konteksty kultury medialnej, w: M. Przybysz, T. Wielebski (red.), Media w duszpasterstwie, Warszawa 2014. ss. 15-41.
M. Kacprzak, Pułapki poprawności politycznej, Radzymin 2012.
M. Skierkowski (red.), Powracanie apologii, Płock 2013.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: