Komunikowanie polityczne WSE-PO-KP
Jeszcze nie wprowadzono opisu dla tego przedmiotu...
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
W cyklu 2021/22_L: E-Learning (pełny kurs) | W cyklu 2023/24_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2024/25_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2025/26_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2022/23_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy |
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
W cyklu 2021/22_L: PO/S1 - obszar nauk społecznych - I stopień/JM | W cyklu 2023/24_Z: nie dotyczy | W cyklu 2024/25_Z: nie dotyczy | W cyklu 2025/26_Z: nie dotyczy | W cyklu 2022/23_Z: nie dotyczy |
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2021/22_L: | W cyklu 2024/25_Z: | W cyklu 2023/24_Z: | W cyklu 2025/26_Z: | W cyklu 2022/23_Z: |
Efekty kształcenia
Wiedza:
EK 1 - wie czym jest komunikowanie polityczne i zna jego podstawowe formy, prawidłowo opisuje pozycje uczestników tego procesu a także relacje między nimi.
EK 2 - ma wiedzę na temat rozwoju badań nad komunikowaniem politycznym i oddziaływaniem mediów; zna i rozumie zasady skutecznej komunikacji politycznej.
Umiejętności:
EK 3 - potrafi wymieniać i charakteryzować rożne formy komunikowania politycznego a także zastosować odpowiednie strategie
EK 4 - ma umiejętności rozróżnienia dobrego komunikowania od złego komunikowania i potrafi to wykorzystać w aktywności pozaakademickiej
Kompetencje:
EK 5 - jest otwarty do podejmowania działalności publicznej i w dostosowuje swoje zachowanie i strategie komunikacyjne do konkretnej sytuacji.
EK 6 -szanuje odmienne poglądy, przestrzega zasad prawa, etyki oraz norm współżycia społecznego
Kryteria oceniania
Egzamin końcowy.
Literatura
1. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2012.
2. S. Michalczyk, Komunikowanie polityczne. Skrypt dla studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej oraz politologii, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2022.
3. D. Hallin, P. Manicini, Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2007.
4. Ł. Przybysz, Komunikowanie polityczne 2.0. Analiza amerykańskiej i polskiej kampanii prezydenckiej, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2013. K. Rosińska, Fake news. Geneza, istota, przeciwdziałanie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2021.
5. D. Tworzydło, Public relations. Praktyka komunikowania 3.0, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2023.
6. B. Dobek-Ostrowska, Polski system medialny trzy dekady po upadku komunizmu: dynamika procesu zmian na tle Europy Środkowo-Wschodniej, [w:] Polski system medialny w procesie zmian, t. 2, red. J. Kępy-Mietak i P. Ciszka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce 2022, s. 23-42.
7. J. Braun, System finansowania a niezależność polskich mediów publicznych, [w:] Polski system medialny w procesie zmian, t. 2, red. J. Kępy-Mietak i P. Ciszka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce 2022, s. 59-74.
8. K. Rosińska, Fake news. Geneza, istota, przeciwdziałanie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2021.
9. M. Kaczmarek-Śliwińska, Medialna przestrzeń online. Dziennikarz versus internauta w procesie tworzenia i dystrybucji komunikatów, [w:] Relacje, media, konteksty. Praktyka komunikowania się, red. M. Kaczmarek-śliwińska, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2018, s.37-46.
10. A. Stoppel, Nowe media w polityce na przykładzie kampanii prezydenckich w Polsce w latach 1995-2015, Wydawnictwo Naukowe FNCE, Poznań 2020.
11. J. Wieczorek, Agenda setting – niepotwierdzona teoria czy rzeczywiste zjawisko?, „Świat idei i polityki”, t. 12 (2012), s. 149-164.
12. K. Brylska, T. Gackowski, Krytyka polityczna w memach internetowych – od dekonstrukcji po rekonfigurację, [w:] Memy czyli życie społeczne w czasach kultury obrazu, red. T. Gackowski, K. Brylska, M. Patera, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2017, s. 25-50.
13. R. Prachnio, Memy na internetowych portalach informacyjnych – wzbogacenie przekazu czy brak profesjonalizmu?, [w:] Memy czyli życie społeczne w czasach kultury obrazu, red. T. Gackowski, K. Brylska, M. Patera, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2017, s. 137-163.
14. M. Przybysz, K. Ołtarzewska, Konstruktywna krytyka, mowa nienawiści czy przemoc słowna? Świadomość zjawiska hejtu w sieci w internetowej społeczności, „Media Biznes Kultura”, nr 1 (16), 2024, s. 75-99.
15. M. Sokołowski, W. Szalkiewicz, Medialny i sytuacyjny kontekst retoryki nienawiści, [w:] Polski system medialny w procesie zmian, t. 1, red. J. Kępy-Mietak i P. Ciszka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce 2021.
16. Biblia dziennikarstwa, red. A. Skworz, A. Niziołek, Wydawnictwo Znak, Kraków 2010.
16. Hakowanie świata, [film], reż. K. Amer, J. Noujaim, Netflix, 2019.
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: