Komunikowanie społeczne WS-PO-EU-KS
Cele przedmiotu:
1.Zdobycie przez studentów wiedzy z zakresu podstaw nauk o komunikowaniu, opanowanie podstawowych pojęć z zakresu nauk o komunikowaniu społecznym i zasadami posługiwania się tymi pojęciami w celu naukowej analizy sytuacji komunikacyjnych na różnych poziomach (interpersonalnym, politycznym i masowym).
2.Zrozumienie przez studentów specyfiki i odrębności podstawowych systemów komunikowania społecznego, reguł określających przebieg procesów komunikowania i mechanizmów rządzących rynkiem mediów.
3.Nabycie przez studentów sprawności świadomego i celowego stosowania technik komunikacyjnych, zwiększenie kompetencji komunikacyjnych studentów, wykształcenie umiejętności samodzielnej i krytycznej oceny rzeczywistości współtworzonej przez media.
4. Znajomość podstawowych metod i narzędzi analizy zjawisk komunikacyjnych (analizy zawartości i treści, analizy konwersacyjnej, studium przypadku)
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
PEK_W01 Student posiada wiedzę na temat podstawowych procesów komunikowania społecznego.
PEK_W02 Student posiada wiedzę na temat możliwości praktycznego wykorzystania kluczowych elementów komunikacyjnych takich jak spostrzeganie, słuchanie, język, czy mowa ciała.
PEK_W03 Student posiada wiedzę na temat społecznych, kulturowych i psychologicznych motywacji korzystania z komunikacji zapośredniczonej przez komputer (CMC).
PEK_W04 Student posiada wiedzę na temat metod skutecznego komunikowania i wpływania na decyzje odbiorców.
PEK_U01 Student posiada umiejętność rozpoznawania znaczenia i roli kompetencji komunikacyjnych, w tym spostrzegania i aktywnego słuchania.
PEK_U02 Student posiada umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy podczas ćwiczeń przeprowadzanych w ramach zajęć.
PEK_K01 Student posiada zdolności komunikacyjne służące właściwemu artykułowaniu komunikatów werbalnych i niewerbalnych.
Literatura
LITERATURA PODSTAWOWA:
B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, PWN, 2011
T. Goban-Klas, Cywilizacja medialna, WSiP, 2005.
D.C. Hallin, P. Mancini, Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujeciu
porównawczym, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellonskiego, Kraków 2007.
M. McCombs, Ustanawianie agendy. Media masowe i opinia publiczna, Wydawnicwo
Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.
E. Goffman, Rytuał interakcyjny, PWN, Warszawa 2006.
D. McQuail, Teoria komunikowania masowego, PWN, 2008.
D. Rancew-Sikora, Analiza konwersacyjna jako metoda badania rozmów codziennych, Wyd. Trio, Warszawa 2007.
J. Szmatka, Małe struktury społeczne: Wstęp do mikrosocjologii strukturalnej, PWN, Warszawa 2008.
M. Tokarz, Argumentacja, perswazja, manipulacja: wykłady z teorii komunikacji, Gdańskie wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2006.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
M. Chylinski, S. Russ-Mohl, Dziennikarstwo, PolskaPresse, Warszawa 2008.
M. Kunczik, A. Zipfel, Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i komunikowaniu, Scholar,
Warszawa 2000.
W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Universitas, Kraków 2002.
J. Sobczak, Prawo prasowe. Podręcznik akademicki, Muza SA, Warszawa 2000.
A. Pratkanis, E. Aronson, Wiek propagandy. Używanie i nadużywanie perswazji na co dzien,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004.
G. Ritzer, McDonaldyzacja społeczeństwa, Muza SA, Warszawa 1997.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: