Muzykalia (cz.1: instrumentarium) WS-HS-MUZINSTR
Zajęcia mają na celu zapoznanie z podstawowym instrumentarium muzycznym, profesjonalnym i amatorskim (ludowym). W ich trakcie studenci zapoznają się z poszczególnymi typami i rodzinami instrumentów, ich klasyfikacją i historią.
Ćwiczenia z elementami konwersatorium. Za zgodą studenta (podanie adresu e-mail) rozsyłam drogą elektroniczną zwiastun tematyki zajęć, udostępniam materiały dydaktyczne na specjalnie utworzonej stronie www oraz (po zakończonych zajęciach) krótkie resume.
UWAGA: podczas ćwiczeń obowiązuje całkowity zakaz utrwalania treści na wszelkich nośnikach elektronicznych!
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
Zna podstawową terminologię nauk humanistycznych oraz terminologię z zakresu historii sztuki na poziomie rozszerzonym i umie stosować ją praktycznie.
Ma szczegółową wiedzę o współczesnych dokonaniach, ośrodkach i szkołach badawczych historii sztuki.
UMIEJĘTNOŚCI
Posiada umiejętność formułowania opinii krytycznych o dawnej i współczesnej kulturze wizualnej oraz prezentować opracowania krytyczne o różnorodnej formie.
Kryteria oceniania
Sprawdzenie przyswojonej wiedzy odbywa się w formie FILMU TESTOWEGO. W trakcie oglądania należy udzielić odpowiedzi na kilkanaście pytań. Przedział punktowy odpowiadający danej ocenie podany będzie na pierwszych zajęciach i powtórzony na ostatnich. Dopuszczalny poziom absencji - trzykrotnie w semestrze bez względu na powód. Przekroczenie go spowoduje ustalanie dodatkowych, indywidualnych warunków zaliczenia.
Praktyki zawodowe
Przewidywana grupowa wizyta w Filharmonii Narodowej w celu skonfrontowania teoretycznej wiedzy z obiektami muzealnymi bądź w warsztacie lutniczym ewentualnie organmistrzowskim w celu zapoznania się z procesem wytwórstwa instrumentów.
Literatura
OBOWIĄZKOWA (jedna pozycja z dwóch):
1. M. Drobner, Instrumentoznawstwo i akustyka, Kraków 1986.
2. C. Sachs, Historia instrumentów muzycznych, Kraków 1989.
POLECANA:
3. W. Kamiński, Instrumenty muzyczne na ziemiach polskich. Zarys problematyki rozwojowej, Kraków 1971.
4. Zb. Kamykowski (red.), Polskie instrumenty ludowe, Kraków 1978.
5. K. Rottermund, Budownictwo instrumentów muzycznych na terenie Wielkopolski w XIX i 1. połowie XX wieku, Poznań 2002.
6. J. H. van der Meer, Musikinstrumente. Von der Antike bis zur Gegenwart, München 1983.
7. D. Munrow, Musikinstrumente des Mittelalters und der Renaissance, Celle 1980.
8. E. Schäfer, Laudatio organi, Leipzig 1982.
9. J. Chwałek, Budowa organów. Wprowadzenie do inwentaryzacji i dokumentacji zabytkowych organów w Polsce, Warszawa 1971.
10. J. Erdman, Organy, Warszawa [brak r. wyd., 1989?].
11. J. Gołos, Pozytywy szkatulne jako fenomen specyficznie polski. Przesłanki do hipotezy, Warszawa 2001.
12. J. Gołos, Polskie organy i muzyka organowa, Warszawa 1972.
13. J. Gołos, Przewodnik po dawnym instrumentarium dla potrzeb ikonografii zabytkowych instrumentów muzycznych, Legnica 1988.
14. J. Gołos, Organoznawstwo historyczne, Warszawa 2004.
15. A. Sapalski, Przewodnik dla organistów, Kraków 1880, reprint Lublin 1985.
16. E. Dahlig, Ludowe instrumenty skrzypcowe w Polsce, Warszawa 2001.
17. P. Frankowski, A. Mądry (red.) W służbie sacrum. Z kultury muzycznej Jasnej Góry i Poznania w XVIII wieku, Poznań 2012.
18. J. Blades, Percussion instruments and their history. London 1970.
19. W. Z. Łyjak, Dlaczego warto konserwować stare organy, w: Ars sacra et restauratio, red. J. Kowalczyk, Warszawa 1992, s. 202-211.
20. notatki z wykładów
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: