Międzynarodowe stosunki gospodarcze WP-SM-MSG(p)
1) Geneza i zakres MSG
2) Gospodarka światowa
3) Handel międzynarodowy
5) Polityka handlowa
6) Międzynarodowe obroty czynnikami wytwórczymi
7) Kurs walutowy, ryzyko kursowe
8) Bilans płatniczy
9) Korporacje transnarodowe
10) Globalizacja
11) PKB, PNB, PMB, HDI
12) MFW, Bank Światowy, WTO
13) EBI, EBOR
14) OECD, G8, G20, BRICS
15) Integracja gospodarcza w UE.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
EK1 Definiuje i wskazuje istotę handlu międzynarodowego.
EK2 Definiuje i wskazuje rodzaje polityki handlowej.
EK3 Wyjaśnia narzędzia polityki handlowej.
EK4 Charakteryzuje międzynarodowe obroty czynnikami produkcji.
EK5 Posługuje się kursami walutowymi.
EK6 Analizuje ryzyko kursowe.
EK7 Dyskutuje na temat efektywności działalności międzynarodowych organizacji gospodarczych.
EK8 Dyskutuje nad efektywnością integracji gospodarczej w UE
EK9 Charakteryzuje zjawisko globalizacji.
EK10 Dyskutuje nad skutkami (pozytywnymi negatywnymi) oraz szansami i ryzykami związanymi z globalizacją.
EK 11 Analizuje aktywność korporacji transnarodowych.
EK12 Podczas symulacji obrotu gospodarczego pracuje w zespole studentów, w grupie ,,przedsiębiorców’’.
Opis ECTS
Aktywność studenta Nakład pracy studenta
Udział w wykładzie 30
Przygotowanie do wykładu 10
Konsultacje 5
Przygotowanie do egzaminu 10
Suma godzin 55
Liczba ECTS 55 godz./ 30(25) godz. = 2
Kryteria oceniania
EK1 Student definiuje i wskazuje istotę handlu międzynarodowego, efekt ten osiągany jest metodą wykładu konwersacyjnego a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK2 Student definiuje i wskazuje rodzaje polityki handlowej, efekt ten osiągany jest metodą wykładu konwersacyjnego a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK3 Student wyjaśnia narzędzia polityki handlowej, efekt ten osiągany jest metodą wykładu konwersacyjnego a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK4 Student charakteryzuje międzynarodowe obroty czynnikami produkcji, efekt ten osiągany jest metodą wykładu konwersacyjnego a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK5 Student posługuje się kursami walutowymi, efekt ten jest osiągany metodą symulacji a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK6 Student analizuje ryzyko kursowe, efekt ten jest osiągany metodą symulacji a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK7 Student dyskutuje na temat efektywności działalności międzynarodowych organizacji gospodarczych, efekt ten jest osiągany metodą sytuacyjną a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK8 Student dyskutuje nad efektywnością integracji gospodarczej w UE, efekt ten jest osiągany metodą sytuacyjną a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK9 Student charakteryzuje zjawisko globalizacji, efekt ten osiągany jest metodą wykładu konwersacyjnego a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK10 Student dyskutuje nad skutkami (pozytywnymi negatywnymi) oraz szansami i ryzykami związanymi z globalizacją, efekt ten jest osiągany metodą sytuacyjną a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK 11 Student analizuje aktywność korporacji transnarodowych, efekt ten jest osiągany metodą sytuacyjną a weryfikowany ocenianiem ciągłym i pisemnym egzaminem.
EK12 Podczas symulacji obrotu gospodarczego pracuje w zespole studentów, w grupie ,,przedsiębiorców’’, efekt ten osiągany jest metodą symulacji a weryfikowany ocenianiem ciągłym i ustnym egzaminem.
Kryteria oceny (łącznie dla EK1-EK12):
- na ocenę ndst (2): student nie potrafi zaprezentować zagadnień wskazanych w EK 1 - EK12;
- na ocenę dst (3): student potrafi dostatecznie scharakteryzować kilka zagadnień wskazanych w EK 1 - EK 12;
- na ocenę db (4): student poprawnie omawia większość zagadnień wskazanych w EK 1 - EK 12 i potrafi je porównać;
- na ocenę bdb (5): student poprawnie omawia wszystkie zagadnienia wskazane w EK 1 - EK12, porównuje je, a także samodzielnie identyfikuje narzędzia do rozwiązania postawionych problemów i potrafi uzasadnić swój wybór
Literatura
Literatura podstawowa:
1. E. Jantoń-Drozdowska, Międzynarodowe stosunki gospdoarcze, Poznań 2009.
2. A. Budnikowski, Międzynarodowe stosunki gospodarcze, Warszawa 2006.
3. J. Rymarczyk, Międzynarodowe stosunki gospodarcze, Warszawa 2010.
Literatura uzupełniająca:
R. Oktaba, Międzynarodowe stosunki gospodarcze, Warszawa 2013.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: