Metodyka pracy z osobami z wielozakresową niepełnosprawnością WNP-PS-MOWN
Wprowadzenie w problematykę niepełnosprawności wielozakresowych. Skala zjawiska.
Koncepcje niepełnosprawności wielozakresowych.
Etiologia niepełnosprawności sprzężonych.
Klasyfikacje oraz przykłady niepełnosprawności sprzężonych.
Specyfika rozwoju oraz funkcjonowania osoby z niepełnosprawnością sprzężoną.
Istota oraz kierunki edukacji i rehabilitacji dziecka z niepełnosprawnością sprzężoną.
Specyfika komunikacji dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną.
Możliwości diagnozy osoby z niepełnosprawnością sprzężoną.
Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością sprzężoną w kontekście historycznym i aktualnie.
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Efekty kształcenia
Słuchacz:
zna problematykę niepełnosprawności wielozakresowych i skalę zjawiska.
zna etiologię niepełnosprawności wielozakresowych.
zna specyfikę kształcenia osób z niepełnosprawnością wielozakresową.
zna specyfikę rozwoju oraz funkcjonowania osoby z niepełnosprawnością sprzężoną.
Umiejętności
potrafi opracować konspekt zajęć dla osób z niepełnosprawnością wielozakresową.
potrafi skonstruować miesięczny plan pracy dydaktyczno wychowawczej w nauczaniu dzieci z niepełnosprawnością wielozakresową.
potrafi planować i realizować działania edukacyjno – terapeutyczne w pracy z osobami z niepełnosprawnością wielozakresową.
potrafi stosować odpowiednie formy pracy opiekuńczo – wychowawczej
Kompetencje społeczne
poszanowanie godności osobowej osób z niepełnosprawnością wielozakresową
wrażliwość osób z niepełnosprawnością wielozakresową i ich rodziców/rodzeństwa/opiekunów
potrafi współpracować w grupie
motywacja do pracy
Kryteria oceniania
Aktywny udział w ćwiczeniach oraz test obejmujący zagadnienia zrealizowane na ćwiczeniach.
Praktyki zawodowe
Do danego przedmiotu nie ma praktyk zawodowych.
Literatura
Capała M., Kozłowski G., Rehabilitacja głuchoniewidomych. Rola i zadania personelu pracującego na ich rzecz w USA i krajach nordyckich, PZN, Warszawa 1988.
Cardinaux V., Cardinaux H., Löwe A., Przygarnij mnie. Wychowanie dzieci głuchoniewidomych, PWN, Warszawa 1993.
Doroszewska J., Głuchoniewidomi. W: J. Doroszewska, Pedagogika specjalna, Ossolineum, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk - Łódź, t. 2, 1989.
Eckert U., Współczesne zadania pedagogiki specjalnej. W: Człowiek niepełnosprawny, M. ChodkowskA (red.) Wydawnictwo UMSC, Lublin 1994.
Florek A.M., Rozwijanie komunikacji u małych głuchoniewidomych dzieci, „Przegląd Tyflologiczny”, nr ½, 1998.
Grzegorzewska M., Głuchociemni, Wybór pism, WSPS, Warszawa 1989.
Grzegorzewska M., Opieka wychowawcza nad dziećmi niewidomymi i głuchociemnymi, Polski Komitet Opieki nad Dzieckiem, Warszawa 1930.
Grzegorzewska M., Głuchociemni (Dokończenie), „Szkoła Specjalna”, nr 3, 1928.
Grzegorzewska M., Głuchociemni, „Szkoła Specjalna”, nr 1, 1927.
Jacórzyński B., Książek M., Niedosłuch i niedowidzenie: genetycznie uwarunkowane zespoły słuchowo-wzrokowe, „Otoskop”, nr 1-4, 1995.
Jezierska E., Obserwacje nad rozwojem głuchoniewidomej Krystyny Hryszkiewicz, PWN, Warszawa 1963.
Jezierska E., Zagadnienie ludzi głuchoniewidomych. W: Wybrane zagadnienia z defektologii, T. Gałkowski (red.), ATK, Warszawa 1972.
Jezierska E., Rozwój głucho-ciemnej Krystyny Hryszkiewicz, „Szkoła Specjalna, nr ½, 1959.
Jurkowski J., Rewalidacja osób głuchoniewidomych. W: Problemy podmiotowości człowieka w pedagogice specjalnej, H. Mechel (red.), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1997.
Majewski T., Edukacja i rehabilitacja osób głuchoniewidomych, PZN TPG, Warszawa 1995.
Majewski T., Zagadnienia rehabilitacji głuchoniewidomych, PZWL, Warszawa 1979.
Majewski T., Stan i potrzeby rehabilitacyjne całkowicie głuchoniewidomych, „Biuletyn Zakładu Badawczego ZSI”, nr 1/64, 1975.
Majewski T., Zagadnienie komunikowania się z głuchoniewidomymi. W: Procesy poznawcze a defekty sensoryczne, Materiały z I Kraj. Sympozjum Psychologii Defektologicznej w Krakowie, UJ, Kraków 1975.
Majewski T., Pedagogika dzieci głuchoniewidomych. W: Pedagogika specjalna, W. Dykcik (red.), Wydawnictwo UAM, Poznań 1998.
Zaorska M., Epidemiologia głuchoślepoty w Polsce. Grupa wiekowa do 14 roku życia. Raport z badań, UWM, Podyplomowe Studium z Oligofrenopedagogiki, Olsztyn 2000.
Zaorska M., Epidemiologia głuchoślepoty w Polsce. Grupa wiekowa 14-18 lat. Raport z badań, Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2002.
Zaorska M., Głuchoniewidomi w Polsce – specjalna pomoc, edukacja i rehabilitacja, Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2002.
Zaorska M. (red.), Komunikacja alternatywna osób głuchoniewidomych, Akapit, Toruń 2008.
Zaorska M., Edukacja i rehabilitacja osób głuchoniewidomych w Polsce i Rosji (rozwój i stan obecny), Wydawnictwo UMK, Toruń 2010.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: