Psychologia kliniczna i rehabilitacyjna WNP-P-PS-PKIR

C.2.W4; C.2.W5 - student zna podstawowe pojęcia stosowane w ramach psychologii klinicznej, zna mechanizmy postawania zaburzeń zdrowia psychicznego w okresie dzieciństwa i dorastania, ich specyfikę; ma wiedzę na temat problemów życiowych i możliwości rozwojowych dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami oraz z chorobą przewlekłą, a także zna psychologiczne konsekwencje niepełnosprawności; ma również wiedzę na temat różnych form wsparcia i strategii terapeutycznych dzieci i młodzieży doświadczających problemów zdrowia psychicznego, niepełnosprawności oraz chorób przewlekłych
C.2.U3. Student umie wykorzystać zdobytą wiedzę w praktyce poprzez odpowiednie zrozumienie potrzeb osób z problemami w obszarze zdrowia psychicznego, umie zaproponować różne metody pomocy i wsparcia dzieci i młodzieży
C.2.K1 Student ma świadomość stałego podnoszenia swoich kwalifikacji w obszarze pracy z dziećmi z różnymi trudnościami emocjonalnymi, behawioralnymi a także osobami niepełnosprawnymi i doświadczających choroby przewlekłej, ma świadomość etycznego wymiaru swoich działań

Ocena bardzo dobra (5):
Wiedza:
Student w pełni rozumie pojęcia normy, normalności i zdrowia, potrafi wskazać różnice między nimi oraz ich kontekst kliniczny.
Zna szczegółowe klasyfikacje zaburzeń zdrowia psychicznego u dzieci i młodzieży, w tym emocjonalnych, behawioralnych oraz całościowych zaburzeń rozwoju.
Wykazuje głębokie zrozumienie psychologicznych następstw niepełnosprawności oraz psychospołecznej adaptacji do chorób przewlekłych.
Potrafi wskazać i omówić mechanizmy uwarunkowań problemów klinicznych oraz zasoby wspierające rozwój dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami.
Umiejętności:
Umiejętnie diagnozuje i analizuje psychologiczne problemy dzieci i młodzieży, stosując poznane metody diagnostyczne.
Tworzy kompleksowe plany wsparcia psychologicznego, uwzględniając zarówno zasoby wewnętrzne, jak i zewnętrzne.
Posługuje się zdobytymi informacjami w praktycznym projektowaniu interwencji i wsparcia dla dzieci z niepełnosprawnościami lub chorobami przewlekłymi.
Kompetencje społeczne:
Wykazuje wysoki poziom empatii i zrozumienia dla potrzeb dzieci i młodzieży z trudnościami zdrowotnymi oraz ich rodzin.
Jest w stanie prowadzić merytoryczną dyskusję na tematy kliniczne i rehabilitacyjne, respektując różnorodne perspektywy i potrzeby.
Wykazuje inicjatywę i zaangażowanie w promowanie dobrych praktyk związanych z poprawą jakości życia osób z niepełnosprawnościami.

Ocena dobra plus (4+):
Wiedza:
Student poprawnie definiuje pojęcia normy, normalności i zdrowia oraz potrafi omówić ich znaczenie w psychologii klinicznej.
Posiada szczegółową wiedzę na temat specyfiki zaburzeń okresu dzieciństwa i adolescencji.
Rozumie psychologiczne konsekwencje niepełnosprawności i potrafi omówić podstawowe aspekty psychospołecznej adaptacji.
Umiejętności:
Prawidłowo wykorzystuje wybrane metody diagnozy psychologicznej w kontekście zdrowia i niepełnosprawności.
Potrafi przygotować projekt wsparcia psychologicznego, choć z mniejszą szczegółowością niż na ocenę 5.
Kompetencje społeczne:
Wykazuje empatię i potrafi budować pozytywne relacje z osobami z trudnościami zdrowotnymi, ale może mieć trudności w praktycznym zastosowaniu wiedzy w bardziej skomplikowanych przypadkach.

Ocena dobra (4):
Wiedza:
Student poprawnie definiuje kluczowe pojęcia i rozumie podstawowe mechanizmy związane z zaburzeniami zdrowia psychicznego i niepełnosprawnością.
Posiada ogólną wiedzę na temat specyfiki zaburzeń okresu dzieciństwa i dorastania oraz ich uwarunkowań.
Umiejętności:
Wykorzystuje podstawowe metody diagnostyczne i projektuje proste formy wsparcia psychologicznego.
Radzi sobie z analizą przypadków, choć z ograniczoną szczegółowością.
Kompetencje społeczne:
Wykazuje chęć pracy z osobami z niepełnosprawnościami i chorobami przewlekłymi, ale potrzebuje dodatkowego wsparcia w bardziej wymagających sytuacjach.

Ocena dostateczna plus (3+):
Wiedza:
Student rozumie podstawowe pojęcia z zakresu normy i zdrowia psychicznego, choć z trudnościami w precyzyjnym ich definiowaniu.
Zna podstawowe zaburzenia dzieci i młodzieży, ale ma trudności z rozróżnianiem ich specyfiki.
Umiejętności:
Potrafi zastosować wybrane metody diagnostyczne, ale z ograniczoną skutecznością.
Projektuje wsparcie psychologiczne w prostych przypadkach, korzystając z pomocy nauczyciela.
Kompetencje społeczne:
Wykazuje postawę otwartości wobec potrzeb osób z trudnościami zdrowotnymi, ale jego zaangażowanie wymaga motywacji zewnętrznej.

Ocena dostateczna (3):
Wiedza:
Student ma podstawową wiedzę na temat pojęć normy i zdrowia psychicznego, ale nie potrafi ich szczegółowo omówić.
Zna tylko ogólne informacje o zaburzeniach dzieci i młodzieży oraz ich konsekwencjach.
Umiejętności:
Wykorzystuje narzędzia diagnostyczne w minimalnym zakresie, nie zawsze poprawnie.
Projektuje wsparcie psychologiczne, ale z istotnymi brakami.
Kompetencje społeczne:
Wykazuje minimalne zrozumienie potrzeb osób z niepełnosprawnościami i chorobami przewlekłymi, co wpływa na jakość współpracy z nimi.

Ocena niedostateczna (2):
Wiedza:
Student nie rozumie podstawowych pojęć związanych z normą, zdrowiem psychicznym i specyfiką zaburzeń dzieci i młodzieży.
Nie posiada wiedzy o konsekwencjach niepełnosprawności ani mechanizmach psychospołecznej adaptacji.
Umiejętności:
Nie potrafi zastosować metod diagnostycznych ani zaprojektować wsparcia psychologicznego.
Wykazuje brak praktycznych umiejętności w analizie przypadków.
Kompetencje społeczne:
Nie przejawia empatii ani chęci pracy z osobami z trudnościami zdrowotnymi.
Współpraca z innymi osobami oraz refleksja nad ich potrzebami jest niewystarczająca.

Cierpiałkowska, L. (2009). Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Kowalik, S. (2019). Stosowana psychologia rehabilitacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Majewicz, P. (2019). Rehabilitacja osób z niepełnosprawnością z perspektywy psychologii pozytywnej. Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo, 44, s. 22-49.
Pisula, E. (2015). Autyzm: od badania mózgu do praktyki psychologicznej. Gdańsk: GWP
Vash, C.L., Crewe N.M. (2004). Psyhology of disability. New York: Springer.
Zasępa, E. (2014). Problemy zdrowia psychicznego u osób z zespołem Downa. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu WNP-P-PS-PKIR w USOSweb