Psychologia edukacyjna i rozwojowa WNP-P-PS-PEIR

Wiedza – Student będzie wiedział:
Podstawowe teorie psychologiczne dotyczące rozwoju człowieka na różnych etapach życia, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci i młodzieży.
Mechanizmy zmian rozwojowych, w tym czynniki wpływające na rozwój fizyczny, poznawczy, społeczny, emocjonalny i moralny.
Liniowe i stadialne modele rozwoju oraz ich znaczenie w psychologii rozwojowej i edukacyjnej.
Koncepcje środowiskowe w rozwoju, w tym ekologiczne podejście do kształtowania jednostki.
Psychologiczne podstawy nauczania i uczenia się, w tym wpływ inteligencji, funkcji wykonawczych i zdolności twórczych na efektywność uczenia się.
Rola kompetencji społecznych w procesie socjalizacji oraz ich znaczenie dla funkcjonowania dzieci i młodzieży.
Mechanizmy kształtowania się moralności oraz jej wpływ na proces wychowania i jakość życia uczniów.
Wpływ relacji nauczyciel-uczeń oraz interakcji społecznych na rozwój edukacyjny i psychologiczny jednostki.
Potrzeby osób z niepełnosprawnościami w kontekście edukacji i wychowania oraz sposoby dostosowywania środowiska szkolnego do ich wymagań.

Umiejętności – Student będzie potrafił:
Analizować etapy rozwoju człowieka i określać ich wpływ na proces edukacyjny oraz wychowawczy.
Identyfikować czynniki wpływające na rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny ucznia oraz dostosowywać metody dydaktyczne do indywidualnych potrzeb.
Projektować strategie wspierające rozwój emocjonalny i społeczny uczniów na różnych etapach edukacji.
Stosować wiedzę z zakresu psychologii edukacyjnej do tworzenia skutecznych metod nauczania i uczenia się.
Rozpoznawać i interpretować trudności wychowawcze oraz opracowywać strategie wspierające pozytywne relacje w klasie.
Dostosowywać środowisko edukacyjne do potrzeb uczniów z niepełnosprawnościami, uwzględniając ich możliwości i ograniczenia.
Diagnozować poziom kompetencji społecznych uczniów i wdrażać interwencje wspierające rozwój umiejętności interpersonalnych.
Przygotowywać i realizować programy edukacyjne wspierające rozwój moralny i społeczny dzieci i młodzieży.

Kompetencje społeczne – Student nabędzie zdolności do:
Efektywnej komunikacji z uczniami, nauczycielami i rodzicami, uwzględniając indywidualne potrzeby i trudności.
Świadomego kształtowania klimatu klasy, który sprzyja współpracy, rozwojowi społecznemu i emocjonalnemu uczniów.
Współpracy w interdyscyplinarnym zespole pedagogów, psychologów i innych specjalistów w celu wspierania uczniów.
Promowania wartości takich jak tolerancja, empatia i szacunek w środowisku szkolnym.
Rozwiązywania konfliktów w klasie i zapobiegania problemom wychowawczym poprzez stosowanie skutecznych metod komunikacyjnych.
Refleksyjnego podejścia do swojej pracy, oceny skuteczności stosowanych metod i ich doskonalenia.
Działania na rzecz równości i inkluzji, zapewniając wszystkim uczniom dostęp do edukacji dostosowanej do ich indywidualnych możliwości

test na zakończenie semestru, jednokrotnego wyboru
skala:
0-50 % ndst
51-60% dst
61-70% dst plus
71-80% db
81-90% db plus
91-100% bdb

Ocena 5 (bardzo dobry)
Student wykazuje pełne i pogłębione zrozumienie omawianych zagadnień, potrafi stosować wiedzę w praktyce, a także dostrzega jej szerszy kontekst.
Analiza problemów jest kompleksowa, oparta na literaturze i własnych wnioskach, zawiera krytyczne podejście do tematu.
Student samodzielnie tworzy skuteczne rozwiązania i interwencje edukacyjne, dostosowane do konkretnych grup uczniów.
Wypowiedzi są spójne, precyzyjne i uporządkowane, z logiczną argumentacją i poprawnym zastosowaniem terminologii.
Student potrafi syntetyzować wiedzę z różnych obszarów psychologii edukacyjnej i rozwojowej oraz wskazywać ich praktyczne implikacje.
Aktywnie uczestniczy w zajęciach, wykazuje inicjatywę i kreatywność w proponowanych rozwiązaniach.

Ocena 4+ (dobry plus)
Student dobrze rozumie zagadnienia i potrafi zastosować je w praktyce, choć nie zawsze w sposób pogłębiony.
Analiza problemów jest poprawna i logiczna, choć może brakować w niej głębszej refleksji i krytycznego podejścia.
Tworzone rozwiązania są wartościowe, ale mogą wymagać dopracowania w zakresie indywidualnego dostosowania do różnych grup uczniów.
Wypowiedzi są spójne, poprawne językowo, ale czasem mogą zawierać nieprecyzyjne użycie terminologii.
Student uczestniczy w zajęciach i wykazuje zaangażowanie, choć jego aktywność może być nieregularna.

Ocena 4 (dobry)
Student wykazuje ogólne zrozumienie tematu, ale nie zawsze potrafi zastosować wiedzę w sposób praktyczny i elastyczny.
Analiza problemów jest poprawna, ale schematyczna, może brakować samodzielnych wniosków i głębszej refleksji.
Tworzone rozwiązania są zgodne z teorią, ale brakuje im innowacyjności i dostosowania do indywidualnych potrzeb uczniów.
Wypowiedzi są logiczne, lecz mogą zawierać drobne błędy terminologiczne lub stylistyczne.
Student uczestniczy w zajęciach, ale nie zawsze angażuje się w dyskusję lub pracę zespołową.

Ocena 3+ (dostateczny plus)
Student posiada podstawową wiedzę na temat omawianych zagadnień, ale nie potrafi jej w pełni przełożyć na praktykę.
Analiza problemów jest powierzchowna, oparta głównie na powtarzaniu znanych treści, bez samodzielnych wniosków.
Tworzone rozwiązania są ogólne i schematyczne, brakuje w nich indywidualizacji i praktycznego zastosowania.
Wypowiedzi są proste i nie zawsze poprawne językowo, mogą zawierać błędy terminologiczne.
Student uczestniczy w zajęciach w minimalnym zakresie, jego zaangażowanie jest sporadyczne.

Ocena 3 (dostateczny)
Student zna tylko podstawowe pojęcia i nie potrafi ich skutecznie zastosować w praktyce.
Analiza problemów jest schematyczna, ogólnikowa i niepełna, brakuje w niej odniesień do teorii i własnych refleksji.
Tworzone rozwiązania są uproszczone, nieadekwatne do specyfiki pracy z uczniami w różnych grupach wiekowych.
Wypowiedzi są chaotyczne, z licznymi błędami merytorycznymi i terminologicznymi.
Student uczestniczy w zajęciach, ale wykazuje minimalne zaangażowanie i nie podejmuje prób aktywnego uczestnictwa.

Brzezińska, A. (2010). Społeczna psychologia rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Holmes, J. D. (2019). Edukacja i uczenie się. 16 największych mitów. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
Kowalski, S. (red.) (2011). Psychologia uczenia i nauczania. Warszawa: Wydawnictwo PWN.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu WNP-P-PS-PEIR w USOSweb