Metodyka nauczania języka polskiego jako obcego WNP-P-MNJO
Podstawy metodyki nauczania języka polskiego jako obcego w wariancie praktycznym:
- próba spojrzenia na własny język ojczysty jak na język obcy;
- uzasadnienie tego, czy polski jest jest językiem trudnym, czy łatwym;
- cechy języka polskiego z perspektywy cudzoziemców (obszary trudniejsze i łatwiejsze do opanowania);
- mechanizmy przyswajania języka obcego (zwłaszcza przez dzieci);
- wykorzystanie różnych kanałów percepcji w uczeniu dzieci języka (obcego);
- sposoby i chwyty metodyczne w uczeniu polskiego jako obcego (zwłaszcza dzieci);
- ćwiczenia w opisywaniu znaczeń słów;
- gromadzenie słownictwa tematycznego i struktur przydatnych w wyrażaniu potrzeb, opisywaniu osób i rzeczy, nazywaniu.
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Efekty kształcenia
Student potrafi spojrzeć na język polski/ojczysty z perspektywy uczącego się go cudzoziemca i podać cechy charakterystyczne polszczyzny.
Student potrafi zrozumiale opisywać znaczenia słów w języku polskim - na poziomie percepcji dziecka.
Student zna techniki i sposoby wspierania dzieci w przyswajaniu języka polskiego jakio obcego.
Student zna mechanizmy przyswajania języka przez dzieci, umie rozpoznać językowe objawy szoku kulturowego.
Student potrafi prowadzić zajęcia jezykowe w dziećmi samodzielnie i we współpracy z innymi osobami.
Kryteria oceniania
Studenci przygotowują 1-2 ćwiczenia/zadania uczące konkretnego słownictwa lub zachowania językowego w konkretnej sytuacji.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: