Sztuka starożytna WNHS-ODKS-SS
Tematy wykładów w semestrze zimowym.
1. Wprowadzenie w tematykę zajęć. Omówienie zakresu czasowego i terytorialnego. Prezentacja metod nauczania. Przedstawienie bibliografii i warunków oraz formy zaliczenia półrocznego i egzaminu końcowego.
2. Geneza świątyni greckiej. Omówienie porządków architektonicznych.
3. Rzeźba grecka w okresie archaicznym.
4. Rozwój ceramiki greckiej w okresie archaicznym..
5. Rzeźba grecka w okresie klasycznym.
6. Rozwój ceramiki greckiej w okresie klasycznym i hellenistcznym.
7. Rozwój miast greckich. Topografia Aten.
8. Sztuka grecka w okresie hellenistycznym.
9. Sztuka Etrusków i sztuka rzymska w czasach republiki.
10. Sztuka cesarstwa rzymskiego dynastii julijsko-klaudyjskiej.
11. Sztuka cesarstwa rzymskiego dynastii Flawiuszy.
12. Sztuka cesarstwa rzymskiego dynastii Antoninów 1.
13, Sztuka cesarstwa rzymskiego dynastii Antoninów 2.
14. Sztuka cesarstwa rzymskiego dynastii Sewerów.
15. Sztuka rzymska III w. n.e..
E-Learning
W cyklu 2020/21_L: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2019/20_L: E-Learning z podziałem na grupy |
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
ODKiŚ1_W03, ODKiŚ1_U01 ODKiŚ1_U09 ODKiŚ1_K03
Student zna terminologię używaną w ochronie dóbr kultury i historii sztuki,
w tym w konserwacji zabytków. Potrafi wykorzystać wiedzę teoretyczną do interpretowania i analizowania zabytków. Ma umiejętność prezentowania własnych poglądów i opinii na temat dóbr kultury. Potrafi skonstruować logiczne wypowiedzi w mowie i w piśmie w języku polskim i obcym na temat ochrony dóbr kultury oraz przygotować tekst naukowy z aparatem badawczym i poprawnie opracowanymi fotografiami. Jest gotowy do brania odpowiedzialności za dziedzictwo minionych
epok.
Kryteria oceniania
Do zaliczenia końcowego wliczana jest aktywność studenta na wykładach (obecność na wykładach obowiązkowa). Student może uzyskać najwyższą ocenę jeżeli na każdych zajęciach wykazuje bardzo dobrą znajomość
materiału omawianego na poprzednich wykładach, na bieżąco czyta lektury i artykuły podane przez wykładowczynię, potrafi wykazać krytyczne podejście do tekstów źródłowych. Studenci dopuszczeni są do zaliczenia wykładu, po uprzednim zaliczeniu ćwiczen. Zaliczenie pisemne wykładu składa się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej. Podczas części teoretycznej studenci zobowiązani będą do odpowiedzi pisemnej na zadane pytania. Podczas części praktycznej do prawidłowego rozpoznania zabytków pokazanych na ilustracjach. W drugim terminie przeprowadzony będzie egzamin pisemny, w zależności od tego, ile osób nie zda w pierwszym terminie. Studenci, którzy nie zgłosili się na egzamin w pierwszym terminie powinni skontaktować się z wykładowca i przedstawić zwolnienia lekarskie.
Ocena 2: student nie wykazuje znajomości podstawowych terminów dotyczących przedmiotu, nie potrafi połączyć danego zabytku z okresem, w którym powstał, nie umie samodzielnie zdobywać wiedzy i rozwijać swoich umiejętności. Nie potrafi zidentyfikować zabytków prezentowanych na ilustracjach podczas egzaminu
Ocena 3: student potrafi zidentyfikować większosc prezentowanych zabytków, ale nie wykazuje zdolności do analizy porównawczej.
Ocena 4: student ma ugruntowana wiedzę, która potrafi wykorzystac w efektywny sposób. Zna dobrze terminologie z zakresu historii sztuki starozytnej, potrafi wyszukać, analizować, informacje dotyczące dzieł sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł.
Ocena 5: bardzo dobra znajomość przedmiotu. Zdolność do niezależnej analizy, samodzielnego myślenia, i stosowania zaawansowanych metod z zakresu historii sztuki.
Krytyczne podejście do tekstów źródłowych i publikacji naukowych. Nadzwyczajna aktywność podczas wykładów. Rozumienie potrzeby uczenia się przez całe życie i umiejetność zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce.
Literatura
LITERATURA PODSTAWOWA
Rutkowski, B., Sztuka Egejska (wyd. II), Warszawa 1987.
Lewartowski, K., Ulanowska, A., Archeologia egejska, Warszawa 1999.
Markowska, W., Mity Greków i Rzymian, Warszawa 2002 (i inne wydania).
Makowiecka, E., Sztuka grecka. Krótki zarys. Warszawa 2006.
Papuci – Władyka, E., Sztuka Starożytnej Grecji, Warszawa – Kraków 2001.
Dobrowolski, W., Sztuka Etrusków, Warszawa 1971.
Makowiecka, E., Sztuka Rzymu od Augusta do Konstantyna, Warszawa 2010.
Sadurska, A., Archeologia starożytnego Rzymu, t. 1. Od epoki królów do końca Republiki, Warszawa 1975; t. 2. Okres cesarstwa, Warszawa 1980.
Ostrowski, J. A., Starożytny Rzym. Polityka i sztuka, Warszawa – Kraków 1999.
Nowicka M., Malarstwo antyczne, Wrocław 1985.
TEKSTY ŹRÓDŁOWE
Homer, Iliada, przekł. K. Jeżewska, Warszawa 1999.
Homer, Odyseja, przekł. J. Parandowski, Warszawa 1999.
Herodot, Dzieje, przekł. S. Hammer, Warszawa 2008.
Pauzaniasz, Wędrówka po Helladzie: Na olimpijskiej bieżni i w boju (V, VI, IV), przekł. J. Niemirska-Pliszczyńska, Wrocław 1968
Pauzaniasz, Wędrówka po Helladzie: W świątyni i micie (I, II, II, VII), przekł. J. Niemirska-Pliszczyńska, Wrocław 1973.
Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, przekł. K. Kumaniecki, Warszawa 1998.
Myśliciele, kronikarze i artyści o sztuce. Od starożytności do 1500 r., red. J. Białostocki (wyd. II). Gdańsk 2001.
Gajus Swetonius Trankwillus, Żywoty cezarów. Przekł. i wstęp J. Niemirska-Pliszczyńska, przedm. J. Wolski. Wrocław 1987.
Tacyt, Dzieła, t. I - II, przekł. S. Hammer, Warszawa 1957.
|
W cyklu 2022/23_L:
LITERATURA PODSTAWOWA TEKSTY ŹRÓDŁOWE |
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: