Animacja środowisk lokalnych przez sztukę WNHS-HS-ASL

Od dawna wierzono, że poprzez sztukę można dokonywać istotnych zmian społecznych. Dziś, choć nadzieja na powszechną przemianę świata za pośrednictwem sztuki wyraźnie osłabła, artyści i artystki realizują wiele działań korzystnie oddziałujących na rozmaite społeczności, także te najmniejsze, pomagając zmagać się w wieloma problemami, takimi jak rozpad więzi międzyludzkich, rozmaite formy wykluczenia, zacieranie się lokalnych tożsamości czy kwestie ekologiczne. Akcje artystyczne, często realizowane poza przestrzenią galerii czy muzeów, angażują także osoby i grupy społeczne na co dzień z różnych powodów niezaangażowane w życie kulturalne. Niejednokrotnie są to osoby z różnych powodów defaworyzowane.
Studenci/studentki zapoznają się na zajęciach z poszczególnymi studiami przypadków: inicjatywami i akcjami, w których szeroko pojęta sztuka wykorzystywana jest do osiągania pozytywnych efektów w rozmaitych społecznościach. Przykłady te przedstawiane są na tle założeń teoretycznych i ideowych, jakie przyświecają ich twórczyniom i twórcom. Analizowane są problemy, z jakimi borykają się aktywiści/aktywistki. Ponieważ istotą zajęć jest przygotowanie studentów/studentek do prowadzenia takich działań i poznanie ich praktycznych aspektów, ważną ich częścią są odwiedziny w instytucjach kultury, spotkania z artyst(k)ami, animator(k)ami, kurator(k)ami. Odwiedziny mogą być realizowane także zdalnie, w formule telekonferencji. Studentów/studentki zachęca się do realizacji własnych działań animatorskich bądź do zaangażowania się w działania już realizowane przez inne podmioty.

1) Ramy teoretyczne animacji poprzez sztukę;
2) Historia animacji poprzez sztukę;
3) Ryzyko postawy wyższościowej w praktykach animacyjnych, studium przypadku: Lucim;
4) Animacja jako budowanie relacji transgranicznych – studium przypadku Fundacja Pogranicze;
5) Między animacją poprzez sztukę a terapią - studium przypadku: działania Pawła Althamera;
6) Animacja poprzez sztukę jako praca z pamięcią – przypadek Ośrodka „Brama Grodzka - Teatru NN”
7) Animacja na miejskich obszarach dotkniętych atrofią życia społecznego.
8) Animacja poprzez sztukę a popularyzacja sztuki
9) Działania animacyjne na wsi, przezwyciężanie stereotypów dot. osób nieheteronormatywnych – przypadek Daniela Rycharskiego;
10) Sztuka jako tworzenie warunków dla dialogu – przypadek Fundacji Borussia
11) Gardzienice w Gardzienicach.

LITERATURA PODSTAWOWA:

Krzysztof Czyżewski, Krasnogrudzki most. Niezbędnik budowniczego, Sejny 2016.

Paweł Próchniak (rozmowa z Tomaszem Pietrasiewiczem), Teatr nocy [w:] Teatr pamięci Teatru NN: flesze / pod redakcją Pawła Próchniaka, Lublin 2018, s. 15-39.

Karol Sienkiewicz, Patriota Wszechświata. O Pawle Althamerze, 2017.

Włodzimierz Staniewski, „Gardzienice" - Praktykowanie Humanistyki. Esej teatralny, „Dialog”, 2007, nr 5, s. 146

Monika Weychert, Niewidzialność czy eskapologia? W stronę użytkowania Lucimia, Konteksty - Polska Sztuka Ludowa, 2019/4 (327), s. 30-38.

Rozmowa z Tomaszem Pietrasiewiczem, Przypadek zamierzony, „Scriptores” nr 2/2003 (28), s. 177.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Piotr Jakub Fereński, Materie kultury. Heteronomie życia mieszkańców współczesnych miast, Wrocław 2019.

Józef Kargul, Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury, Warszawa 2020.

Józef Kargul, Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Toruń 1997.

„Obieg”, nr 19/2019, „Od-innienie”

Zbigniew Taranienko, Gardzienice. Praktyki teatralne Włodzimierza Staniewskiego, Lublin 1997

- oraz teksty wskazywane na bieżąco podczas zajęć.

Brak