Neografia łacińska WNHS-AZD-NeoŁac
Podczas zajęć student zapoznaje się z nowożytnym pismem łacińskim.
Treści merytoryczne:1. Teoria paleograficzna
1.1. Uwagi wstępne
1.2. neografia– pojecie, podział, przedmiot i zakres
1.3. Guttenberg i jego wynalazek
1.4. Druk i drukarnie w Polsce
1.12. Antykwa
1.13. Szwabacha
2. Praktyka paleograficzna
1. Pismo humanistyczne
2-3 Listy Erazma z Rotterdamu
4. Fragment tekstu Pacta inter regiam
5. Fragment tekstu Herbarium
6. Albert Wielki- fragmenty
7-8. Fragmenty: Anna di Bretagna
9-11. Fragmenty: Wilanów 1-3
12. Listy
13-14. Circa instans Plateariusza
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student po ukończeniu kursu posiada:
1) ugruntowaną wiedzę o naukach pomocniczych historii.
2) znajomość i słownictwo oraz wiedzę z zakresu fleksji i składni przynajmniej jednego języka starożytnego pozwalającą na
tłumaczenie tekstów źródłowych.
3) pogłębioną umiejętność odczytania i interpretacji
przynajmniej jednego języka źródeł archiwalnych używanego na
terenie ziem polskich
Ponadto student:
1) rozumie, tłumaczy i objaśnia teksty źródłowe z przynajmniej
jednego języka starożytnego.
2) ma dogłębną świadomość odpowiedzialności za zachowanie
dziedzictwa kulturowego (w tym archiwalnego) i tradycji regionu,
kraju, Europy oraz promowanie i popularyzację wiedzy
o nim.
Student otrzymuje 3 punkty ECTS:
1. Obecność na zajęciach 30 godz. = 1 pkt
2. Czytanie i przepisywanie tekstów w czasie zajęć = 1 pkt
3. Nauka wiedzy teoretycznej z zakresu neografii = 1 pkt
Kryteria oceniania
Kryteria oceniania: Warunki dla osiągnięcia oceny:
- ocena 2 (ndst): Student nie zna abrewiacji występujących w źródłach innych epok. Student nie potrafi prawidłowo odczytać odręcznego pisma z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student nie potrafi prawidłowo odczytać pierwszych starodruków i nie i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.
- ocena 3 (dst): Student zna zaledwie podstawowe abrewiacje występujące w źródłach innych epok. Student z trudnością odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student z trudnością odczytuje pierwsze starodruki zaledwie i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.
- ocena 4 (db): Student zna podstawowe abrewiacje występujące w źródłach innych epok. Student odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student odczytuje pierwsze starodruki i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.
- ocena 5 (bdb): Student zna najczęściej stosowane abrewiacje występujące w źródłach innych epok i potrafi je skwalifikować. Student prawidłowo odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student prawidłowo odczytuje pierwsze starodruki i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Gieysztor A., Zarys dziejów pisma łacińskiego, Warszawa 2009.
Górski K., Neografia gotycka. Podręcznik pisma neogotyckiego XVI-XX w., Warszawa 1978
Semkowicz W., Paleografia łacińska, Kraków 2011.
Szymański J., Nauki pomocnicze historii od schyłku IV do końca XVIII w., Warszawa 1972 (lub inne wydania)
Więcej informacji
Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: