OB.Historia ogrodów i założeń zieleni WNHS-AR-HOiZZ
Semestr I (Z – 30h)
Wprowadzenie do historii ogrodów. Zakres dziedziny i terminologia. Formy i elementy ogrodu. Wnętrza i układy kompozycyjne ogrodu.
Ogrody starożytnego Egiptu. Ogrody Mezopotamii i Persji.
Ogrody starożytnej Grecji.
Ogrody starożytnego Rzymu.
Ogrody kultury Islamu.
Ogrody Średniowiecza – symbolika i cechy ogólne
Ogrody Średniowiecza - ogrody świeckie i przyklasztorne.
Ogrody renesansu i manieryzmu - cechy ogólne i formy.
Ogrody włoskiego renesansu.
Ogrody renesansowe - Francja, Holandia, Niemcy i Polska.
Ogrody barokowe - cechy ogólne i formy.
Ogrody francuskiego baroku.
Ogrody barokowe - Włochy, Niemcy, Anglia, Rosja, Polska.
Semestr II (L – 30h)
Porównanie stylów od starożytności do baroku.
Ogrody krajobrazowe XVIII wieku - Cechy ogólne i formy.
Ogrody krajobrazowe - Anglia.
Ogrody krajobrazowe - Francja, Niemcy.
Ogrody krajobrazowe - Polska.
Ogrody XIX wieku - Cechy ogólne i formy.
Przemiany ogrodu krajobrazowego – Anglia, Francja, Niemcy, Polska.
Miejskie ogrody publiczne, ogrody dydaktyczne i wystawowe.
Ogrody XX wieku - Cechy ogólne i formy. Secesja i Modernizm.
Główne tendencje rozwojowe ogrodów II polowy XX wieku.
Ogrody współczesne.
W cyklu 2022/23_L:
Semestr I (Z – 30h) |
W cyklu 2023/24_Z:
Semestr I (Z – 30h) |
E-Learning
W cyklu 2021/22_L: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2019/20_L: E-Learning z podziałem na grupy | W cyklu 2022/23_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2021/22_Z: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy |
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23_L: | W cyklu 2023/24_Z: | W cyklu 2021/22_Z: | W cyklu 2022/23_Z: | W cyklu 2021/22_L: | W cyklu 2023/24_L: | W cyklu 2019/20_L: |
Efekty kształcenia
fekty kształcenia jakie nabędzie student po zaliczeniu przedmiotu w zakresie:
wiedzy:
1. student ma uporządkowaną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń;
2. Rozumie powiązania sztuki ogrodowej z przemianami historycznymi i stylami architektonicznymi, ma podstawową wiedzę aby rozpoznać i scharakteryzować styl danego obiektu;
3. Umie scharakteryzować najważniejsze przykłady zabytkowych ogrodów i założeń zieleni.
umiejętności:
1. Posiada podstawową umiejętność korzystania z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej;
2. Student potrafi przeanalizować kompozycję przestrzenną założeń ogrodowych w różnych stylach sztuki ogrodowej;
3. Potrafi w stopniu podstawowym posługiwać się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię używaną w dziedzinie historii ogrodów.
kompetencji społecznych:
1. Staje się świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo, opierania się w pracy zawodowej na doświadczeniach innych projektantów, konserwatorów i badaczy.
2. Dostrzega relacje interdyscyplinarne wielu nauk, konieczność współpracy na tym polu z wieloma zawodami np. historykami, architektami, konserwatorami, ogrodnikami itp.
3. Student ma świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego, przemian historycznych, stylów i regionalnych różnic w kształtowaniu się założeń ogrodowych na przestrzeni czasu i zależnie od lokalizacji
Kryteria oceniania
Egzamin pisemny, rozpoznawanie i opis wybranych elementów i obiektów przedstawionych na zdjęciach lub planach. Możliwość egzaminu poprawkowego w formie ustnej.
Kryteria oceniania:
Wiedza:
ocena 2 (ndst): student nie ma uporządkowanej wiedzy na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, nie potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń. Nie rozumie powiązań stylowych z architekturą i nie zna najważnieszych przykładów historycznych ogrodów.
ocena 3 (dst): student ma podstawową wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi bardzo ogólnie scharakteryzować. Nie rozumie powiązań stylowych z architekturą i nie zna najważnieszych przykładów historycznych ogrodów.
ocena 4 (db): student ma uporządkowaną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń. Rozumie powiązania stylowe z architekturą i zna najważniesze przykłady historycznych ogrodów.
ocena 5 (bdb): student ma poszerzoną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi dokładnie scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń z podaniem przykładów gdzie występują. Rozumie powiązania stylowe ze stylami w architekturze i zna liczne przykłady historycznych ogrodów.
Umiejętności:
ocena 2 (ndst): student nie potrafi umiejętność korzystania z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, nie potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, nie posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.
ocena 3 (dst): student w minimalny sposób potrafi korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, nie potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, w stopniu minimalnym posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.
ocena 4 (db): student potrafi korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów w stopniu podstwowym.
ocena 5 (bdb): student potrafi całkowicie poprawnie korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, potrafi dokładnie przeanalizować kompozycje przestrzenną założeń ogrodowych, posługuje się płynnie językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.
Kompetencje:
ocena 2 (ndst): student nie jest świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo; nie dostrzega relacji interdyscyplinarnych wielu nauk, nie ma świadomości znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic, zupełnie nie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć nie biorąc udziału w dyskusjach.
ocena 3 (dst): student nie jest w pełni świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo; dostrzega w minimalnym zakresie relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma minimalną świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic, okazjonalnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć rzadko biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.
ocena 4 (db): ): student jest świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, właściwie wyszukuje obiekty analogiczne stylowo; dostrzega w minimalnym zakresie relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic; często aktywnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.
ocena 5 (bdb): student jest bardzo świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, sprawnie wyszukuje obiekty analogiczne stylowo; dostrzega relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma dużą świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic; bardzo często aktywnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.
Literatura
1. Bogdanowski Janusz. 2000, Polskie ogrody ozdobne. Wyd. Arkady, Warszawa
2. Ciołek Gerard. Ogrody polskie. Wydawnictwo „Arkady”, Warszawa, 1978.
3. Furmanik Barbara. Dobory materiałowe w ogrodach zabytkowych. W: Kurier Konserwatorski 7/2010. S. 23-31.
4. Harrison Lorraine. Jak czytać ogrody. Krótki kurs historii ogrodów. Wyd. Arkady, Warszawa, 2011.
5. Majdecki Longin. Historia ogrodów. T. 1, Od starożytności po barok. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010. ISBN: 978-83-01-15414-1
6. Majdecki Longin. Historia ogrodów. T. 2, Od XVIII wieku do współczesności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010. ISBN: 978-83-01-15416-5
7. Międzynarodowa Karta Konserwacji i Restauracji Zabytków i Miejsc Zabytkowych (Karta Wenecka), 1964
8. Międzynarodowa Karta Ogrodów IFLA-ICOMOS (Karta Florencka), 1981
9. Siewniak Marek, Mitkowska Anna. Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa, 1998. ISBN: 83-87897-03-X
W cyklu 2022/23_L:
1. Bogdanowski Janusz. 2000, Polskie ogrody ozdobne. Wyd. Arkady, Warszawa |
W cyklu 2023/24_Z:
1. Bogdanowski Janusz. 2000, Polskie ogrody ozdobne. Wyd. Arkady, Warszawa |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: