Główne problemy estetyki współczesnej-ćwiczenia WH-KUZ-II-2-EstetWsp
Ćwiczenia skupiają się na analizie głównych problemów estetyki współczesnej w kontekście teorii implicite. Stanowią chronologiczny wybór najważniejszych tendencji w sztuce współczesnej w kontekście analizy estetycznej. Założeniem ćwiczeń jest wykorzystanie wiedzy teoretycznej prezentowanej podczas wykładu w pracy z materiałem wizualnym i literackim. Analizie poddawane są dzieła sztuki, a towarzyszą im teksty kultury - postulaty artystyczne, manifesty, krytyka artystyczna oraz wywody twórców. We wstępie zakres tematyczny obejmuje genezę sztuki współczesnej - postindustrializm, schyłek akademizmu, rozwój realizmu i impresjonizmu. Towarzyszy jej wybór tekstów Baudelaire’a, Morrisa, Ruskina, Cezanne’a, Gropiusa czy van Doesburga. Chronologiczny wywód przybliża sztukę początków awangardy - dadaizm, futuryzm, kubizm, abstrakcjonizm i przywołuje pisma m.in. Bretona, Apollinaire’a i Picabii. Ćwiczenia podejmują kwestię pop-artu i minimalizmu w Stanach Zjednoczonych oraz ich wpływ na pojmowanie sztuki oraz wartości estetycznych w kontekście wypowiedzi m.in. Warhola, Lichtensteina, Reinhardta, Greenberga. Analizie zostają poddany nurt szczytowej awangardy - konceptualizm wraz aparatem teoretycznym w postaci pism LeWitta. Kurs kończy namysł nad hiperrealizmem, happeningiem, sztuką performatywną i tzw. sztuką zaangażowaną.
|
W cyklu 2022/23_Z:
Ćwiczenia skupiają się na prezentacji głównych problemów estetyki współczesnej w kontekście teorii implicite. Stanowią chronologiczny wybór najważniejszych tendencji w sztuce współczesnej w kontekście analizy estetycznej. Założeniem ćwiczeń jest wykorzystanie wiedzy teoretycznej prezentowanej podczas wykładu w pracy z materiałem wizualnym i literackim. Analizie poddawane są dzieła sztuki, a towarzyszą im teksty kultury - postulaty artystyczne, manifesty, krytyka artystyczna oraz wywody twórców. We wstępie zakres tematyczny obejmuje genezę sztuki współczesnej - postindustrializm, schyłek akademizmu, rozwój realizmu i impresjonizmu. Towarzyszy jej wybór tekstów Baudelaire’a, Morrisa, Ruskina, Cezanne’a, Gropiusa czy van Doesburga. Chronologiczny wywód przybliża sztukę początków awangardy - dadaizm, futuryzm, kubizm, abstrakcjonizm i przywołuje pisma m.in. Bretona, Apollinaire’a i Picabii. Ćwiczenia podejmują kwestię pop-artu i minimalizmu w Stanach Zjednoczonych oraz ich wpływ na pojmowanie sztuki oraz wartości estetycznych w kontekście wypowiedzi m.in. Warhola, Lichtensteina, Reinhardta, Greenberga. Analizie zostają poddany nurt szczytowej awangardy - konceptualizm wraz aparatem teoretycznym w postaci pism LeWitta. Kurs kończy namysł nad hiperrealizmem, happeningiem, sztuką performatywną i tzw. sztuką zaangażowaną. |
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
OBCIĄŻENIE ECTS
3 ECTS
0,5 = 15h uczestnictwo w ćwiczeniach
1,5 = 45h lektura tekstów
1 = 30h przygotowanie prezentacji zaliczeniowej
KU2_W14
KU2_W18
KU2_U01
KU2_U02
KU2_U03
KU2_U04
KU2_U22
KU2_K01
KU2_K05
KU2_W14 student zna podstawowe pojęcia i zasady postępowania w zakresie prawa ochrony własności intelektualnej w kontekście estetyki oraz zasady zarządzania zasobami własności intelektualnej w kontekście sztuki współczesnej.
KU2_W18 student posiada orientację we współczesnym życiu kulturalnym (wraz z genezą od końca wieku XIX) oraz zna zasady aktywnego i systematycznego w nim uczestnictwa.
KU2_U01 student potrafi korzystać z różnorodnych baz danych w celu samodzielnego wyszukiwania literatury przedmiotu jako źródła wiedzy w zakresie estetyki współczesnej oraz pokrewnych dyscyplin humanistycznych i społecznych
KU2_U02 student potrafi przełożyć teorię estetyki na pracę z dziełami sztuki w oparciu o źródła i literaturę przedmiotu oraz potrafi w sposób samodzielny pozyskiwać informacje z różnorodnych źródeł zastanych i wywołanych w zakresie odpowiadającym postępowaniu badawczemu w obszarze nauk o kulturze i dyscyplin pokrewnych, rozwijać swoje kompetencje badawcze i zawodowe, oraz kierować swoją karierą zawodową (potrafi przełożyć teorię estetyki na pracę z dziełami sztuki w oparciu o źródła i literaturę przedmiotu)
KU2_U03 student umie dokonać krytycznej oceny jakości źródła informacji oraz przeprowadzić analizę i ocenę pozyskanej informacji w kontekście badań estetycznych
KU2_U04 student samodzielnie selekcjonuje i wykorzystuje zdobyte informacje z zakresu estetyki, potrafi korzystać z nich w odpowiednio dobranym kontekście
KU2_U22 student potrafi integrować w warsztacie z zakresu estetyki narzędzia badawcze z zakresu różnych dyscyplin kulturoznawstwa, zgodnie ze studiowanymi specjalizacjami, i potrafi przeprowadzić analizę i interpretację przedmiotowego dzieła kultury w celu odsłonięcia jego znaczeń, aksjologicznych horyzontów, kontekstowych odniesień do tradycji kulturowej, społecznych uwikłań i miejsca w procesie historyczno-kulturowym, oraz umie przeprowadzić dyskurs merytoryczny z autorem dzieła, w zakresie studiowanej specjalizacji
KU2_K01 student rozumie potrzebę pogłębiania wiedzy z estetyki przez całe życie
KU2_K05 student umie określić warunki oraz znaczenie praktycznego zastosowania zdobywanej wiedzy z zakresu estetyki i umiejętności w odniesieniu do planowanej aktywności zawodowej, uwzględniając wymogi etyczne jako elementarne reguły życia społecznego
Kryteria oceniania
Obecność na zajęciach (jedna nieobecność w semestrze) 30%
Ocenianie ciągłe (aktywność na zajęciach) 10%
Przygotowanie prezentacji zaliczeniowej 60%
ocena bardzo dobra: student bez problemów omawia kwestie poruszane na ćwiczeniach. W prezentacji ustnej korzysta poprawnie z nabytego aparatu pojęciowego. Potrafi globalnie wyjaśnić miejsce dzieła sztuki na mapie estetyki w kontekście merytorycznie wybranych fragmentów tekstów teorii sztuki. Prezentacja nie wymaga korzystania z notatek.
ocena dobra: student omawia kwestie poruszane na ćwiczeniach z nielicznymi potknięciami. W prezentacji ustnej korzysta poprawnie z nabytego aparatu pojęciowego. Potrafi globalnie wyjaśnić miejsce dzieła sztuki na mapie estetyki w kontekście merytorycznie wybranych fragmentów tekstów teorii sztuki. Przy prezentacji tematu sporadycznie korzysta z notatek.
ocena dostateczna: student fragmentarycznie omawia kwestie poruszane na ćwiczeniach z licznymi potknięciami. W prezentacji ustnej w ograniczonym stopniu korzysta z nabytego aparatu pojęciowego. Potrafi częściowo wyjaśnić miejsce dzieła sztuki na mapie estetyki w kontekście merytorycznie wybranych fragmentów tekstów teorii sztuki. Prezentacja podparta jest notatkami prelegenta.
Praktyki zawodowe
n/d
Literatura
Maria Gołaszewska, Estetyka i antyestetyka, Warszawa 1984.
Maria Gołaszewska, Estetyka współczesności, Kraków 2001.
Mario Perniola, Estetyka współczesna. Panorama ogólna, Kraków 2018.
Dodatkowo wybór z książek:
Umberto Eco, Historia Piękna, Warszawa 2018.
Umberto Eco, Historia Brzydoty, Warszawa 2018.
Fragmenty tekstów krytyki artystycznej, m.in. W. Morris, J. Ruskin, Ch. Baudelaire, W. Gropius, T. Marinetti, S. LeWitt, J. Kosuth.
Uwagi
|
W cyklu 2022/23_Z:
n/d |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: