Międzykulturowe wymiary twórczości artystycznej WH-KU-M-II-1-MWyTAr
Przedmiotem zajęć jest analiza i interpretacja współczesnych praktyk artystycznych przede wszystkim o charakterze audiowizualnym, w których dochodzi do głosu problem komunikacji międzykulturowej: określania tożsamości kulturowej, translacji, fuzji, akulturacji, apropriacji treści kulturowych pochodzących z innego kręgu językowego i cywilizacyjnego. W jaki sposób określone doświadczenie historyczne, społeczne, religijne związane jednocześnie z pewnym kręgiem czy wzorem kulturowym może być transkrybowane w języku artystycznym, adresowanym do odbiorców spoza tego kręgu? W jakim stopniu język sztuki zależy od normy kulturowej? Czym jest uniwersalność języka sztuki? Czym jest obcość kulturowa w sztuce? Czy istnieje i jak się przejawia tożsamość kulturowa sztuki określonego obszaru językowego, geograficznego itd.? W jaki sposób sztuka uczestniczy w budowaniu dyskursu tożsamości/różnicy kulturowej? Czym jest marketing wizerunku kulturowego w sztuce? Jak stereotyp kulturowy staje się towarem artystycznym? Czy sztuka i jej instytucje są narzędziem polityki kulturowej?
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Forma zaliczenia: obecność na zajęciach, praca roczna.
Literatura
1. Antonina Kłoskowska, Kultury narodowe u korzeni. Rozdziały: Stereotypy narodowe a pojęcie tożsamości zbiorowej i Tożsamość jednostki a identyfikacja narodowa i przyswojenie kultury narodowej. Warszawa 2012, ss. 89-112.
2. Ewa Nowicka, Świat człowieka – świat kultury. Podrozdział: Etniczność. Warszawa 2009, ss. 379-388.
3. Wojciech Burszta, Międzykulturowość – znamię czasów oraz Od wielokulturowości do międzykulturowości, z monokulturą w tle. W: Kultura Współczesna 2/2008.
4. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka ONZ z dnia 10 grudnia 1948. http://www.hfhrpol.waw.pl/pliki/Powszechna_Deklaracja_Praw_Czlowieka.pdf
5. Ruth Benedict: Istota społeczeństwa, oraz: Jednostka i wzór kultury, w: taż: Wzory kultury, Warszawa 2008, s. 318-347, 348-378.
6. Claude Levi-Strauss, Rasa i historia. w: Rasa a nauka, Warszawa 1961, s. 123-180.
7. Claude Levi-Strauss, Rasa i kultura, w: tenże: Spojrzenie z oddali, Warszawa 1993, s. 21-54.
8. Claude Levi-Strauss, J.J. Rousseau, twórca nauk humanistycznych, Twórczość 6/1984.
9. Jonathan Lear, Nadzieja radykalna. Etyka w obliczu spustoszenia kulturowego. Warszawa 2013, ss. 3-56.
10. Pier Paolo Pasolini: Po ludobójstwie. Rozdziały: "Akulturacja i akulturacja", "Ludobójstwo" oraz "Młodzi nieszczęśliwcy". Warszawa 2012.
11. Edward W. Said, Wprowadzenie, w: tenże: Orientalizm, Warszawa 1991, s. 23-57.
12. Alain Finkielkraut: Wspaniałomyślna zdrada, oraz W stronę społeczeństwa wielokulturowego. W: tenże: Porażka myślenia, Warszawa 1992, s. 55-88, 91-110.
13. Zygmunt Bauman, Studium przypadku z zakresu socjologii asymilacji: w pułapce wieloznaczności. W: tenże: Wieloznaczność nowoczesna. Nowoczesność wieloznaczna, Warszawa 1995, s. 143-215.
14. Aleksander Hertz, W służbie kultury polskiej, w: tenże: Żydzi w kulturze polskiej, Warszawa 1988, s. 271-298.
15. Samuel Huntington, Zderzenie cywilizacji, Warszawa 2008 (rozdz. Cywilizacja uniwersalna: modernizacja i westernizacja, s. 77-115; Zachód, cywilizacje i Cywilizacja, s. 531-569).
16. Gordon Mathews, Supermarket kultury, Warszawa 2005 (rozdz. O znaczeniach kultury, s. 20-45; Poszukiwanie ojczyzny w supermarkecie kultury, s. 238-266, 274-281).
17. Alicja Helman, Jacek Ostaszewski, Historia myśli filmowej, Gdańsk 2010 (rozdz. 19, Semiotyka strukturalna, s. 188-207).
18. Alicja Helman, Kino na pograniczu kultur. W: Kultura współczesna 2/2011.
19. Tadeusz Lubelski, Nasza komedia narodowa, w: Kino polskie jako kino narodowe. Pod red. Tadeusza Lubelskiego i Macieja Stroińskiego, Kraków 2009, s. 205-232.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: