Wizerunki w służbie władzy WH-KON-WizerWładz

Wyobrażenie, że sztukę tworzy się po to, aby dostarczała przyjemności estetycznej, jest stosunkowo świeżej daty. Powstało w dobie renesansu, wraz z koncepcją „dzieła sztuki”, ocenianego pod kątem jego „piękna”.
Tymczasem wizerunki spełniały wiele funkcji pozaestetycznych. Do najważniejszych należała zawsze funkcja polityczna: służba władzy. I tak, do najstarszych przedstawień ikonograficznych, należą sceny militarnego zwycięstwa. Już w Egipcie i Babilonii wszechobecne były przedstawienia zwycięskiego wodza, który pokonuje (tj. powala, chwyta za włosy, depcze czy tratuje) pokonanego wroga. Nie były to tylko upamiętnienia konkretnych zwycięstw militarnych, ale wizerunki spełniające funkcję apotropaiczną. Zgodnie z myśleniem magicznym, miały one sprawiać to, co przedstawiały: odsuwać zło i przynosić pomyślność.
Na konwersatorium omówione zostaną niektóre polityczne funkcje wizerunków oraz niektóre z politycznych symboli (łuk triumfalny, kolumna, tropaion, Wiktoria, wieniec). Najwięcej uwagi poświęcimy najbardziej oczywistemu sposobowi wykorzystania sztuki do celów politycznych, a mianowicie pomnikom. Zwrócimy uwagę na zmiany zachodzące w tej kwestii od czasów rewolucji francuskiej, a mianowicie, że monumenty wznoszone zwycięskim wodzom coraz częściej ustępują miejsca pomnikom stawianym poległym ofiarom (np. Grobom Nieznanego Żołnierza).