Main Trends of Polish Modern Theatre WH-KON-MainTrends
Treści merytoryczne:
Współczesne metody relacji tekstu i teatru. Partytura teatralna oraz dramat, jak też scenariusz i dzieło dramaturga jako interteksty z dziełem sztuki widowiskowej – zarówno spektaklu, jak też akcji plastycznych i ich formom tekstowym. Zajęcia poświęcone będą okresowi pomiędzy 1975 rokiem a teatrem początków XXI wieku.
Metody oceny:
prezentacja zawierająca metody analityczne wybranego spektaklu.
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
- ma uporządkowaną podstawową wiedzę o teatrologii jako dziedziny czerpiącej z innych nauk,
- umie analizować dzieło sztuki teatralnej wykorzystując specyfikę poszczególnych dziedzin sztuki oraz całościowe ujęcie teatrologiczne,
- zna język nowoczesnego teatru,
- orientuje się w najnowszych tendencjach scenicznych oraz ich antecedencjach,
- zna bazy danych zbierające dokumentację teatralną,
- zna konwencje sceniczne, życia teatralnego oraz ich antecedencje,
- umie wypowiadać się bazując na bibliografii oraz własnej analizie,
- umie definiować zjawiska w teatrze nowoczesnym
- potrafi ocenić interteksty teatralne,
Kryteria oceniania
Bardzo dobry – student zna główną terminologię teoretyczną i historyczną dotyczącą performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany. Umie opisać i zanalizować widowisko w jego aspekcie teatralnym, jak też tekstowym. Potrafi pokazać współczesne tendencje dramatyczne oraz ich antecedencje ulokowane w modernizmie.
Dobry - student zna główną terminologię teoretyczną i historyczną dotyczącą performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany. Umie opisać i zanalizować widowisko w jego aspekcie teatralnym, jak też tekstowym.
Dostateczny - student zna główną terminologię teoretyczną i historyczną dotyczącą performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany.
Niedostateczny - student nie zna terminologii teoretycznej ani historycznej dotyczącej performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany. Nie umie opisać i zanalizować widowiska w jego aspekcie teatralnym, jak też tekstowym. Nie potrafi pokazać współczesnych tendencji dramatycznych oraz ich antecedencji ulokowanych w modernizmie.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy.
Literatura
Z. Raszewski, Teatr w świecie widowisk, Warszawa 1991.P. Pavis, Słownik terminów teatralnych, przeł. S. Świontek, Wrocław 2002.M. Carlson, Performans, przeł. E. Kubikowska, Warszawa 2007; H-T, Lehman, Teatr postdramatyczny, przeł. D. Sajewska, M. Sugiera, Kraków 2004; P. Brook, Pusta przestrzeń, wstęp Z. Hübner, przeł. W. Kalinowski, Warszawa 1981; P. Brook, Ruchomy punkt, przeł. E. Guderian-Czaplińska i G. Ziółkowski, Wrocław-Poznań 2004; Sto przedstawień w opisach polskich autorów, red. Z. Raszewski, Wrocław 1993; M. Halberda i in., „Dziady” Adama Mickiewicza w inscenizacji Konrada Swinarskiego. Opis przedstawienia, Kraków 1998; M. Dzieduszycka, Apocalipsis cum figuris. Opis spektaklu, Kraków 1974; T. Kantor, Pisma, t. I-III, oprac. K. Pleśniarowicz, Kraków 2004-2005. Osobny zestaw lektur do każdych zajęć.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: