Diagnoza i terapia pedagogiczna WH-FPZ-KN-II-2-DiiTP
Przedmiot ma charakter teoretyczno-praktyczny i jest ukierunkowany na przygotowanie studentów filologii polskiej do rozpoznawania oraz wspierania uczniów o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych. Celem zajęć jest rozwinięcie wiedzy i kompetencji w zakresie diagnozowania trudności w uczeniu się, zwłaszcza w obszarze języka polskiego, oraz planowania i realizowania działań terapeutycznych wspomagających rozwój ucznia.
W ramach kursu omawiane są podstawowe pojęcia i etapy diagnozy pedagogicznej, ze szczególnym uwzględnieniem problemów takich jak dysleksja, dysgrafia, dysortografia, zaburzenia komunikacji językowej czy trudności emocjonalno-społeczne wpływające na proces uczenia się. Studenci poznają metody i narzędzia diagnozy, zasady interpretacji wyników oraz sposoby opracowywania indywidualnych planów wsparcia.
Zajęcia obejmują także praktyczne aspekty terapii pedagogicznej – planowanie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, dobór odpowiednich ćwiczeń rozwijających funkcje poznawcze, językowe i emocjonalne, a także wykorzystanie elementów terapii przez sztukę, gier edukacyjnych i metod aktywizujących. Ważnym elementem przedmiotu jest kształcenie umiejętności współpracy nauczyciela polonisty z pedagogiem, psychologiem, logopedą i rodzicami ucznia w celu kompleksowego wspomagania rozwoju dziecka.
Przedmiot przygotowuje studentów do świadomej, empatycznej i profesjonalnej pracy dydaktyczno-wychowawczej, umożliwiając im rozpoznawanie indywidualnych potrzeb uczniów, reagowanie na trudności szkolne oraz wspieranie potencjału rozwojowego każdego dziecka.
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się
E-Learning
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
Student:
zna podstawowe pojęcia, cele i etapy diagnozy pedagogicznej oraz zasady prowadzenia terapii pedagogicznej w pracy z uczniem;
posiada wiedzę na temat specyfiki trudności w uczeniu się, w tym zaburzeń językowych (dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyslalia) oraz ich uwarunkowań;
rozumie znaczenie wczesnej diagnozy i indywidualizacji procesu nauczania w pracy polonisty;
zna metody i narzędzia wykorzystywane w diagnozie i terapii pedagogicznej, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z uczniem z trudnościami w opanowaniu języka polskiego;
ma świadomość roli nauczyciela w zespole specjalistów wspierających rozwój ucznia (pedagog, psycholog, logopeda, rodzice).
Umiejętności
Student:
potrafi rozpoznać objawy trudności w uczeniu się i dobrać odpowiednie metody diagnozy pedagogicznej;
umie opracować prosty plan działań terapeutycznych i dostosować metody pracy do indywidualnych potrzeb ucznia;
potrafi zastosować wybrane ćwiczenia i techniki terapii pedagogicznej wspierające rozwój językowy i poznawczy dziecka;
potrafi analizować wyniki obserwacji i diagnozy oraz formułować wnioski przydatne w pracy dydaktycznej;
wykorzystuje wiedzę z zakresu diagnozy i terapii w planowaniu zajęć z języka polskiego, uwzględniając indywidualne możliwości uczniów.
Kompetencje społeczne
Student:
jest świadomy odpowiedzialności nauczyciela za wspieranie rozwoju ucznia i przeciwdziałanie jego niepowodzeniom szkolnym;
potrafi współpracować z rodzicami, pedagogiem, psychologiem i innymi specjalistami w procesie diagnozy i terapii ucznia;
przejawia empatię, otwartość i gotowość do pracy z uczniami o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych;
dba o własny rozwój zawodowy, poszukując nowych metod pracy terapeutycznej i dydaktycznej.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: