Stylistyka WH-FPZ-II-1-Styl
Po zaliczeniu przedmiotu studenci:
- znają podstawowe i zaawansowane terminy stylistyczne, potrafią je zdefiniować i zastosować w praktyce (podczas analizy tekstów)
- wiedzą, czym się charakteryzują różne szkoły stylistyki polskiej i światowej
- umieją wskazać funkcję badań stylistycznych na tle innych badań językoznawczych i literaturoznawczych
- umieją opisać poszczególne gatunki wypowiedzi za pomocą narzędzi reprezentujących różne szkoły stylistyczne
E-Learning
W cyklu 2021/22_L: E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy | W cyklu 2022/23_L: E-Learning (pełny kurs) |
Grupa przedmiotów ogólnouczenianych
Opis nakładu pracy studenta w ECTS
Poziom przedmiotu
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się
Typ przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23_L: | W cyklu 2021/22_L: | W cyklu 2023/24_L: |
Efekty kształcenia
Student:
- zna na poziomie rozszerzonym terminologię, teorie i nurty metodologiczne z zakresu językoznawstwa, potrafi wskazać powiązania między nimi oraz zastosować je w analizie;
- zna na poziomie rozszerzonym historię i zróżnicowanie dialektalne polszczyzny, a także dorobek naukowy dotyczący dziejów języka;
- w pogłębiony sposób rozumie złożoność i wielofunkcyjność języka, zna metody jego analizy, zna na poziomie zaawansowanym normy językowe i ich rolę w kształtowaniu komunikacji społecznej;
- potrafi posługiwać się podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu językoznawstwa oraz samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych;
- jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy językoznawczej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
Opis ECTS:
-aktywne uczestnictwo w zajęciach 30 h;
-samodzielna lektura 35 h;
-przygotowanie do zajęć 35 h;
-przygotowanie do testu końcowego lub napisanie pracy zaliczeniowej 45 h;
-konsultacje 5 h.
Kryteria oceniania
Przygotowanie do zajęć jest weryfikowane podczas rozmów na temat wybranych zagadnień. Na zaliczenie studenci piszą test końcowy lub pracę.
Literatura
Podstawowe źródła:
M. Bachtin, Problem gatunków mowy. Problem tekstu w lingwistyce, filologii i innych naukach humanistycznych, w: tegoż, Estetyka twórczości słownej, Warszawa 1986.
D. Zdunkiewicz-Jedynak, Wykłady ze stylistyki, Warszawa 2008.
Ćwiczenia ze stylistyki, red. D. Zdunkiewicz-Jedynak, Warszawa 2012.
Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. K. Kłosińska, Warszawa 2004 (także nowsze wydanie).
Wielki słownik poprawnej polszczyzny, red. A. Markowski, Warszawa 2004 (także późniejsze wydania).
Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 2014.
Szczegółowe opracowania:
J. Bartmiński, S. Niebrzegowska-Bartmińska, Tekstologia 2009, Warszawa.
R.-A. de Beaugrande, W. U. Dressler, Wstęp do lingwistyki tekstu, przeł. A. Szwendek, Warszawa 1990.
W. Czachur, Lingwistyka dyskursu jako integrujący program badawczy, Warszawa 2020.
T. Dobrzyńska, Tekst. Próba syntezy, Warszawa 1993 [rozszerzona wersja artykułu pt. Tekst z Encyklopedii kultury polskiej XX wieku, t. 2. Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993 i n.];
S. Dubisz, Historia XX-wiecznej polszczyzny literackiej i jej odmian stylowych, [w:] Polszczyzna XX wieku. Ewolucja i perspektywy rozwoju, pod red. S. Dubisza i S. Gajdy, Warszawa 2001;
R. Grzegorczykowa, Głos w dyskusji o pojęciu tekstu i dyskursu, [w:] Tekst. Problemy teoretyczne, pod red. J. Bartmińskiego, B. Bonieckiej, Lublin 1998.
G. Habrajska, Wpływ internetu na typologizacje w języku, [w:] Oblicza komunikacji 1. Perspektywy badań nad tekstem, dyskursem i komunikacją, pod red. I. Kamińskiej-Szmaj, T. Piekota, M. Zaśko-Zielińskiej, Kraków 2006, s. 62-72.
A. Kiklewicz, Warianty języka: próba systematyzacji, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, z. LXV, Kraków 2009, s. 67-86.
Jak pisać i redagować, pod red. Aleksandry Kubiak-Sokół, Warszawa 2009.
Język w prawie, administracji i gospodarce, pod red. K. Michalczewskiego, Łódź 2010.
M. Korolko, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990;
A. Kozłowska, Tytuły i podtytuły tekstów literackich Karola Wojtyły, w: Język pisarzy: problemy metajęzyka i metatekstu, pod red. T. Korpysza, A. Kozłowskiej, Warszawa 2015, s. 125-148.
J. Maćkiewicz, Jak pisać teksty naukowe?, Gdańsk 1996;
J. Maćkiewicz, Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu, Warszawa 2014.
E. Malinowska, Wypowiedzi administracyjne – struktura i pragmatyka, Opole 2001;
M. Marcjanik, Grzeczność w komunikacji językowej, Warszawa 2013.
M. Marcjanik, Mówimy uprzejmie, Warszawa 2009.
M.R. Mayenowa, Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka, wyd. III poprawione, Wrocław-Warszawa-Kraków 2000;
A. Piechnik, Styl urzędowy mieszkańców wsi na przykładzie podań do wybranych ośrodków pomocy społecznej w południowej Małopolsce, Kraków 2019.
Retoryka i wartości, pod red. A. Budzyńskiej-Dacy, E. Modrzejewskiej, Warszawa 2019.
J. Searle, Czynności mowy, przeł. B. Chwedeńczuk, Warszawa 1987.
T. Skubalanka, O stylu poetyckim i innych stylach języka. Studia i szkice teoretyczne, Lublin 1995.
T. Skubalanka, Wprowadzenie do gramatyki stylistycznej, Lublin 1995.
A. Świątek, Czy wyczyn to wyjątkowy czyn? O semantyce leksemów wyczyn i czyn. Uwagi wstępne, „Poradnik Językowy” 2020, z. 9, s. 92-103.
Taż, Czy chora kobieta zawsze jest chora? Semantyka inwektyw pochodzących z terminologii medycznej, w: Kobiety i choroby. Literackie i pozaliterackie obrazy doświadczeń życiowych, red. B. Walęciuk-Dejneka, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego i Wydawnictwo Aureus, Kraków 2019, s. 283-291.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: